It's not over || ✓

She'll be the end of me

Maddi's pov

Κοιτάω έξω από τα παράθυρα ώστε να μην με δει κάποιος γιατρός και ανοίγω το κινητό μου παρά το ότι μου λέει η Nicol.

"Maddi απλά άσε κάτω το τηλέφωνο. Δεν κάνει." Με μαλώνει και την κοιτάω ειρωνικά.

"Δεν θα πεθάνω ξες. Και το μόνο που θέλω να κάνω είναι να δω αν είναι καλά ο Alex." Της απαντάω και ψάχνω τον αριθμό του.

Όταν τον καλώ, τον περιμένω ανήσυχα για να απαντήσει αλλά όταν φτάνει στον έβδομο χτύπο και έπειτα βγαίνει τηλεφωνητής αφήνω μια ανάσα που δεν ήξερα ότι κρατούσα.

Τον καλώ ξανά, αλλά και πάλι γίνεται το ίδιο.

"Γιατί δεν απαντάει;" Νευριάζω και πετάω το κινητό μου κάτω αλλά η Nicol πρόλαβε να το πιάσει.

"Επειδή ίσως δεν του επιτρέπεται να μιλήσει στο κινητό ή απλά χάλασε μετά από όλα αυτά." Λέει τις υποψίες της και ξεφυσαω.

"Καλούσε κανονικά...δεν χάλασε το κινητό του." Λέω και γυρνάω να την κοιτάξω αργά. "Λες να..." Δεν μπορώ να ολοκληρώσω την πρόταση.

"Δεν ξέρω! Maddi ήσουν πάρα πολύ τυχερή που έπαθες μόνο αυτό. Ο Alex είναι χειρότερα...μπορεί. Μπορεί να μην πρόλαβαν αλλά και να το έκαναν ο Ian λέει ότι δεν έχει πολλές ελπίδες." Μου λέει και την κοιτάω περίεργα.

"Ο Ian είπε κάτι τέτοιο;" Της λέω ξαφνιασμένη μιας και σε εμένα είπε αλλά, "Ναι..." Μου απαντάει σιγά.

"Ξες κάτι; Δεν με ενδιαφέρει τι λέει ο Ian, πάω στοίχημα πως δεν θα είναι καν από έξω. Εφόσον έχει πάρει εξιτήριο η Olivia θα έχει φύγει." Της λέω και κρατάει το χέρι μου.

"Θα πω στον Teo να ψάξει για τον Alex, εντάξει; Πλέον το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να ξεκουραστείς." Μου λέει και αφού αφήσει ένα φιλί στα μαλλιά μου βγαίνει από το δωμάτιο.

Μένω ξανά μόνη στο μεγάλο δωμάτιο και κοιτάω αφηρημένη το ταβάνι. Αποφεύγω να κοιτάξω το σώμα μου ή τα χέρια μου παρόλο που μπλέκω τα δάχτυλα μου μεταξύ τους.

Ξαφνικά, η πόρτα του δωματίου μου ανοίγει και κλείνει απότομα κάνοντας με να γυρίσω την προσοχή μου εκεί.

"Olivia;" Ρωτάω ξαφνιασμένη όταν την βλέπω να με κοιτάει με δάκρυα να τρέχουν στο πρόσωπο της.

Κάθομαι καλύτερα στο κρεβάτι και ακουμπάω την πλάτη μου πάνω του περιμένοντας να μου πει κάτι.

"Μαμά..."

Όταν το ακούω και βεβαιωθώ ότι όντως άκουσα καλά το στόμα μου ανοίγει ελάχιστα και τα μάτια μου γουρλωνουν.