«Όταν αγαπάς κάποιον, δεν φεύγεις.»
__________________
"Γαμωτο μπορείς να με ακούσεις λίγο!" Φωνάζει από πίσω μου και γυρνάω να τον κοιτάξω.
"Να ακούσω τι; Ότι άκουσα και την προηγούμενη φορά και πάλι έκανες τα ίδια;" Σταυρώνω τα χέρια μου μπροστά μ...
Aνοιγω αργά τα μάτια μου και νιώθω τα πάντα να γυρίζουν καθώς πάω να σηκωθώ και έχω έναν τρομερό πονοκέφαλο.
Πηγαίνω στην κουζίνα τραβώντας τα μάτια μου και ο μπαμπάς μου γυρνάει να με κοιτάξει αφού κάτσω.
"Πονάει το κεφάλι μου." Παραπονιέμαι και στηρίζω το πρόσωπο μου στα χέρια μου.
"Μου φενεται απολύτως λογικό μετά από χθες." Μου λέει και τον κοιτάω περίεργα μιας και δεν θυμάμαι τίποτα.
"Τι έγινε χθες;" Του λέω περίεργα και γελάει αφήνοντας ένα ποτήρι καφέ μπροστά μου.
"Μεθυσες και έπρεπε να έρθω να σε μαζέψω από εκεί που ήσουν. Γελουσες σαν το χαζό και πηγές να βγεις έξω από το αυτοκίνητο όσο εγώ οδηγούσα. Βέβαια ο Tony ίσως ξέρει καλύτερα τι έγινε χθες." Μου λέει και τον κοιτάω ξαφνιασμένη.
"Ο Tony; Ω θεέ μου." Καλύπτω το πρόσωπο μου και ξεφυσαω.
"Μμμ ναι. Δεν είναι αστείο το ότι μου δείχνεις ότι δεν μπορώ να σου έχω εμπιστοσύνη;" Μου λέει ειρωνικά.
"Γίνεσαι υπερβολικός." Ρολαρω τα μάτια μου.
"Εγώ; Είσαι δεκαέξι και αντί να κάτσεις να διαβάσεις τίποτα μπας και περάσεις πουθενά μου βγαίνεις με εκείνον τον μαντραχαλο. Σοβαρεψου Olivia." Λέει σοβαρός και δαγκώνω τα χείλια μου.
"Ναι αλλά κι εσυ-" Με σταματάει.
"Δεν είμαστε το ίδιο! Σταμάτα αυτήν την καραμέλα. Το τι κάνεις εσύ με το τι έκανα εγώ είναι τελείως διαφορετικά πράγματα." Φωνάζει τσατισμενος.
"Αχ σταματά να φωνάζεις πρωι-πρωι!" Ξεφυσαω ενοχλημένη και βγαίνω από το δωμάτιο.
Μπαίνω στο δωμάτιο μου και καθώς χαζεύω το κινητό μου στηρίζω το σώμα μου στην βιβλιοθήκη πίσω μου.
Πριν το καταλάβω ένα βιβλίο πέφτει στο κεφάλι μου και έπειτα στο πάτωμα κάνοντας με να ξεφυσηξω.
Το παίρνω στα χέρια μου και όταν βλέπω ότι είναι το ημερολόγιο της μαμάς μου χαμογελάω και αφήνω το κινητό μου στην άκρη.
Πιανω ψηλά τα μαλλιά μου και κάθομαι στο κρεβάτι πριν αρχίζω να το ξεφυλλίζω.
Καθώς περνάω τις σελίδες βρίσκω μια φωτογραφία και χαμογελάω παίρνοντας την στα χέρια μου.
Oops! Questa immagine non segue le nostre linee guida sui contenuti. Per continuare la pubblicazione, provare a rimuoverlo o caricare un altro.
“If you die, I'll die with you.”
-10/06/2049
Η πόρτα του δωματίου μου ανοίγει και γυρνάω να κοιτάξω τον μπαμπά μου που στέκεται πάνω στην πόρτα.
"Ήσασταν πολύ ερωτευμένοι." Του χαμογελάω και του δείχνω την φωτογραφία.
Όταν την βλέπει χαμογελάει άχνα.
"Ήμασταν..." Συμφωνεί και με κοιτάει.
"Αν εμφανιζόταν...μετά από όλα αυτά τα χρόνια, τι θα έκανες;" Τον ρωτάω και χαμηλώνει το βλέμμα του σε εμένα.
"Δεν ξέρω." Μου απαντάει και γέρνω το κεφάλι μου.
"Θα την άφηνες να με γνωρίσει;" Ρωτάω ξανά και φενεται να το σκέφτεται.
"Δεν θα μπορούσα να είμαι σίγουρος αμέσως. Θα ήθελα χρόνο...ίσως ναι ίσως όχι. Δεν ξέρω." Λέει γρήγορα και γνέφω αργά.
"Θα την αγαπούσες ακόμα και τώρα;" Του λέω πριν φύγει από το δωμάτιο και γυρνάει να με κοιτάξει.
"Φυσικά..." Μου απαντάει και κλείνει την πόρτα πίσω του αφήνοντας με μόνη ξανά.
Κοιτάω άλλη μια φορά την κλειστή πόρτα και ανάβω το φως που υπάρχει στο γραφείο μου πριν σηκώσω την φωτογραφία στο χέρι μου μπροστά από το φωτιστικό.
Δεν ξέρω πως, αλλά πάνω στην φωτογραφία διέκρινα τον αριθμό 'δύο' στην αριστερή πάνω γωνία και κάπου στην μεση έγραφε μια οδό, αν δεν κάνω λάθος.
Ξαφνιαζομαι γιατί αυτό είχε γίνει και με μια άλλη φωτογραφία που είχα βρει στο ημερολόγιο.
Αντέγραψα σε ένα χαρτί αυτά μου είδα και τα έβαλα μέσα σε ένα συρτάρι πριν ξαπλώσω στο κρεβάτι μου και κοιτάξω το ταβάνι αφηρημένη.
Δεν ξέρω τι στο καλό είναι αυτά..
Αλλά θα μάθω.
___________________
Γειαα
Πώς σας φάνηκε το κεφάλαιο;
Ο Ian και η Olivia τσακώθηκαν λίγο...
Επίσης η Olivia βρήκε μια φωτογραφία του με την Maddi😌
Πιστεύετε ότι η Maddi μπορεί να είχε καταλάβει ότι θα γίνει κάτι και να άφησε διάφορα στοιχεία στην Olivia;
