Son of Heracles

Chapter 27

"It's Hera."

Hindi ako nagsalita nang tumabi sa akin si Michelle, mukang alam niya na kung saan ako matatagpuan.

Nandito ulit ako sa bubong at nag iisip, habang pinapanood ang araw na lumubog.

"Minotour just made that story para si Antaeus ang masisi, pero totoong buhay siya." She sighed. "They're really... mysterious."

Natawa ako at tumango. "Dati pa naman eh."

"If you saw their faces.. you will be scared." She whispered.

I smiled a little. "Sanay na ako. Besides, papanindigan ko naman ang sinabi ko."

Nagbaba ako ng tingin nang may inabot siya sa aking bote, kunot noo kong kinuha 'yon at pinagmasdan ang tubig na kulay pula.

"That's the spell that you want."

Natigilan ako at mabilis na tumingin sa kaniya, napaawang ang labi ko at hindi alam ang sasabihin.

"I'm sorry for what i did.."

Nag iwas ako ng tingin at tumawa. "Saan doon? Ang pagiging harsh mo sa akin o ang pagkuha ng dagger ni Serenity?"

Nagbalik ulit ako ng tingin sa kaniya, pero ngayon ay seryoso na. Siya naman ngayon ang hindi alam ang sasabihin at gulat lang ang muka.

Alam ko ang tungkol doon dahil masyado siyang halata.

Una palang ay ang pagtanong niya kay Serenity tungkol sa ginawa niyang dagger, alam kong napansin din 'yon ni Serenity dahil tinanong niya kung saan niya nakuha ang idea na 'yon.

Hindi naman talaga niya intensyon na kunin ang dagger, sadyang namali lang ako ng bato noon.

At alam kong may nakakita sa kaniya, may nakakita sa kaniya kung paano niya kinuha ang dagger na 'yon.

Hindi ko lang alam kung sino ba talaga ang kumuha ng sword na nawawala noon. Na nahanap nalang bigla sa kwarto ko.

Lahat ng 'yon ay planado.

"It's okay, Michelle. Hindi mo na kailangan mag sorry, sapat na 'to," tinaas ko ang bote.

Napayuko siya. "I'm sorry.. i just really want to be part of this section.. they told me that.. if i put the sword in your room i will get in here.."

"Who are they?" kunot noo kong tanong.

Nag angat siya ng tingin at umiling. "I cannot tell you because.. i can't."

Kumunot ang noo ko nang makita kung paano gumalaw ang labi niya, binitawan ko saglit ang bote at hinawakan siya sa magkabilang balikat.

"You drink something, right?"

Inalis niya ang pagkakahawak sa akin at tumayo.

"Yes. It's a spell that can keep my mouth shut. I'm sorry, Karl."

Tinalikuran niya na ako at handang umalis, ngunit natigilan siya bigla at humarap sa akin.

"You were compelled by a powerful man that's why.. you can't remember anything."

"Sebastian." I whispered.

She nooded. "Of course, he is the first child of Hades. That's explain why you can't force yourself to remember something."

Tinignan ko ang kabuuan ng bahay na nakita ko sa gitna ng gubat, gawa lang siya sa kahoy at parang anytime eh gigiba siya.

Nilapag ko ang gamit ko sa upuan at umupo sa lapag, bumuntong hininga ako at napatitig sa bintana.