Chapter 18
Spencer
I am here at my penthouse. Because during weekend we're free to go home.
Habang nagtitimpla ng kape ay may nahawakan ako na nagpabalik sa inis at galit na nararamdaman ko hanggang ngayon.
My anger rose when I remember what happened three days ago.
Damn that ocean pervert guy!
Naramdaman kong mas humigpit ang pagakakahawak sa akin ng lalaking ito. Naglalakad na paalis ang dalawang lalaking nag uusap. Hindi man lang nila naramdaman ang presensya naming dalawa.
"Weak huh?"
Nang makaalis ang dalawa ay agad akong humarap sa lalaking ito na sana ay hindi ko ginawa.
Nauntog ang ulo ko sa baba nya dahil mas matangkad sya sa akin.
"Fuck you!" Nagsisimula ng mag dilim ang paningin ko.
"It's not the right time for that, wit---Arghh!" Agad ko syang kinagat sa balikat nya. Hindi pa ako nakakalayo ngunit--
"Fuck!" He pinched the right cheek of my butt. My eyes got bigger when I realized what he did. Tinulak ko sya ngunit nanatili syang nakangisi habang
"Pervert Asshole!"
"Damn, it's not my fault, you ugly trouble magnet!" So it's my fault?
"IT'S MY FUCKING FAULT THAT YOU FUCKING PINCHED MY BUTT?"
"It's accident, dumbass" I want to erased that fucking smirked on his face.
"You---"
"Bzzzzzzr.. bzzzzzr.. bzzzzzzzr.." Before I continued my word. An alarm got my attention. Napatingin ako sa kaliwa ko ngunit mabilis na inilipat ang atensyon sa lala--
Wala na sya. Hindi ko man lang napasuka ng dugo ang lalaking iyon. Napatingin ako sa paligid. Ako nalang mag isa sa likod ng mapunong building na ito.
Madilim na din at may nararamdaman akong mga matang nakatingin sa akin ngunit wala akong maramdamang presensya ng tao sa paligid ko. Hindi pa rin natigil ang alarm. Iba ang pakiramdam ko sa alarm na iyon.
It's like a Death Alarum. It makes a loud sound if someone feeling a great amount of fear caused by sudden sense of danger or warning. I have an experiment like that.
Ngunit hindi na ako magtataka kung mayroon ding Death Alarum dito sa Sinister University. Masyadong mataas ang technolohiya sa lugar na ito.
Minabuti kong hindi na pumunta sa Cafeteria para kumain. Dumeretso na ako sa dorm ko.
"Shut up mind!" Damn. Naalala ko nanaman ang nakakainis na lalaking iyon. He's a fu--
Argh!
"Q-queen?" I heard Mr. Chan's stammering voice. Napatingin ako sa kanya. Nakapasok na pala sya sa dining area ko.
"How did you get in?"
"I'm sorry, Queen. But I called you many times in the door and no one answered me so I decided to push myself to go inside and there, you was in the middle of your thoughts." I didn't mind his reason. Nakapasok na sya. Ano pang magagawa ko?
"What's the update?"
"Here's their profile." Nakayukong inabot nya sa akin ang sampung folder na naglalaman ng mga may delikadong pagkatao. I ordered him to find the identity of those people that always been the student's topic.
The Sovran Huddle, Czar, and Old Nick.
Hindi ko muna binuksan ang folder na ibinigay nya.
"Did you find anything about them?"
"No, Queen. I found out that there's no Miredson was registered in the Underground's File. I hacked all the files that have their names. Master Priar Vaughan Miredson and Mistress Addison Reagan Miredson are not detected. I found nothing about their backgrounds. It's like that, they we're never born in this world."
Napakunot ang noo ko. Did they erased their identity like what my real parents did to me?
If they didn't, what are their motives that they changed their real name? They are suspicious. I shouldn't trust them in the first place. I let my guard down when they're around. Na dapat ay hindi ko ginawa.
Kaya ko sila pina imbestigahan ay dahil simula ng makilala ko sila wala na akong nalalaman tungkol sa kanila bukod sa kanilang pangalan.
If someone wants me to describe them. They are weird couple. Addison loves chocolate. She's also too sweet. While Priar is OA. He loves to jump into a conclusion.
"You may go." He bowed down and left the dining area silently.
I decided to go in my room. Doon ko na lang bubuksan ang folder na ito.
My phone ranged. I immediately answered the call not minding who it is.
("Apooooo!") Speaking huh? Priar's tone was different. I smelled something. Bakit ganito ang tono ng boses mo tanda? What happened?
I want to ask them. But it's not the right time. Ang masayang boses nya ay may halong takot at kaba.
"Why?" I coldly ask. Matagal bago sya makasagot. Alam kong iba na agad ang naiisip nya sa tono palang ng boses ko. Pero wala akong pakielam lalo na at nalaman kong may tinatago sila sa akin.
("How are you, Spencer?") The authority in his voice was evidence.
"Fine, old man. Where's grandmother?"
("Bakit mo sya hinahanap?") Sasagot palang sana ako ng may narinig akong pagbagsak ng isang bagay. Mula iyon sa background ng kabilang linya.
Napakunot ang noo ko. What happened to them? Damn, I got nervous.
"What happened, old man?" Tinignan ko ang cellphone at patay na ang linya ng tawag.
Damn those elder shits ano nanamang kayang ka kornihan ang gagawin ni tanda?
Napailing nalang ako. Kaya nila ang sarili nila. Hindi sila mababansagang Master at Mistress ng Underworld Society.
Pumasok ako sa kwarto at hinagis muna ang folder sa kama. Kumuha ako ng damit sa dressing room at pumasok sa banyo.
Bakit pakiramdam ko may mabigat na katotohanan akong malalaman? Bakit parang pinapaikot lang nila akong lahat?
Sino nga ba talaga ako? Villagrazia-Agassi nga ba talaga ang dugong dumadaloy sa akin? Spencer Haisley ba talaga ang pangalan ko? Damn this life.
Napatigil ako sa pag iisip ng may ibang tunog akong narinig sa labas ng bathroom ko.
May nakapasok sa kwarto ko? Mahina lang ang tunog ng pagkakabagsak ngunit malakas ito para sa pandinig ko. Agad akong nagtapis ng tuwalya. Kinuha ang pistol at katana sa likod ng pintuan ng banyo ko.
Alam kong may tao pa rin sa loob ng kwarto ko.
Binuksan ko ang pintuan at agad na binato ang katana sa direksyon ng taong alam ko ay nakaupo pa sa aking kama.
Lumabas ako hawak ang pistol at itinutok sa kanya.
"Nice view."
