Bardak | Texting

18

"MANYAK!"

Gülmeye başladığımda Cesur'un yanındaki, onunla yaşıt olan Berfu konuştu.

"Cesur manyak deme. O bizden büyük ve bu söylediğin de çok ayıp."

"O da beni gıdıklamasın. Yanaklarımı ısırdı ya."

Ama çok tatlıydı. Ben suçsuzum.

"Hüma! Cesur! Berfu! Hadi gelin!"

Annemin sesini duyduğumuzda koşarak çıktılar.

Ben de arkalarından çıktım. Aşağı indiğimizde annem kek tabağı ve çaylar ile bizi bekliyordu.

Oturup yemeye başladığımızda annem konuştu.

"Kızım. Yarım saate Berfu'nun abisi gelecekmiş. Benim Zehra'ya gitmem lazım sen verir misin?"

Ağzıma attığım kek ile başımı salladım.

"Tamam. Hadi size afiyet olsun. Ben çıkıyorum."

Tekrar başımı salladığımda annem odadan çıktı.

☕ ☕ ☕

"Hadi gel bakalım. Abin gelmiş."

"Biraz daha oynasak Hüma Abla?"

"Ama abin gelmiş canım benim. Bekletmeyelim. Sonra tekrar gelirsin bize."

Üzgünce başını salladı.

"Peki."

Yapma ama ya.

Bana kalsa hep kal ama işte ne yapalım.

Elini tuttum. Bahçeye çıkıp yürümeye başladığımızda Berfu, Cesur'a doğru konuşuyordu.

"Üzülme. Sonra yine gelirim ben."

"Gelir misin harbiden?"

Bu çocuğun benim yanımda durmasının sonuçları işte.

Neyse.

"Gelirim."

Başımı ikisinden kaldırdığımda gördüğüm kişi ile kaşlarım istemsiz çatıldı.

Birkaç gün önce bana çarpan çocuk şimdi karşımdaydı.

Berfu'nun abisi miymiş bu ya?

Karşısında geçtiğimizde abisine teslim ettim.

"Gel bakalım güzellik."

Kucağına aldığında Berfu da kollarını abisinin boynuna dolamıştı.

"İki oldu."

Başımı kaldırdığımda bana baktığını gördüm.

"Anlamadım."

"Yine karşılaştık diyorum."

Başımı salladığımda kardeşini tek koluna alıp elini bana uzattı.

"Savaş ben."

Eline baktığımda sıkmamı bekliyordu. Elini tutmadan konuştum. Çünkü bu şimdi bana doğru gelmiyordu.

Ben değildi aslında. İçimden bir ses doğru olmadığını söylüyordu ve ben de anlık olarak o sesi dinlemiştim.

"Hüma."