When i fall in love (COMPLETED)

Chapter 16

Tanging si Hanna lang at ang parents ko ang nakakaalam kung saan ako pupunta.

I'm going to my lolo in South Korea. Sa Seoul syempre nandoon na kasi lahat parang Manila. My father is a half korean half pinoy. Sa father side ko ako magninirahan. Since i don't have any other relatives living in korea kaya kay harabeoji (grandfather) ako magstay.

Hindi na ako nagpaalam kahit kanino bago umalis.. Kasama ko ang parents ko papuntang Korea. Sinabihan ko din sila na huwag sasabihin kahit kanino kung saan ang exact location ko. Malaki naman ang korea kaya walang makakahanap sa akin doon.

I told my parents na i'll call them if i need anything. Mas gusto ko ako ang tatawag sa kanila kaysa sila ang tatawag sa akin. Kung sakaling hanapin man ako sabihing nasa malayong-malayong lugar na o pwede din nilang sabihin na hindi na siya nage-exist.. charot lang!

Basta nasa napakalayong lugar...

Kailangan ko baguhin ang sarili ko...

For the better..

After 10 years.....

"Yeoboseyo?" (Hello) i answered the phone. Im on a date for pete's sake.

"Nasaan ka na? I thought you will be here by 7pm?" Nag-aalalang tanong ni nanay.

"Oops! Mianhamnida eomeoni, i'll be there in 15 minutes" sabi ko nalang. Tsaka pinatay ang phone. Shocks!!!! Nakalimutan ko!!! May get together pala kami since bumalik sila nanay dahil may business meeting sila here in korea. Nagmadali agad ako.

"Joong... i have to go..." i said while he is some kinda grabing my left hand. Hindi ko alam kung ano na yung pinag-uusapan namin bago tumawag si nanay.

"My nanay... i forgot we have some small gathering today." I grab my bag and stand up. I know i interrupted our date or maybe i ruined it because i forgot today's occasion.

"Please stay.." tapos nagpout si Joong. Half korean siya at half american. May-ari ang family nila ng ilang top clothing line here in Korea. Ang cute niya pero ngayon ko pa lang siya nakilala.

"Sorry... do you want to go with me?" Suggestion ko. Umiling ito.

"Maybe some other time, its only for the family right?" Tumango nalang ako.

Ayaw niyang makilala ang parents ko? Takot ata ang lalaking ito eh. Psh! Maiwan na nga.

"Okay then i have to go now" he grab my hand and kissed the back of it.

"tto mannayo" (see you again) nagulat ako sa ginawa niya pero bakit walang spark no electricity?

Binawi ko na agad yung kamay ko.Ngumiti nalang ako at umalis na. Bakit wala pa rin akong mahanap?

Erase na sa list si Joong...

Mayaman... pogi... pero wala akong maramdaman..

I went to the parking lot at kinuha sa bag ang susi ko ng may mabangga ako.

"aisht!" Naiinis ako, di man tumitingin sa daan. Hindi ko nalang pinagtuunan ng pansin dahil late na ako.

Nalaglag ang hawak kong susi...

sabay naming inabot nung nakabangga ko yung susi ng may... maramdaman ako...

Parang kuryente all over our hands...

Nakuha niya yung car key ko at inaabot niya sa akin. Hindi ko pa rin siya tiningala dahil sa naramdaman ko.

"Sorry miss... here"

When i heard that voice parang it sounds really familiar.

"Sir A!"

Titingalain ko sana ng may tumawag sa lalaki A ang name. Weird... at naibagsak ulit ang susi ko dahil hindi ko pa ito naaabot ng bitiwan niya. Kinuha ko agad ito. Napansin ko naman na nakaformal itong sapatos pati pants. May kasalang pupuntahan o business meeting? Hmmmm... nakakainis! Tutulong nalang siya hindi pa inayos.

"What's the matter with you!" Singhal ko.

"I'm really sorry miss" huling sabi nito tsaka nagmamadaling umalis.

"Great night! I ruined everything!" Wala sa sariling nasabi ko.

Nang makarating sa Restaurant agad kong hinanap ang table nila nanay and daddy. The waitress guided me to our reserved table.

Napapalibutan sila ng mga business man na katulad nila. Nagtatawanan sila at mukhang okay ang aura mula doon.

"Kamsahamnida" (Thank you) sabi ko sa waitress pagtapos.

"Ne" (okay) tsaka umalis na ito.

Nakatalikod mula sa akin ang ilan kaya hindi ko makita ang lahat.

Nang makita ako ni Nanay agad akong nagbigay pugay sa kaniya. May isang lalaking familiar sa akin kahit na nakatalikod lang. Pero binalewala ko nalang ito. Pumunta na ako sa harap nila at binati sila.

"Annyeonghaseyo!" (hello, how are you) sabi ko sa lahat.

"Annyeonghaseyo!" Bati din nila.

Nginingitian ko ang mga nasa table na iyon. Isa isa. Hanggang sa dulo ng upuan pag-angat ko ng tingin ay may isang pamilyar nga na lalaki ang hindi ko inaasahang makikita ko sa pagkakataong iyon.

I think i am ready to face him after a long period of time. Pero.... parang ang puso ko hindi pa.

What the hell is happening to me??? I mean to my heart? It is now beating faster more than i thought it will be.

Lahat napatingin sa naging ekspresyon ng mukha ko at tumingin silang lahat sa direksyon ng mata ko sa lalaking hindi hiniwalayan ng tingin ko..

"Travis...." bulong ko..

"Long time no see bestfriend!" Nakangiti lang ito sa akin.. while me?? Tulala as in literal na tulala...

Hindi ako makasagot...

Masasabi kong iba na siya... ibang iba... Mas gwapo... mas hot... at mas nakaka-attract na siya ngayon.

I really do hope that i won't get caught by his charisma.

Pero sa tingin ko... it's too late.

-----------------------------------------------------------

Mas minabuti kong kontian lang yung korean words since mahirap magtranslate.. kung papahabain ko kasi hahaba din yung translation..hehehe...

Ang gulo ko... basta keep on reading guys! Marami pang surprises!

Thanks sa 1k reads! Happy na ako diyan!. Pero mas happy kung may mga comments and votes para naman alam ko kung enjoy ba ang WIFIL or not? Di ba?

Thanks sa mga nagvote and comment! Heart heart!!!

:)