When i fall in love (COMPLETED)

Chapter 26

After a week mula ng makabalik ako fully loaded pa rin ang work ko and just like me Travis is also busy with his business project.

Gusto ko na ulit siyang makita at makasama. Sa phone lang ang kamustahan namin sa ngayon sapat na ang simpleng tawag niya sa akin. Everyday din may flowers minsan chocolates na pinapadala ito. Minsan ay breakfast and lunch ang pinapadala niya dahil updated siya sa mga ginagawa ko dahil ito sa secretary ko close na sila ng hindi ko alam. Para daw i can't skip any meal.

Sumasakit na ang ulo ko dahil sa trabaho. Ang dami kong naiwan, mag-iisang linggo na rin ang over time work ko. And i am having a headache now sinipat ko ang aking sintido at marahan itong hinilot, magpapahinga muna ako. Paglabas ko hinanap ko agad ang sekretarya ko. Kanina ko pa pala ito pinauwi.

I checked the time and it's 8 o'clock and gusto ko na agad matulog. Bumaba na agad ako ng hotel ng sumulpot kung saan si Matthew.

"Hi beautiful!" Abot tenga ang ngiti nito at agad binigay sa akin ang hawak niyang flowers.

"Thank you" kinuha ko naman ito. "I am sorry, i can't chat with you right now, i don't feel well" sinabi ko nalang dito. Umiiwas din kasi ako dito. Dahil nahihiya ako sa kanya, and i can't look at him dahil hindi ko pa nasasabi sa kanya ang lahat tungkol sa amin ni Travis. Matthew is a good guy and i don't want him to get hurt, pero ayoko din naman na itago ang totoo sa kanya. Hahanap pa ako ng tamang oras at lakas ng loob. Travis wanted me to tell him everything. Ako daw ang dapat mag sabi nito sa kanya. And that is true.

Bigla akong nahilo kaya napahawak ako sa braso ni Matthew, inalalayan niya agad ako.

" You okay? I can take you to the hospital" nag-aalala itong iniangat ang ulo ko.

"Thank you Matt, I'm okay, i can handle myself, i should go home, maybe i just need to take a little sleep" sabi ko at tumayo na ako ng maayos.

"You sure? You don't look well. I should take you home" agad niya akong inalalayan palabas.

"I'm fine, i can go home alone, i'm sorry to bother you" sabi ko dito at inilabas ang susi ng kotse ko. Ngunit kinuha niya ito mula sa kamay ko. At binuksan ang pinto ng kotse ko.

"You are not bothering me Red, don't you ever think like that and in fact I can't let you go like that. it's either i will take you home or i will take you home." Seryoso ito sa sinabi niya.

Kahit na masakit ang ulo ko, napatawa pa rin ako sa sinabi niya.

"You serious? Why you always leave me with no choice?" Tanong ko dito ng sumakay na sa loob.

"Because you also leave me with no choice Red" Tsaka niya sinara ang pinto.

Nang makarating kami sa bahay, agad akong humiga sa sofa at hinilot ang sintido ko. Inalalayan naman ako ni Matthew.

"Thank you Matt"

"Pleasure to help, i should go, take a good rest"

"Okay, thank you so much Matt"

Tumango lang ito at tumalikod na. I just heard the door closed.

Tatayo na sana ako para pumunta sa kwarto ng makaramdam ako ng hilo. This time mas umikot ng sobra ang paningin ko and i feel weak. Napaupo ako sa sofa at napahawak sa ulo ko. Narinig kong tumunog ang phone ko. Kinuha ko ito mula sa bag at sinagot ko iyon kahit nanghihina.

"Hello babe" si Travis. Sumaya ang puso ko ng marinig ang boses niya.

"Travis..." biglang nagdilim ang paningin ko at nanghihinang naibagsak ko ang phone at napahiga sa sofa and then i passed out.