Byr Series #1: Five Byr (Completed)

Chapter XXX: A Better Place

CHAPTER 30
A B e t t e r P l a c e

January 1st , 457 Million CE
[5 BYR of Earth's existence]
Astral's POV

"We did succeed." I beamed and embraced Astisha as she stood up.

People tend to think that when we face the hardest struggles in life, when we crashed down and almost give up the fight, they say it was a karma. Some also say it was just a challenge in life. But honestly, it isn't a karma nor a challenge, maybe it is our destiny. Perhaps, we are destined to face problems, it is our fate to be knocked down, but it is up to us if we will give up.

Actually, I never wished to become a hero nor heroine. I didn't even thought that these all will gonna happen. But maybe it is really my or our destiny to face this kind of challenges. Saving people from rape, starvation, murders, battles, tsunami, asteroid, earthquake, wars, fires, from the Vag'bos and their dragons and birds, yeah, maybe it's really our destiny.

"Maraming Salamat sa pagbabalik sa puso ng mga omega." Napalingon ako sa pinanggalingan ng boses na iyon. Isang malaking grupo ng mga tao ang paparating sa dako namin.

"Kayo ba ang mga miyembro ng Dark at Red Blooded Vag'bos na ngayon ay nakabalik na sa pagiging normal na tao?" Tanong ko.

"We are the members of the Church of Christ." Sagot ng isa sa kanila.

"And you're all alive even from the start of the rapture?" Pagtataka ni Astisha.

"Marami kaming buhay pa rin. Saan mang dako ng mundo, marami kaming buhay pa rin hanggang ngayon, dahil sa anumang kahirapan at mga pagsubok, ililigtas kami ng aming Panginoon." Napangiti ako sa isinagot nila. Talagang matatag ang paniniwala at pananampalataya nila. Noon pa man ay bilib na ako sa tibay ng paninindigan nila sa kanilang paniniwala.

"Mauuna na po kami," Pamamaalam nila 'tsaka sila umalis sa dako namin.

Sa dinami-dami ng mga pagsubok na pinagdaanan namin, sinong mag-aakalang mapapalitan din ito ng ngiti? Napakaraming pawis at dugo na ang naibigay namin sa mga labanan. Ilang beses kaming naloko, Hindi ko sukat akalain na ang dalawa sa team namin ay ginamit ng toong mga kalaban namin para linlangin kami. Ilang beses kaming nadapa, at ang pinakamasaklap ay marami ang nagbuwis ng kanilang buhay dahil naniniwala silang magtatagumpay kami.

"Nakabalik na sa dati ang lahat," Wika ni Dam.

"Ibig sabihin, mawawala na rin ang sumpa sa mga Vag'bos? Babalik na sa dating ayos ang mundo? At mas hahaba pa ang buhay ng mga tao?" Nanlaki ang mga mata niya ngunit rumehistro ang ngiti sa bibig niya.

"Yes, Astisha. We did it."

"I knew Derick was a demon. Kaya ako ang nagvolunteer na magbalik sa puso ni Rio at kapag nagawa niya akong ipahamak ay masasagot ang katanungan ko. Matagal ko na siyang palihim na minamanmanan," Astisha uttered.

Ito ba ang dahilan ng sinabi niya noon?

"Actually, hindi naman talaga ako nag-walk out dahil nasaktan ako." Biglang nag-iba ang tono ng boses niya.

"Then why you left us?"

"Dahil sa isinasagawa kong pagmamanman sa kaniya."

"Nino?"

"Kay Derick."

"Huh? Hindi ko maintindihan."

"Dahil sa ibinunyag mong katotohanan, bigla ko siyang pinagisipan ng masama."

"Ano'ng ibig mong sabihin?"

"Ayoko munang sabihin sa inyo. 'Tsaka ko na sasabihin kapag napatunayan ko na."