Hera Yarkan lise son sınıf öğrencisidir. Geçmişin pençe izlerinden kurtulmaya çalışırken on yedi yaşında hayatına giren Atlas Katrivas'a karşı duyduğu platonik aşk onu hayata bağlar.
Babalarının ortaklığı sebebiyle devamlı aynı masada oturmak zorund...
Oy vermeyi ve bol bol yorum yapmayı ihmal etmeyin lütfen 🫶🏻
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
BÖLÜM 16: "Büyüttüğüm Çiçekler"
my strange addiction / Billie Eilish
Bir adam. Karanlığın içerisinde kalan ruhuma ışık yakıyor. Okyanus mavisi, bir çift göz. Boğulduğumu hissettiğim o suyla kalbimdeki çiçekleri besliyor.
Karanlığın içerisinde kaldığınızı hissettiğinizde zihninizde varlığına tutunduğunuz insan gerçekten sevdiğiniz insandır.
Gözlerimi kapattım.
Dudaklarımdaki his hâlâ dilimin ucunda.
Başımı suyun içerisine daldırdım. Bedenimi aşağıya doğru ittim.
Bacaklarımın arasında hâlâ o tanıdık his.
Başımı suyun içerisinde sağa ve sola salladım. Saçlarımın havuzun içerisinde dağılmasına izin verdim. Nefes alma ihtiyacımı bastırmaya çalıştım. Göğsüm hafifçe yanmaya başladığında kendimi yukarıya doğru iterek başımı havuzun içerisinden çıkardım ve derin bir nefes aldım.
Gözlerimi etrafta dolaştırdım.
Hiç kimse bize bakmıyordu. Yalnızca iki dakika Atlas'ın bütün herkes kendi işine döndürmesine yetmişti. Böyle olacağını biliyordum. Saçlarımda aşağıya süzülen sular tenimde gıdıklanma hissi yaratırken Atlas'ın hoyratça öptüğü dudaklarımın hafif şiştiğini hissediyordum.
Buradaydı. Benim aksime o durduğu yerde kalmış, benim dibe batım yukarıya çıkmamı beklemişti.
Onu sevmek, onunla birlikte olmak biraz da böyle bir histi.
Suyun içerisine dalıp boğulacağın ana kadar beklemek ve yüzeye çıktığında aldığın son nefesmiş gibi içine çekmek havayı.
"Neden yaptın bunu?" dedim yeniden yanıma yaklaştığında. Okyanus mavisi gözleri gözlerimin içerisine baktı. Sanki kalp atışlarımın hızlandığını hissediyor gibi yüzümü inceledi. Hiçbir şey söylemedi. Ağzından tek bir kelime çıkmadı. Yalnızca, ezberlemek istercesine yüzümü inceledi. Bakışları kahve gözlerimde, saçlarımda ve omuzlarımda dolaştı.
"Çıkalım mı?" dediğinde yutkundum. İkimiz de bu durumu yaşanmamış mı sayacaktık? Ona bir cevap vermeden kollarımı yavuzun kenarına dayadım ve titreyen ellerime aldırmadan kendimi yukarıya doğru çekerek havuzdan çıktım. Vücudumdan aşağıya süzülen sulara aldırmadan şezlongların oraya doğru ilerlediğimde bakışlarım etrafta gezindi.
Etrafta öpüşen ve hatta bundan çok daha fazlasını yapan pek çok insan vardı. Bize bakıyor olmalarının sebebi basit bir öpüşme değil de Atlas Katrivas ve Hera Yarkan'ın bir partinin ortasında bunu yapmış olması olduğunu biliyordum.
