She Changed [ONGOING]

SC: Chapter 31

Yana's POV

"Yana what do you think of this?" Tanong sakin ni Haynae habang hawak ang isang damit sa kamay niya. Tinitigan ko ng maigi ung damit at binalik ang tingin sa kaniya.

"Nah! I don't like it!" Nag-pout naman siya at pumili ng panibagong damit. Habang ako naman ay pumipili rin ng mga damit.

Ever since, mabait na sa akin si Haynae and I don't know why. Bigla bigla na lang nangyari pero di ko naman binigyang pansin kasi wala namang problema. Mabait siya at yun ang alam ko, ayaw man sa kanya nila Andrialle at Eylense.

But you know what? Mula nung sumama kami sa gang nila Auxcez, I already felt left out na. Like I am not belong of them that's why I'm hanging out with Haynae. I know she's kind, she don't like the both of them that's why she's acting like that towards them.

"Yanna! Let's go. Nakapili na ako. Bibili ka ba?" Tanong niya sa akin. Umiling lang ako. Humawak siya sa braso ko at umaktong parang Bata.

"Gutom na ako. " Sabi niya at nagpout pa. Hayss.

"Tara na." Niyaya ko siya pumasok sa isang restaurant para doon na kumain.

While eating bigla siyang nagsalita. "I miss Trysh." Pero Hindi ko narinig sinabi niya.

"What?" Tanong ko. Tumingin siya sa akin at umiling. "Ah Wala. Ang Sarap nung pagkain ehe." Sabi niya. Napatango na lang din ako.

"What do you think right now?" Bigla kong natanong sa kaniya pagkatapos ng mahabang katahimikan.

"What now?" She asked me while eating.

"I mean we're going far away from each other. I'm still missing the good old days. Not like this." I said.

"You miss the good old days? Ah when I was the bully, you miss that?" Nagbibirong tanong niya.

"Mula noon hanggang ngayon masama na talaga ugali mo." Sabi ko, napairap naman siya sa akin at nagtuloy lang sa pagkain. While I have no energy at all. I can't feel my self enjoying every moment right now.

"Why are you so kind to me Haynae?" I asked out of nowhere. Matagal siyang nanahimik. "Things gets out of the blue. One day I woke up thinking about you and that's when I realized I like you...not in a romantic way, yuck! Lalaki hanap ko." I didn't laugh. I didn't find it funny at all.

"You're a trustworthy person and you are so...true." Sabi niya at napatango lang ako. I didn't know I was like that. I don't know myself anymore.

"How about you? As far as I know, you're a bubbly person. I don't know why are you being like that since then." Sabi niya. Huminga muna ako ng malalim bago sumagot.

"I'm just...tired." Sabi ko at pumikit. "Tired of everything." I added.

"You can rise up again Yana. It's not the end. There's still tommorow for you."  Sabi niya pero umiling ako.

"Not until Trysh come back." I feel like tearing up.

No one's gonna replace Trysh in my heart. I miss her, I miss her so much. But I can't do anything about it because she's mad at us. So do I! Mad at myself for being dumb.

—

Umuwi na kami sa apartment namin. Magkahiwalay kami ni Haynae. Magkasama kasi kaming tatlo nila Eylense.

"Where have you been?!" Tanong ni Eylense pagpasok ko. Sinalubong niya ako at mukhang naiinis pa siya sa akin.

"Bakit mo kasama ang bitch na iyon? Anong ginawa niyo ha? Bakit mo kami iniwan para lang sa babaeng iyon?" Sunod sunod na tanong niya sa akin.

Parang nagpapantig ang tenga ko sa mga naririnig ko. At bukod sa boses niya, parang may naririnig pa akong other voices. Humawak ako sa ulo ko at pinakalma ang sarili ko. Umiling iling pa ako para mawala lang yung ibang boses na nagsasalita sa ulo ko.

"Are you friends with her?" Hindi ko siya sinagot kasi feeling ko talaga may nagsasalita sa ulo ko.

What is this? What's happening to me? Inikot ko ang mata ko at nakita kong tumatawa sa akin sila Andrialle at Eylense.

N-no! Bakit niyo ako tinatawanan? St-stop it!!!

Ipinikit ko ulit ang mata ko saka minulat pero ganun pa rin ang nakikita at naririnig ko. Naiiyak na ako sa takot.

Ganito rin ang nangyayari sakin these past few months. I feel like everyone's laughing at me and pointing at me saying I'm an idiot and they're telling me to die.

Patuloy pa rin silang tumatawa sa akin. At Hindi ko alam ang gagawin ko.

"YANA! ARE YOU FRIENDS WITH HER?"

Natatakot na ako. Lumayo ako sa kanila. Gusto kong umalis dito.

"Y-yana? What's happening to you?"

"Yana? Can you hear me?"

Tuluyan na akong napaiyak. Wala silang tigil sa pagtawa sa akin. They're laughing at me like there's no tomorrow.

"S-stop l-laughing at me." Nanginginig kong sabi pero hindi sila tumigil.

"Yana what are you saying?"

"I SAID STOP LAUGHING!!! DON'T COME AT ME. D-DON'T YOU T-TRY!!" Sigaw ko at tumakbo palabas. Takbo lang ako ng takbo, hindi ako tumitigil.

W-why is everyone laughing at me? Did I do something wrong? They are coming at me, laughing and pointing at me saying "I'll kill you"

Tumakbo lang ako ng tumakbo, hindi ko na alam kung saan ako nakarating ng biglang bumuhos ang malakas na ulan pero patuloy pa rin akong tumatakbo. Hindi ako nakakaramdam ng anong pagod dahil nababalot ako ng takot. Sobrang pagkatakot.

Bigla na lamang napatigil ang paa ko sa isang lugar. Hindi ko alam kung saan ito pero puno lang ang nakikita ko.

Umupo ako sa isang tabi at niyakap ang sarili. May dumaang kotse at tumigil sa hindi kalayuan pero Hindi ko ito pinansin. Natatakot pa rin ako. T-they will kill me.

"D-don't come at me~" Pagkanta ko. "~P-please stop l-laughing,~ I don't w-wanna hear you.~ Don't k-kill me. I-i am so scared.~" And I hummed. I sing but the voice didn't stop. Mababaliw na ako. Hinampas ko ang ulo ko pero wala pa rin silang tigil.

"Yana?"

"~I always hearing voices, hmm,~ don't l-laugh please. ~I-i am good, I am not bad. Hmm, don't kill me."

"Yana what's happening to you?" May narinig akong boses at inangat ko ang mukha ko. I-I can see her. My vision was too blurry.

Lumuhod siya sa akin at sinubukan akong hawakan pero umatras ako.

"NO! DON'T COME AT ME. DON'T TOUCH ME." Sigaw ko, she's not laughing but I know she will laugh soon.

"A-anong nangyayari sayo?" Tanong niya pero wala akong maintindihan.

"Ikaw?" Turo ko sa kanya. "P-papatayin mo rin ako noh? Lumayo ka sakin!!! Hindi ako masama. Wala akong ginawa." Sabi ko.

"Yana! I will not kill you. Never!" That's when I realized who is she. Tumingin ako sa mukha niya at hinawakan ang pisngi niya. I cried so hard when I realized it's Trysh.

"Trysh? Ikaw ba yan? Ha?" Naiiyak kong tanong. I saw sincere in her eyes and she nodded. "I am!" Sabi niya.

Bigla ko siyang niyakap at humagulgol sa kanya. "Trysh, I'm so scared *sob* sa-save me please. Everyone's saying they will kill me, they laughing at me like there's no tommorow." Humiwalay ako sa kanya at pinagmasdan siya.

"Y-yana?" Tawag niya sa akin bago ko maramdamang mandilim ang paningin ko.