12 ~ Texting

♧

Multimedya Mare (temsili). Oyş yerim ne tatlı KEKWJG

Yay: lütfen artık kurtulalım bu kabustan. Lütfen Tanrım 🙏🏻

Mare 🧟: Ne kadar da şirin, tanrısına yalvaran zavallı, aciz bir ruh! *gözleri kırmızılaşır ve saçları uçuşur*

Balık: *Mare birden ortaya çıkınca korkudan irkilir ve gözlerini yumar*

Yay: bunda seni ilgilendiren bir şey yok! Bana dua ettiğim için saldıramazsın!

Mare 🧟: evet yaparım! Benim hanemde bırak dua etmeyi, o saçma sapan tanrılarınızdan bile bahsedemezsin! Çünkü senin tanrın eğer gerçekten var olsaydı beni korurdu!! *Yay'ı sürükleyerek odanın dışına çıkarır*

Yay: oha, bak cidden buna hiç gerek yok! Özür dilerim! Lütfen yapma, anlaşabiliriz! Yapmaaa!!

Mare 🧟: hahaha! *Yay'ı merdivenlerden aşağı yuvarlar*

Yay: *çığlık atar ama merdivenlerden düştükten sonra sesi kesilir*

Balık: *gözlerini açmadığı için bir şey görmez ama Yay'ın çığlıklarını ve aşağı düşme sesini duyduğu için gözlerini daha da sıkı yumar.* Olamaz...

Mare 🧟: şimdi sıra sende!

Balık: *gözlerini açmadan duvar kenarında korkudan büzüşmüş bir şekilde kendisine olacakları bekler*

Mare 🧟: yoksa korkuyor musun? Ama ormanıma girip beni rahatsız etmek seni hiç korkutmamıştı.

Balık: hayır korkutmuştu!! Lütfen bana ve arkadaşıma daha fazla zarar verme!

Mare 🧟: o benim de arkadaşım! Hem ayrıca sen önce kendini canını düşün pislik. Emin ol arkadaşından önce sana saldırsaydım o sadece lütfen bana zarar verme derdi, seni hesaba bile katmazdı.

Balık: nolursa olsun, ben kimseye bi zarar gelsin istemem!!

Mare 🧟: hmm, böyle diyerek bana çocukluğumu hatırlattın. Ben de senin gibiydim. Kimsenin canı yansın istemezdim. Ve bu bana ne kazandırdı bil bakalım?! *ağzından küçük bir kan şelalesi yere doğru akmaya başlar*

Mare 🧟: acı bir ölüm. Acı, hem de çok acı. Şu an bir kalbimin olmamasına rağmen hâlâ da acıtıyor. *Balık'ı havaya kaldırır*

Balık: nolur yapma, ben sana ne yaptım?

Mare 🧟: *Balık'ı en alt kattaki karanlık bodruma götürür ve onu oraya kilitler*

Mare 🧟: sen zayıf bir ruhsun. Bu yüzden sana dokunmayacağım. Nasıl olsa burada 5 dakika kalmak seni öldürmeye yetecektir!

Mare son sözlerini söyleyip gitti.

Balık, karanlık odada yalnız başına kalakalmıştı. Korkuyordu, nefes alışverişleri ve soğukkanlı tavrı kontrolden çıkmıştı. Yay yaşıyor muydu yoksa ölmüş müydü bilmiyordu. Ve sıra kendisini düşünmeye gelmişti sonunda. Acaba Mare'nin dediği gibi burada 5 dakika kalmak öldürecek miydi onu? Korku vücudunu sarıp sarmalamıştı. Kapkaranlık bir denizin içindeydi ve yüzmeyi bilmiyordu. Ne kadar çıkmak için çırpınsa da çıkamayacaktı. Kendini bir nebze olsun sakinleştirmenin bir yolunu düşünmeye başladı. Sonunda bulmuştu. Bebekliğinden beri kendisini sakinleştirdiği için baş parmağını emmeye başladı ve gözlerini yumdu. Hayal dünyasına gitmeye çalışıyordu. Fakat o sırada o kadar korku içinde ve stresliydi ki hayal dünyası ona kapılarını sıkıca kapamıştı. Ama o kapıları ne olursa olsun açmak zorundaydı, yoksa burada ölüp gidecekti. Zihninde kendi yarattığı dünyasının kapılarını daha da zorladı. En sonunda o kusursuz dünyaya girmeyi başarmıştı. Ağlamayı bırakıp mutluluk ve huzur dolu dünyasına odaklandı. Gerçek dünyaya kapılarını kapatmadan önce söylediği son şey ise, "Lütfen geri döndüğüm zaman bu korkunç yerde olmamış olayım," oldu. Bunu dedikten sonra, kapılarını korkunç gerçekliğe kapattı. Balık gitmişti. Bedeni soğuk ve karanlık bodrumda bulunsa da, ruhu çok güzel bir dünyadaydı...