Benim Mucizem

10.BÖLÜM

Arkadaşlar hikayemi okuyan herkese teşekkür ediyorum. Lütfen yorumlarınızı ekleyin. Ben de sevdiğiniz yerleri öğreneyim. Ona göre daha güzel bölümler atabilirim. Bölüm atıyorum ama sevdiniz mi sevmediniz mi bilmiyorum.Oy ve yorumlarınızı bekliyorum.
_______________________________________

"Toprak!"

"Toprak!"

Kolumdan dürterek bana seslenen Poyraz beye gözlerimi açarak cevap verdim. Gözlerimi kırpıştırarak kendime gelmeye çalıştım. En son dinlenmek için uzandığım koltukta uyuyakalmışım. Hemen toparlandım.

"İyi misin Toprak? Dinlenmek iyi geldi mi?"

"Evet Poyraz bey daha iyiyim."

Başımı sallayarak fısıltı gibi sesimle cevapladım. Poyraz beyin yüzüne baktığımda sanki şefkatle bakıyor gibiydi.

Gözlerimi kaçırarak ayağa kalktım. Masamın yanına gidip eşyalarımı toplamaya başladım. Sonuçta şantiyeye gidecektik.
Çantamı ve gerekli birkaç dosyayı alıp odadan çıktık. Şirketten çıkıp arabaya bindik.

"İlk önce bir restorana gidip bir şeyler yiyelim. Oradan şantiyeye geçer şu sorun neyse onu çözeriz."

Başımı sağlayarak onayladım ve arabanın camından dışarıya bakmaya başladım. Öğle saatleri çok trafik olduğu için yavaş yavaş ilerliyorduk. Camdan dışarıyı seyrediyorken bir anda bir şey fark ettim. Yolun kenarında küçük bir köpek yavrusu vardı ve sanırım yaralıydı.

"Ali abi arabayı durdur lütfen!"

Biraz fazla bağırmış olmalıyım ki hem Ali abi hem de Poyraz bey panikledi. Ali abi arabayı sağa çekip durdurdu ve ikisi birden bana bakmaya başladı.

"Toprak ne oluyor? Bir sıkıntı mı var?"

"Bir dakika Poyraz bey hemen geliyorum."

Hemen arabadan çıkıp karşıya geçtim. Yavru köpeğin yanına gelip ona bakınca bacağından yaralı olduğunu anladım. Bacağı yaralıydı ve kanıyordu. Bacağındaki yara yavru köpeğin canını çok yakmış olmalı ki inliyordu. Yavaşça elimi uzattığımda ben daha korkarak açmaya çalıştı ama bacağı yaralı olduğu için yerinden kalkmamıştı. Bu sefer daha sakince yaklaşıp köpeği okşamaya başladım. Ben daha korkup kaçmasını istemiyordum.

"Benden kaçma ufaklık benden sana zarar gelmez sana yardım etmek istiyorum sadece."

Yavru köpeğin canını yakmayacak şekilde sevip okşarken yanıma gelen kişiyle kafamı kaldırdım ve Poyraz beyi gördüm.

"Toprak? Bunun için mi durdurdun arabayı? Ben de sana bir şey oldu zannetmiştim. Öyle birden bağırınca."

"Özür dilerim Poyraz bey. Bu küçük yavruyu görünce bir de yaralı olduğunu fark edince yardım etmek istemiştim. Sizi telaşlandırmak istememiştim."

"Tamam Toprak üzülme bir şey olmadı sonuçta değil mi?"

Kafamı sallayarak onayladım. Onları endişelendirdiğim için canım sıkılmıştı ama bu yaralı yavru köpeği burada bırakamazdım. Onun yardıma ihtiyacı vardı. Poyraz bey de benim gibi yanımda eğilip köpeği sevmeye başladı.

"Eee Toprak hanım şimdi ne yapmayı düşünüyorsunuz bu köpek ile?"

"Onu yarası için bir veterinere götüremez miyiz Poyraz bey?"

Poyraz bey bana bakarken bir anda gülmeye başladı. Gözüm Poyraz beyin gülüşüne takıldı. Çok güzel gülüyordu. Birde o yanağındaki gamzesi yok muydu? Beni alıp o çukura gömün sesimi bile çıkarmam. Şu anda o gamzelere dokunmak istemem çok mu saçma?