Hera Yarkan lise son sınıf öğrencisidir. Geçmişin pençe izlerinden kurtulmaya çalışırken on yedi yaşında hayatına giren Atlas Katrivas'a karşı duyduğu platonik aşk onu hayata bağlar.
Babalarının ortaklığı sebebiyle devamlı aynı masada oturmak zorund...
Merhabaa! Bool bol yorum yapmayı ve oy vermeyi ihmal etmeyin! Sizi seviyoruum 🫶🏻
Bu arada, bölüm tarihleri hakkında bilgi sahibi olmak için profilime girip Wattpad hesabımı takip edebilirsiniz. Orada önceden duyurular yapıyorum 🫶🏻
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
BÖLÜM DOKUZ: "Başlangıç"
West Coast / Lana Del Rey
Atılan her kurşun canını yakma eğiliminde değildir. Bazen kanasın, yarayı tanı, acıyı bil ister. Her savaş nefretten doğmaz. Gerçek savaşları başlatan yok sayılan sevgidir.
Bir insanı sevmek onu tanımaya yetmez. Göğsünde büyüttüğün kişiyle, gözün gördüğü bir değildir. Ama yine de içindekine inanırsın. Çünkü orada sakladığın his en çok sana aittir bilirsin. Kendine güvenirsin. Kendi içinde yarattığın hisse güvenirsin ve aslında birisini bir karşılığı olmadan sevmek tam olarak bundan ibarettir.
Onda bir sen yoktur. Onda bir sen olmasına dair bir beklentin de yoktu fakat sen yalnızca sondan ibaretsindir.
Âşık olmak benim gözümde böyle bir his. Atlas'a karşı duyduğum hissin bendeki yeri bu. Ve ona karşı bir adım atmıyor oluşum da tamamen bu duygudan geçiyor. Onda bir ben olmasını beklemiyorum ve buna ihtiyacım da yok. Bana yalnızca onun varlığı yetiyor.
İçimde yaşattığım bir insana âşık olmak, o insanı karşımda gördüğümde ve bana haksız yere kalbimi paramparça edecek cümleler kurduğunda onu alttan alacağım anlamına gelmiyordu.
Atlas'a şu zamana kadar hiç kızmamıştım. Kırılmıştım fakat bu kırgınlık bir savaşa ya da öfkeye dönüşmemişti çünkü onu anlamıştım. Ve birini anlamak, onu sevmekten önemlidir. Ona kırılmaya hakkım olmadığını bilmiş, yine kendimi suçlamıştım.
Karşıma geçip ellerimi tuttuğunda. Dudaklarını boynuma bastırdığında. Beni kız arkadaşıymışım gibi denizin içerisine sürüklediğinde, yatağında uyuttuğunda bile ona inanmak istemedim. Bütün bunları yapmasın istedim. Sonunun bizi buraya getireceğini bildim.
Fakat o durmadı.
Atlas Katrivas bir kadını nasıl etkileyeceğini çok iyi biliyordu ve ben kollarının arasında yanarken bunu görmemeyi seçti. Şimdi bencilce davranarak bana bir açıklama dahi yapmadan sırtını dönmüşken ona izin vermeyeceğim. Beni o evde, yatağında bir sabah yalnız bırakmasını unutmayacağım. Zihnime kazdığım yokluğunu görmezden gelmeyeceğim.
Ben içimde yaşattığım sana sıkı sıkı tutunuyorum. Ellerimde adına sevgi dedikleri ipin kalın çizgileri. Avuç içlerim hep yara. Ama bilirsin, ipin boynuna geçirilmesinden iyidir ellerinin acıması.
