XVI - ÖLÜM PORTRESİ

"Aynı İnsanla İkinci Kez Tanışmak"

Bol bol yorum yapmayı ve oy vermeyi unutmayın lütfeen!

BÖLÜM 24: "Aynı İnsanla İkinci Kez Tanışmak

Ona sarıldım ve yapayalnız hissettiğimi söyleyerek göz yaşlarımı akıttım. Elleri saçlarımda dolaştı. 'Ben varım,' dedi. Gözlerimi kapattım. Kalp atışlarını dinledim. Ama o kadar orada değildi ki bunu ona hiçbir zaman anlatamadım. Anlamayacağını bildiğimden.

25 Aralık 04.30

Yeniden başlama şansın olsaydı yeniden aynı seçimleri yapar mıydın?

Elimde silik bir kalem var, karanlık bir odada bu satırları karalıyorum çünkü artık yaşanılanların bizi nereye götüreceğini biliyorum. Sevgilim hangi evrende olursak olalım ruhumu senin için feda ederdim. Sonunda kalbimin söküleceğini, ruhumun acıdan iki büklüm olacağını bilsem yine aynı seçimleri yapardım.

Artık sana acı dolu bir yerden bakmıyorum.

Atlas. Sevgilim. Okyanus gözlü adam.

Seni tanımadan önce göğsüm içinde bir cenaze ağırlığını taşıyordu. İçimdeki çorak toprakta sevginle büyüttüğüm çiçekler yetiştirdim. Varlığın ruhumu besledi. Sana hikayemizin sonunu bilerek sesleniyorum. Artık yaşanılanların bizi nereye götüreceğini biliyorum ve aynanın karşısına geçtiğinde kendine soracağın soruyu da görüyorum.

Sevgilim.

Göğsünde hiçbir acıyı taşıma. Çünkü en başa, seninle tanıştığım fırtınalı eylül akşamına dönecek olsam yine aynı seçimleri yapardım biliyorum. Yaşanan, yaşanacak her şeye rağmen senin olmak isterdim. Benim olmanı dilerdim.

Sana dair içimde hiçbir zaman bir pişmanlık taşımadım. Ve taşımayacağımı biliyorum. Bana ıslanmaktan korkmamamı söyledin. Şimdi senin için bir kere daha yağmurun altındayım. Gözlerimin kapanmasına izin vermiyorum. Bakışlarımı göğe kaldırıyorum.

Her ne yaşanırsa yaşansın elini bırakmayacağımı biliyorum. Karanlığın ruhunda izler bırakmasına izin verme. Sen hiçbir zaman kötülüğe ait olmadın. Beni karanlıkla korkutmaya kalkma, ışığı ruhunda bulacağımı biliyorum.

Hayır, gitmiyorum.

Buradayım ve bizi yok etmelerine izin vermiyorum.

Savaş bitecek. Ve ben elimi avuç içine hapsetmene izin vereceğim. Yeniden dilek taşına gideceğiz. Başımı geniş omuzuna yaslayacağım. Dudaklarım boynuna değecek. Sana biz kazandık sevgilim diyeceğim.

Bu bizim birbirimizi bulma hikayemiz.

Ve ben bu kitabı yeniden yazıyorum.

12 Kasım, günümüz.

Ellerim tuvalde gezindi. Daha önce beklemediğim yüzlerce insandan beklentimin çok üstünde hediyeler almıştım. Milyon dolarlar harcanan hediyelerim olmuştu. Fakat daha önce hiç kimsenin beni bu kadar düşünerek herhangi bir hediye aldığını hatırlamıyordum.

Atlas bugün bir kere daha onu sevdiğim için hiçbir zaman pişman olmayacağımı bana hissettirmişti. Her ne yaşanırsa yaşansın ondan kopamayacağımı, benden kopamayacağını hissediyordum. O suyun içerisine ruhsal anlamda defalarca kez batırıldığımı hissetmiştim.