Byr Series #1: Five Byr (Completed)

Chapter IV: Reality of Future

CHAPTER 4
R e a l i t y  o f  F u t u r e

457 Million CE
Astellar's POV

No. This can't be.

Hindi ito pwedeng mangyari. This is not the world we used to live in. This is not the year we used to be in. Ibang-iba ang lugar na ito kumpara sa lugar na kinagisnan namin.

Napakamoderno ng bawat bagay na makikita ngunit ang lupa at tuyong-tuyo at wala na ring makikitang kahit isang damo man lang. Factories are overusing gases that emitts gaseus waste on air.

The sky was red and dark. Usok dito usok diyan. Mabahong mabaho ang amoy ng paligid. Nakakasuka. Wherever we are, I can say that this is the future Earth.

A dying planet Earth.

When it comes to future, most people think about innovations, most upgraded and advance technologies. But they were wrong. The future is not about advancement but widespread of poverty and sufferings. It's because of our ignorance and unwanted behavior.

We always expect something futuristic and more robotic world but this isn't what we expected. Base sa mga nakikita ko ngayon, walang taong bayan ang may kakayanang magkaroon ng technolohiya dahil sa sobrang kahirapan.

The future is not a world of high-end technologies and innovations but a world of ultimate poverty. Sadly, that's the reality.

Ilang minuto na kaming palakad-lakad ni Astarlla sa lugar kung nasaan kami para hanapin si Astarria. We knew nobody. Ni isa ay wala akong kakilala. Ang natatandaan ko lang ay napunta kami sa lugar na ito dahil doon sa link.

Seconds after, there's something vibrated on my pocket at pagkalabas ko nito ay isang modern cellular phone. Sa itsura palang halatang Hi-Tech na. I have no idea how I got this thing. Pagkabukas ko nito ay may mga lumabas na texts—details where we are.

Unang word pa lang ang nababasa ko nang bigla itong mag off. And I didn't get to finish reading the informations.

Napakamot ako sa ulo nang subukan itong buksan pero hindi na gumana kaya’t itinapon ko na lang ito.

“Where are we?” Astarlla's voice thundered at my back kaya nilingon ko siya.

“Ako dapat magtanong niyan sa 'yo. Saan mo ‘ko dinala?” Hinarap ko siya habang pinapagpag ang pantalon ko dahil sa dumi. Hinilot ko rin ang mga binti ko dahil sa sakit ng pagkakabagsak ko sa lupa.

“I don't know. Sa 'yo galing ‘yung link. So ngayon, nasa’n tayo? Don't tell me it's a trick!” Sigaw niya sa harapan ko.

“I think, we were in trouble,” I responded.

“Hindi ako nakikipag biruan, Astellar.”

“And do you think nakikipag biruan ako?” I seriously said.

“‘Yung totoo, where are we?”

“Tanong mo sa Google Maps.”

“Astellar! Ang ayos ng pagkakatanong ko sa 'yo. Huwag kang mamilisopo,” Inis niyang sagot.
“Probably, somewhere in the future,” I replied.

“You're right, you're in the future.” Tinig ng isang matandang babae ang umagaw ng atensyon namin. Kuba na siya at may bitbit na tanikala sa mga kamay niya. Kaawa-awa.

What they did to her was so inhumane.

“Lola, kayo po ba ang nagdala sa amin dito? Please naman pakibalik na kami sa taon namin,” Pagmamakaawa ko sa kaniya pero tinalikuran niya lang kami.

“Hindi ako. Pero marami pa kayong dapat malaman,” Aniya pa.

“Ano po ba 'yon?”

“Balang araw, malalaman n’yo rin.” At nagpatuloy na siya sa paglakad papalayo sa amin.