It's not over || ✓

Why are you following me?

Olivia's pov

Κάθομαι στην καρέκλα του γραφείου μου και προσπαθώ να λύσω μια άσκηση στα μαθηματικά.

Ξεφυσαω αγανακτησμενη και σβήνω για χιλιοστή φορά την απάντηση μου.

Ποτε δεν τα πήγαινα καλά στα μαθηματικά.

Το κινητό μου ξεκινάει να κουδουνίζει δίπλα μου και το περνώ στα χέρια μου.

Απόρρητο

"Παρακαλώ;"λέω αφού απαντήσω.

"Δεν σε είδα στην προβλήτα."μου λέει κάποιος.

"Κοίτα φίλος. Κάθομαι τρεις ώρες και προσπαθώ να κάνω μαθηματικά..μην με τσατιζεις κι εσύ."λέω γρήγορα και γελάει.

Το έχω ακούσει αυτό το γέλιο.

"Τι θα έλεγες να σε βοηθήσω;"ρωτάει και αυτή την φορά γελάω εγώ.

"Που ξερω εγώ ότι θα με βοηθήσεις να το λύσω σωστά;"απλώνω τα πόδια μου στο γραφείο και γυρίζω την καρέκλα.

"Τώρα που το σκέφτομαι..δεν ήμουν καλός στα μαθηματικά. Εκτός αν έχουν σχέση με ληστείες,λεφτά.."λέει και περνώ μια περίεργα έκφραση.

Άρα είναι αγόρι. Και προφανώς ληστής.

"Ίσως έχουμε μερικά κοινά."λέω ελπίζοντας να μου πει κι άλλα για τον εαυτό του.

"Ίσως. Αλλά δεν μπορούμε να τα πούμε από εδώ. Όλο και κάποιος θα μας ακούσει. Δεν νομίζεις;"λέει.

Γαμώτο θελω τόσο να μάθω ποιος είναι.

"Στην προβλήτα..σε είκοσι λεπτά."λέω χωρίς να το καταλάβω.

"Ωραία. Τα λέμε εκεί, Olivia."λέει το όνομα μου πριν τερματίσει την κλήση και νιώθω λίγο περίεργα.

Πώς ξέρει το όνομα μου;

Χωρίς να χάνω χρόνο σηκώνομαι από την καρέκλα και βάζω τα βιβλία με τα τετράδια στην τσάντα μου. Ανοίγω την ντουλάπα μου και ψάχνω ρούχα σε μαύρο χρώμα.

Καταλήγω σε αυτά