It's not over || ✓

My little girl..

Ian's pov

"Maddi..."

Ανοιγοκλείνω τα μάτια μου και κοιτάω άλλου. Σηκώνομαι όρθιος και έχοντας την πλάτη μου γυρισμένη απομακρύνομαι.

"Ian.."την ακούω και ασυνεσθητα γυρνάω να την ξανά κοιτάξω.

"Δεν είσαι εσύ. Όχι το φαντάζομαι..δεν υπάρχεις!"φωνάζω και πριν ξανά απομακρυνθω τυλίγει τα χέρια της γύρω μου.

"Συγνώμη.."λέει πάνω στον ώμο μου.

"Συγνώμη που δεν ήμουν εδώ. Συγνώμη που εφυγα. Αλλά δεν φταίω εγώ...αλήθεια δεν φταίω εγώ."λέει κλαίγοντας.

Την πιάνω από τους ώμους και την απομακρύνω από πάνω μου αργά. Ψάχνω τα μάτια της μέσα στο σκοτάδι αλλά αυτή δεν με κοιτάει.

"Γιατί;Γιατί δεν ήρθες αφού έζησες;" Την ρωτάω.

"Το ήθελα...το ήθελα πολύ αλλά δεν με άφηναν. Δεν μπορούσα να φύγω...αλλά μόλις τα κατάφερα ήρθα εδώ...ήρθα και σας έψαξα όλους. Και για να είσαι σίγουρος ότι μιλάς όντως με εμένα...πάρτο."απαντάει και βγάζει το κολιέ που της είχα δώσει χρόνια πριν.

"Την μέρα που θα εκανα το χειρουργείο..όλα έγιναν κανονικά έτσι μου είπαν. Αλλά όταν ξύπνησα ξανά. Δεν ήμουν εδώ..δεν ήμουν στην Νέα Υόρκη. Δεν ξέρω πως ή γιατί πάντως εκείνη την μέρα κάποιοι με πήραν. Πριν σχεδόν δύο χρόνια κατάφερα να φύγω..επέστρεψα εδώ αλλά ήμουν σαν φάντασμα.

Πρόλαβα όμως. Είδα τους γονείς μου..στο τέλος αυτοί ήξεραν ότι..δεν πέθανα. Τα εμαθαν όλα. Απλά δεν είπαν τίποτα γιατί δεν πρόλαβαν...έβλεπα κι εσένα με την Olivia . Μεγάλωσε. Πολύ.. κι εσύ άλλαξες πολύ."περιγράφει τι συνέβη αυτά τα χρόνια.

"Δεν σε θυμάται."αφήνω μια ανάσα αναφερόμενος στην Olivia.

"Το φαντάστηκα. Και είναι λογικό αυτό. Έχουν περάσει δώδεκα χρόνια άλλωστε. Ποιος θα με θυμάται."λέει και γελάει λίγο στο τέλος.

"Εγώ...εγώ σε θυμάμαι."απαντάω και επιτέλους με κοιτάει στα μάτια.

Τα μάτια της γεμίζουν ξανά με δάκρυα όπως και τα δικά μου αυτή την φορα.

"Γαμώτο...τα έχασα όλα. Τους γονείς μου. Τους φίλους μου. Την Olivia...εσένα."κάθεται κάτω και καλύπτει το πρόσωπο της.

"Εμένα; Τι σε κάνει να πιστεύεις ότι με έχασες;"κάθομαι δίπλα της.

"Να..απλά...θα έχεις βρει κάποια άλλη. Δώδεκα χρόνια λείπω εγώ. Δεν μπορεί να μην υπάρχει κάποια. Σωστά;"με κοιτάει και χαμογελάω άχνα.