The Billionaire's Wicked Scars | RBS 3

CHAPTER 26 - AFTER

AMARA

It's been three days since Nikkolai was transferred to our room. Araw-araw ang ginagawang pagbisita ng doktor sa kanya para sa check-ups nito. Nalaman ko rin ang ilang mga bagay tungkol sa nakaraan niya, lalong lalo na sa kanyang pamilya. I didn't know that his mother treated him coldly that even until now that he's married, he still doesn't understand why. Maswerte pa pala ako at naramdaman ko kung paano magmahal ang isang ina at mayroon akong maayos na pamilya na hindi niya kailanman naranasan. 

The tragedy of his past lead him to the man he is now. A cold-hearted Nikkolai. But I don't believe that he is like that. His actions speaks otherwise. 

"Amara?" 

I poured the creamy sauce on top of the chicken fillet. Nikkolai entered the kitchen topless. My brows shot up when my eyes travelled down to his toned body. Muntik ko pang maibuhos lahat ng sauce sa isang plato. 

"H...Hey, you're up already?" mabilis kong tinapos ang dressing at nilagay sa sink ang sauce pan. Pilit kong inaalis sa isipan ang view ngayong umaga. 

 Naramdaman ko ang kanyang paglapit sa kitchen counter at para naman akong nagpapanic sa loob loob ko dahil sa hindi maipaliwanag na nararamdaman. Ever since the hospital thing happened, I know something changed between us. Sa palagay ko ay mas lalo ko siyang nakilala at mas nagiging bukas na siya sa mga bagay bagay tungkol sa nakaraan niya. 

I stiffened when his arms wrapped around my waist. May kakaibang init ang dinulot ng kanyang dibdib sa aking likuran. Get a grip of yourself, Amara! 

"Good morning, wife." He hoarsely whispered. Nagsitindigan ang mga balahibo ko sa batok dahil sa boses niyang iyon. 

"M... Morning. Gutom kana... ba?" kinakabahan kong tanong na ikinatawa niya. Ano kayang nangyayari sa kanya at bakit habang lumilipas ang araw ay mas lalo siyang nagiging...

Ano bang tawag dito? 

"Hmmm," Nikkolai's lips went on my ears. Mas lalong nagwala ang dibdib ko. Sa sobrang distracted ko sa ginawa niyang pagyakap ay hindi ko napansing kanina pa nakabukas ang faucet at halos hindi ko na nahugasan ng maayos ang mga kamay. I hitched my breath when his hand slowly went up under my breasts. 

"Bandage... please..." he sensually whispered and I cursed at myself when he handed me a clean bandage. Gumalaw ka, Amara! His wounds should be bandaged right now bago pa dumating ang doktor! Ano ba yang nangyayari sa'yo? 

"Ah ano... umupo ka muna... at iaano..." words! Where are my words! 

I blinked so many times when he tightened his hug and his other hand turned the faucet off. 

"Yes, ma'am." He then let go of me and placed a soft kiss on my nape. Ramdam ko ang init ng kanyang labi roon lalo pa't nakapusod ang buhok ko! Nikkolai, why are you like this?! 

Matapos ng malalalim na hininga ay dinaluhan ko siya sa bar counter kung nasaan ang ilang stool. There he sat looking like a model with his just-came-out-of-the-shower hair. His black jeans complimented his light brown skin. I shook my head slightly and grabbed the med kit that he placed on the table. 

I gently cleaned the sides of his stitches and I can feel his stares. Ilang beses pa akong lumunok para lang magfocus sa ginagawa. Pagkatapos kong malagyan ng bandage ay pumunta ako sa kwarto para kumuha ng button-down shirt. Mas madali itong tanggalin kumpara sa tshirt. Iniiwasan din namin masanggi or mastrain ang lower body niya upang di magdugo ang kanyang sugat. 

Ang tigas lang ng kanyang ulo at panay ang lakad niya sa loob ng kwarto. Pwede naman sabi ng doktor pero kung pipilitin niya pa ulit na pumunta sa meeting room, baka ikulong ko na talaga siya rito. Bumalik ako sa kanyang pwesto. Inalalayan ko siya sa pagsuot ng kanyang ang white button-down shirt at sabay nang kumain ng agahan.