Son of Heracles

Chapter 22

I was supposed to be shock but i just showed my serious face while looking at the sword.

I looked at Michelle who's smirking at me.

"That's impossible," seryoso kong sambit.

Chloe sighed. "I know, but Michelle found this in your room! With the knife of Serenity!"

Kumunot ang noo ko nang nilabas ni Michelle ang sinasabing knife ni Chloe, parang nanigas ako sa kinakatayuan ko nang makita ang knife na nawawala noong nag training kami ni Serenity.

"At paano ka naman nakapasok sa bahay namin?" Kailey asked.

Michelle smiled. "Chloe gave me permission, actually hindi lang naman ako ang nakapasok. Kundi ang ibang centaurs din."

No one can enter in our house kundi kami lang.

"Karl, i saw you too entering your room at midnight."

Napatingin ako kay Daniel nang magsalita, kumunot ang noo.

"At kailan naman 'yon?"

"Bago mawala ang sword-"

"Me and Serenity just finished training that time!" I looked at Chloe. "At ano naman ang motibo ko para kunin 'yan?!"

"To protect yourself? Because you're weak," I heard Damon said.

I clenched my fist and looked at him. "And now you're attacking me?"

Humakbang papalapit sa akin si Damon. "Admit it, Karl. You stole that sword so no one can kill you with that thing, you can't even fight so you need-"

Nabigla ang lahat nang kwelyuhan ko siya. "Just wait, Damon. Baka matakot ka bigla na mas malakas ako sa'yo."

Sinamaan niya ako ng tingin kaya malakas kong tinanggal ang pagkakahawak ko sa kaniya.

"Serenity, tell them na nag training tayo that time!" I looked at her.

Hindi siya sumagot at pinag krus lang ang braso, seryosong nakatingin sa akin.

"My statement will not prove that you're innocent."

Napaawang ang labi ko at hindi makapaniwalang nakatingin sa kaniya, napaubo ako at napailing.

She is right, i can only have myself at the end.

Tumango tango ako sa kaniya at tumingin kay Chloe.

"Fine, give me the punishment. Pero hindi ako ang kumuha niyan, wala naman akong choice hindi ba?"

Bumuntong hininga si Chloe. "Karl, the evidence is pointing at you. I'm sorry, the punishment that i will give to you is not going at Italy."

I smirked and nooded. "Okay, noted."

Hindi ko na hinintay ang sasabihin niya at umalis na ka agad ako, nakayukom pa rin ang kamao ko habang naglalakad.

Nararamdaman ko ang galit ko na kanina pang gusto sumabog, malakas kong sinara ang pintuan ng kwarto ko at napasandal sa pader.

Pumikit ako ng mariin at umupo sa lapag, huminga ulit ako para ikalma ang sarili. Kinuha ko ang letter na nasa loob ng jacket ko.

Tinignan ko ang bintana kung naka bukas, tanging kurtina lang ang nakahawi. Nang makitang hindi ay napag desisyunan ko nang basahin ang nasa loob nito.

Pagkabukas ko ay umilaw bigla ang kamay ko kaya nagkaroon ng konting liwanag sa direksyon ko, dahan dahan kong nilabas ang letter at binuklat 'yon.

Karl,

I know you will read this after a years.

But your life is not going to be easy. I am sorry because i am your father, who's surrounded by powerful enemies. They will not stop until you're dead.