Son of Heracles

Chapter 9

Hindi ako nagsalita hanggang sa makarating kami sa labas ng school, sobrang dilim pa rin ng paligid. Mausok ang labas kaya hindi ko alam kung nasaan na kami.

Nang makalayo kami sa Academy ay tumigil kami, tumingin siya sa akin at binitawan na ang kamay ko. Sumandal siya sa puno at pinag krus ang braso.

"Hindi niya muna pinag isipan ang desisyon na 'yon."

Napangiti ako ng kaonti at sumandal din sa tabi niya.

"Bakit? Ayaw mo bang may bago sa section natin?"

Napairap siya. "Hindi 'yun ang punto ko."

Hindi pa rin natatanggal ang ngiti ko sa labi, humarap naman siya sa akin.

"The weapon is gone because of you. They want to kill you."

Doon sumeryoso ang muka ko, may kumalabog sa dibdib ko at sinalubong ang mata niya.

"Seryoso ka ba jan? At tsaka anong sabi mo? They? As in sila?" Kinakabhan kong tanong.

Stress siyang nag iwas ng tingin at napahilot ng sentido.

"I don't know, okay? Maybe. But we don't know, Hera is powerful. She can deceive all students here just to kill you."

Huminga ako ng malalim at napapikit ng mariin. Kailangan kong seryosohin lahat ng training. Ayoko naman palaging umasa sa kanila, lalo na kay Serenity.

"At bakit parang ayaw na ayaw mo kay Michelle? Did she do something to you?"

Umiling siya. "I just remembered that Ruby was like her before."

Napataas ako ng kilay. "Talaga?"

Napatitig siya saglit na parang inaalala ang nakaraan, tumikhim siya at tumingin din sa akin.

Inirapan niya ako. "Oo, the way she bullied you.. parang nakikita ko 'yung dating ako at si Ruby. She was bullying me when Damon is not around. And me, as a nice person before i stayed quiet."

Seryoso lang ang muka ko habang pinapakinggan ko siya. Ngayon naiintindihan ko na kung bakit siya ganito umakto sa akin, kung bakit determinado siyang tulungan ako.

Akala ko naman may gusto siya sa akin, wews.

"That's why i am trying my best to help you, i want you to learn. I know you are smart, pero hindi ito ang tamang oras para maging mahina."

Nag iwas ako ng tingin at tumingin sa malayo, I really don't know if i will survive this. That's why I'm still thankful that superior section is helping me. Without them, i am nothing.

"This is all happening because of you," Deretso niyang sabi.

Napatingin ako sa kaniya at napaawang ang labi, napahawak pa ako sa dibdib.

"Bakit parang kasalanan ko?"

Sinamaan niya ako ng tingin kaya tumikhim ako.

"Oo na, i promise i'll do better. Just give me some.. time," Bumuntong hininga ako.

Dahan dahan siyang tumango sa akin, nagbaba ako ng tingin sa kaniyang kamay nang ipasok niya 'yon sa bulsa niya.

Nang dahil doon ay hindi ako nagsalita, para kaming nag uusap sa mata nang tumango siya. Tumago rin ako at agad na tumakbo papabalik sa Academy.

Pero hindi sapat ang bilis ko dahil may narinig akong humahabol sa akin.

"Lahat nang iniisip natin na gusto nating gawin ay pwede nating gawin. So if you want to escape, there's always a way."