Son of Heracles

Chapter 15

"Can i talk to you?"

Pagkababa palang niya ng kotse ay agad ko siyang sinalubong ng ganong tanong, napatingin sa amin saglit ang mga kasama namin pero agad ding nag iwas ng tingin.

Huminga siya ng malalim at dahan dahang tumango, nauna akong maglakad sa kaniya hanggang sa makapunta kami sa malaking puno kung saan madilim ang parte.

"I'm sorry."

'Yun ka agad ang kaniyang sinabi nang tumigil kami, napahigpit ang hawak ko sa papel at huminga ng malalim.

"Why did you do that, Veronica?"

Napaawang ang labi niya at nakita ko ang luha sa kaniyang mata, umiling siya at napakagat ng labi.

"I-I'm sorry.. i thought Ruby and you know each other and that letter.. i thought it's from her.. a-akala ko ay pinadala ka niya.." Nanginginig niyang sabi. "And i'm not aware that it's from your father.. I didn't read it because i can't open it.. and i gave that to Ruby because i thought she know how to open it.."

"And where is it? Huh?!" Pasigaw kong tanong.

Tuluyan na siyang naiyak dahil sa sigaw ko.

"I don't know! Wala nang sinabi sa akin si Ruby pagkatapos ko ibigay 'yon! I'm sorry! Pinagsisihan ko ang ginawa ko noon and please.. let me help you."

Galit akong tumitig sa kaniya. "Help me?! How can i trust you?! That letter is connected to my life! I might die anytime!"

Napatingin siya sa paligid nang biglang humangin, tumigil siya sa pag iyak at tinignan ako ng seryoso.

"Karl.. you need to calm down.."

Huminga ako ng malalim, wala akong maramdaman kundi galit. Hindi ko alam ang nangyayari sa mata ko at bigla ko nalang naramdamang lumamig 'yon.

Tumalikod ako sa kaniya at napasandal nalang sa puno, tinignan ko ang paligid nang lalong lumakas ang hangin.

"I need help here" I heard Veronica whispered.

Napahawak ako sa aking ulo, pumikit ako ng mariin at unti unting napaupo.

"You need to wake up, son."

kumunot ang noo ko at natawa. "Dad, i am not-"

He looked at me seriously. "I said you need to wake up!" he shouted.

It's here again...

"Karl? Karl!"

Sinubukan kong sumigaw ngunit walang lumalabas sa bibig ko.

Patuloy lang akong hinahabol ng itim na usok, tumakbo ako ng mabilis at nagtago sa ilalim ng lamesa.

Please make it stop...

"Wake up! Karl!"

Napamulat ako nang may naramdamang sumampal sa akin, si Serenity ka agad ang nakita ko pagbukas ko ng mga mata ko. Hindi ako nagsalita at natulala, hinawakan niya ang kamay ko nang mahigpit.

"What Kailey taught you? Huh?" she whispered.

Dahan dahan akong nag angat ng tingin sa kaniya, seryoso lamang ang muka niya pero nakita ko sa kaniyang mata ang pag aalala.

"I-i need to think about someone.. who can make me calm.." And that's you.

Hindi siya nagsalita at tumango lamang, inalalayan niya akong tumayo at dinaluhan ka agad ako nina Carlo. Pinanood ko ang kamay kong bumitaw sa kaniya at nagbaba ng tingin.

I can't think straight.

Tahimik akong pinaupo nina Carlo sa kama, nakasunod lang ang mga kasama namin. Walang umiimik sa amin hanggang sa bigyan ako ng tubig ni Alexis.