Unreal Yet Authentic

Chapter 8: Flashback

Chapter 8: Flashabck

                WPOV

                “SARI, tawag ka ni Harry. Pwede raw ba kayo mag-usap kahit sandali?”

                Agad na napatayo si Sari sa kinauupuan niya. She was just seventeen then at kasalukuyang nag-t-training para sa papalapit na contest kung saan siya ay kasali. Isang buwan din siyang wala sa classroom. Pumapasok lamang siya para mag-undergo ng training kaya hindi sila halos nagkikita ni Harry.

                Ang alam niya, siya ang nililigawan Harry nang mga oras na iyon kaya laking gulat niya nang bigla na lang siya nitong iwasan. Nitong umaga lang ay nakita niya ito kasama ang kaibigan niya. Nabalitaan niya na rin na nililigawan na raw ni Harry ang naturang babae.

                “Bakit daw?” Agad na tanong ni Sari pagkatapos niyang lapitan si Cherish at si East sa may pinto ng training room. Bakas sa mukha niya ang pangamba at pag-aalala.

                “Hindi namin  alam.” Sagot ni East habang nakangiti. “Basta ang sabi niya kakausapin ka raw niya. Tara na, uwian na naman eh.”

                Inakbayan siya ni Cherish at hinatak. Kinuha naman ni East ang bag niya. “Tara na at mukhang may magandang mangyayari. ‘Wag ka ng kabahan.” Pagpapalakas ng loob ni Cherish.

                “O-Okay.”

                Dinala nila si Sari sa may puno sa tapat ng classroom nila. Malayo palang ay nakita niya na si Harry kasama ang close friend nitong lalake. Iniwan na nila Cherish at East si Sari kasabay ang pag-alis ng kaibigan ni Harry.

                Walang nagsasalita. Tanging ingay lang ng mga estudyanteng pauwi ang naririnig. Hindi rin makatingin si Sari kay Harry sa sobrang uneasiness na nararamdaman niya. Eto namang si Harry ay mariin lang na nakatingin sa kaniya.

                “S-Sari,” tawag ng binatilyo na mukhang inipon pa ang lakas ng loob. “Thank you kasi binigyan mo ko ng time ngayon para makausap ka.”

                Nabigla si Sari sa narinig niya. Napatingin siya sa binata at bahagyang gumaan ang loob niya.

                Kung ganon, gusto niya pala talaga akong makita.

                Nginitian ni Sari si Harry pero imbes na ngumiti pabalik, mukhang nailang pa ito sa ginawa niya. She noticed it and she knew something is wrong with him. She bit her lower lip and looked at another direction.

                “Gusto mo ba talaga si Ate Mikaela?” tanong ni Sari. Deep in her heart she was praying that he would deny it but that prayer was not answered in favor of her.

                “Sorry, hindi ko alam na kaibigan mo pala siya. Hindi ko alam na close friends kayo…”

                Sinabi ni Harry ‘yun na parang wala lang. Na parang simpleng pag-uusap lang ang nagaganap sa pagitan nila ni Sari. Napatungo na lang ang dalaga sa mga sinabi niya. Pilit niyang ibinalik ang ngiti sa kaniyang mga labi.

                “Ah… G-Ganun pala…” She stammered, preventing the flow of tears. “Galingan mo, ah?”

                Nagulat si Harry sa sinabi ni Sari. She didn’t say it with sarcasm. She uttered it with full respect and sincerity. Ramdam niya ‘yun sa ngiti na pinakawalan nito sa kaniya.