It's not over || ✓

Hello love

Olivia's pov

Γυρνάει να με κοιτάξει αργά. Τοποθετεί τα χέρια της στις τσέπες από την ζακέτας της και χαμογελάει.

"Όχι. Δεν νομίζω να έχουμε ξανασυναντηθεί."λέει και ξεκινάει να απομακρύνεται από το μέρος που ειμασταν.

Λογικά τα φανταζομαι.

Ξεκινάω και εγώ να περπατάω προς το σπίτι μου καθώς σκέφτομαι τι να πω στον μπαμπά μου.

Φτάνω έξω από την πολυκατοικία και στα γραμματοκηβοτια υπάρχουν αρκετοί φάκελοι.

Παίρνω αυτούς που είναι για τον μπαμπά μου και ανοίγω την πόρτα για να μπω μέσα.

Μπαίνω στο σπίτι και αφού αφήσω τους φακέλους στο τραπέζι από το σαλόνι πάω στο δωμάτιο μου.

"Olivia."μου λέει και γυρνάω να τον κοιτάξω από πίσω μου.

"Γιατί δεν απαντάς στα τηλέφωνα; Έχει βραδιάσει και λειπεις τουλάχιστον τρεις ώρες από το σπίτι!"ξεκινάει να μου λέει.

"Ήθελα να σκεφτώ κάτι εντάξει; Για αυτό δεν απαντούσα στο τηλέφωνο."του απαντάω.

"Ναι εσύ σκεφτόσουν και εγώ φοβόμουν."λεει και ρολαρω τα μάτια μου.

"Δεν χρειάζεται να φοβάσαι για τα πάντα μπαμπά."του λέω και πάω στο δωμάτιο μου κλείνοντας την πόρτα πίσω μου.

Ian's pov
...

"Olivia."τραβάω την κουβέρτα από πάνω της μπας και ξυπνήσει.

"Μμ."λέει και παίρνει ξανά την κουβερτα.

Αφήνω μια ανάσα και ανοίγω τα παντζούρια. Κάθομαι στο κρεβάτι και χαϊδεύω τα ξανθά, μακριά μαλλιά της έχοντας ένα μικρό χαμόγελο νοσταλγίας στο πρόσωπο μου.

Flashback

"Maddi.."την σκουνταω απαλά για να ξυπνήσει.

"Μμ."λέει στον ύπνο της και γελάω.

"Θα ξυπνήσεις ή θα την βγάλεις στο κρεβάτι;"ρωτάω και σκύβω μπροστά από το κρεβάτι για να την κοιτάω καλύτερα.

"Δεν ξέρω."απαντάει και γελάω ξανά.

Χαϊδεύω τα μαλλιά της και αφού ανοίξει αργά τα μάτια της μου χαμογελαει.

"Για μισό. Κάτσε να δω τι ώρα με ξυπνάς."με κοιτάει καθώς πιανει το κινητό της.

"Έχεις πεθάνει."λέει και σηκώνεται όρθια.

Σηκώνομαι και εγώ και με πίσω βήματα προχωράω μέχρι την πόρτα του δωματίου. Όταν με πλησιάζει γυρνάω την πλάτη μου και τρέχω μέχρι το σαλόνι.