She Changed [ONGOING]

SC: Chapter 48

*BANG*

"NOOOOOO!!!!"

Tatlong magkakasunod na baril ang narinig ko. Unti unti kong nakikitang natutumba si Damon sa pwesto niya.

Agad akong tumakbo aa pwesto niya para harangin ang balang tumatama sa kaniya pero hindi na ako nakarinig pa ng putok ng baril.

"N-no... " Paghikbi ko nang mahawakan ko siya. Hinanap ko ang sugat kung saan siya tinamaan ng baril at nang mahanap ko iyon ay tinakpan ko ito gamit ng kamay ko para pigilan ang dugong dumadaloy doon.

"L-lauren .  . . "

"D-don't talk, please. Dadalhin kita sa hospital." Naiiyak na sabi ko at balak na sanang tumayo pero pinigilan niya ako.

"No need . . . matutupad ko na ang pangako kong mamatay ako. You just have to do it yourself." Sabi niya. Mas lalo akong naluha dahil sa sinabi niya.

Ayoko! Ayokong gawin iyon!

"Hindi ko gagawin ang sinasabi mo!" Sabi ko pa pero umiling lang siya.

"SHANNE!"

"TRYSH!"

"VANA!"

Rinig kong mga sigaw pero hindi ko iyon pinansin, nakatingin lamang ako kay Damon na naghihingalo na habang nakatingin sa akin.

"You h-have to! You promised them and yourself that you will k-kill me." Sabi niya. "Go on! I'm r-ready. Get the g-gun and pull the trigger." Dagdag niya pa. Mabilis akong umiling sa sinabi niya. Hindi ko gagawin! A-ayokong mamatay siya.

"I d-didn't know you b-before. I w-won't do it!" Sabi ko sa kaniya. Ipinikit niya ng mariin ang mata bago ulit ako tignan at ngayon ay seryoso na siyang nakatingin sa akin.

"Kill me Lauren! This is the end!!! Kill me!" Malamig na sabi niya.

"NOOO! I WON'T DO IT!!! I CAN'T!" Sigaw ko sa kaniya pero hindi siya natinag. Hindi na tumitigil ang luha ko sa pagbagsak dahil sa sinasabi niya.

Parang sinasaksak ang puso ko dahil sa gusto niyang gawin ko. S-siya na lang natitirang pamilya ko at ayokong m-mawala siya.

"Our f-father wants you to f-forget everything that happened b-before. No more wars. J-just live a p-peaceful life." Sabi niya pa na mas lalong nagpa-iyak sa akin

"TRYSH GET OUT OF THERE!" Sigaw ni Kuya Ian. Yes! He's here, at siya ang bumaril kay Damon. Masama ko siyang tinignan at napaatras naman ito.

"Do it now, Lauren." Sabi niya. Binalik ko sa kaniya ang tingin ko at sinalubong ang mga tingin niya.

"STEVEN. CALL AN AMBULANCE!" Sigaw ko na hindi inaalis ang tingin sa kaniya.

"I will kill you if you won't do it now!" Pagbabanta niya sa akin na ikinangisi ko lang.

"Then let's meet father." Nakangiting sabi ko. Mahigpit niyang hinawakan ang braso ko, nasaktan ako pero hindi ko ipinahalata iyon.

"Lauren! That's not our father wish for you! L-live, okay? Just do it n-now. F-fullfill my w-wish that I will die i-in your hands." Nanghihinang sabi niya pero umiling ulit ako.

Hindi ko kaya! A-ayoko nang may mamatay pa! Hindi ko mapapatawad ang sarili ko kung mamatay siya ngayon. Ang dami kong nagawang hindi maganda sa tunay kong pamilya and killing him is like killing myself. This is just too much.

"STEV—"

"DO IT NOW! PLEASE!" Sigaw niya sa akin kahit nahihirapan na siya. Humihikbi kong kinuha ang baril sa sahig at tinignan muna siya ng ilang minuto bago ito tinutok sa may sintido niya.

"A-ayoko . . . " Umiiyak na sabi ko sa kaniya pero ngumiti lang siya at pumikit na.

"I love you." Bulong niya. Pumikit ako ng mariin at niyakap siya nang mahigpit at inayos ang pagkakatutok ng baril sa kaniya.

"I-m sorry and I love you . . . K-kuya. I will meet you all soon." Sabi ko at hinalikan siya sa noo bago humiwalay sa kaniya.

Nagmulat siya at tinitigan ako sa mata. Walang nag-iiwas sa amin, kahit na lumalabo na ang paningin ko dahil sa mga luha, ay nakikita ko pa din ang mata niya na nagsasabi na ayos na ang lahat. Tapos na.

Hindi ko ipinipikit ang mata ko at ganoon din siya bago ko iputok ang baril na hawak ko. Binitawan ko ang baril at saka yumakap muli sa kaniya at humagulgol.

"K-kuya, I-m s-sorry." Mahinang sabi ko habang nakayakap sa kaniya at mas lalong napahagulgol.

HALOS magda-dalawang oras na ang nakalipas pero nakaupo pa din si Scarlett sa tabi na Damon na nakatulala. Hindi gumagalaw at hindi nagsasalita.

Hindi alam nila Steven at ang kasama nito ang nangyari kung bakit ganoon ang inaakto ni Scarlett. Tanging ang sigaw lamang niya na tumawag ng ambulansya ang kanilang narinig.

Hindi nila alam kung ano ang gagawin dahil kanina pa walang kibo ang dalaga at kanina pa  siya ganyan.

Naglakad palapit si Steven sa dalaga upang alalayan ito sa pagtayo. Pagkatayo nito ay humarap ito sa binata at lumuha muli.

"L-lumayo na tayo." Sabi ng dalaga sa binata. Hindi alam ng binata kung ano ang sasabihin, hinila niya na lamang ang dalaga at saka niyakap ito.

Ramdam ng binata ang nararamdaman ng dalaga. Napakasakit, na para bang pati buhay niya ay nawala din.

"I k-killed my brother. Steven." Sabi ng dalaga at umiyak. Nagulat man sa sinabi ng kayakap pero mas pinatili niya lamang ang maging kalmado at iparamdam sa dalaga na ayos lang ang lahat.

Bumitaw ang dalaga sa pagkakayakap at saka naglakad palapit sa pwesto ng Kuya Ian nito. Nang makalapit siya at nginitian niya lamang ang Kuya.

"I hope you become happy with your sister." Sabi nito at nilingon ang katabi niyang si Eylense. Ang pekeng Eylense. Sunod niyang nilapitan sina Ephraim at Alex.

"I'm sorry but there were no Eylense and Andrialle. It was all a made up. Try to asked them because I really don't know too." Nagulat sila sa sinabi nito at napatingin kina Jasmine.

"Auxcez. I just wanna thank you for everything." Iyon lang ang sinabi ng dalaga sa kaharap na lalaki at sinunod si Jillian.

"You too. It's finished! You can now free yourself, away from the danger. Thank you." Sabi nito sa babae at niyakap ng mahigpit saka sinunod si Yuan.

"Let's go meet Yana." Nakangiting sabi nito at hinawakan si Yuan sa kamay at hinila.

"You fix this yourself because that's all I know. I was betrayed again by the people I trust the most. This is the last time that I will see your face because after this, there will be no more." Sabi nito sa lahat at umalis na kasama si Steven at Yuan. Sumunod din sa kanila si Jillian at iniwan ang mga tao doon na tila ba hindi pa makapaniwala sa nalaman.