Byr Series #1: Five Byr (Completed)

Chapter XXV: Real Identity

CHAPTER 25
R e a l  I d e n t i t y

December 31st, 457 Million CE
Astral's POV

The saddest part of betrayal is that it never comes from your enemies but from the one whom you trust. That is what hurts the most, when you trust someone blindly and you never knew you were already stabbed at your back.

Most people tend to think the hardest part in life is that people are being cruel to you. But what they don't know is that life itself is the most cruel than any people. Life does retaliate and no one can escape, even the most powerful human in the room.

“Astisha!”

Nabuhayan ako ng loob ng sa wakas ay makita ko siya sa ilalim ng punong nalalanta. Mahigit isang oras namin siya hinanap nina Sam at Damiel. Si Derick hindi din namin alam kung saan pumunta.

“Bakit kayo nandito?” She uttered nonchalantly. What should I expect? It's her nature to be cold after a quarrel.

“Malamang hinanap ka namin. We can't just let you roam around especially it's dangerous. Any time of the day pwedeng magsimatayan ang mga tao.” Napahawak ako sa kamay niya dahil sa pag-aalala.

“Concern din pala kayo, tsk.”

“Gusto mo bang mamatay nang hindi kami nakikita?”

“I'm not afraid of dying without ya'll.”

“Matapang ka naman pala eh, sige alis na kami,” Biro ko.

“Nasaan si Gago?” taas kilay niyang tanong.

“Huh?”

“Si Derick na gago.”

Natawa lang ako sa sinabi niya.

“Can you just forgive each other? Tayo-tayo na nga lang ang natitira sa team tapos nag-aaway pa.”

I agree on Damiel's statement. It is never ever okay to fight in the midst of a mission. The spirit of camaraderie and teamwork become vague if hatred was put first than the art of unity.

“Please, Astisha. Huwag mong pairalin ang galit mo sa kaniya. You should focus on our mission and not on him.” I tightened my hands on her.

“Actually, hindi naman talaga ako nag-walk out dahil nasaktan ako,” Biglang nag-iba ang tono ng boses niya.

“Then why you left us?”

“Dahil sa isinasagawa kong pagmamanman sa kaniya.”

“Nino?”

“Kay Derick.”

“Huh? Hindi ko maintindihan.”

“Dahil sa ibinunyag mong katotohanan, bigla ko siyang pinagisipan ng masama.”

“Ano’ng ibig mong sabihin?”

“Ayoko munang sabihin sa inyo. ‘Tsaka ko na sasabihin kapag napatunayan ko na.”

“Na ano?”

“Wala.”

Bumuntong hininga ako at pinagisipan ang ibig niyang sabihin. Hindi ko siya maintindihan kung bakit niya minamanmanan si Derick.

Umilaw ang paligid ng kulay berde at lumitaw ang isang diyosa na si Magbabaya, "Muli akong nagbabalik."

Isa din ito. Matagal na siyang pala-isipan sa ‘kin. Unang nakita ko siya sa school gymnasium nang tawagin niya akong 'Tuligbon’. Sa pagkakaalam ko ay siya ang palaging tumatawag sa ‘kin ng pangalang iyon. Noong tinatalo ko si Sevastian, muli na naman siyang nagpakita sa ‘kin at siya ang nag-sabi tungkol sa kapangyarihan ng mga kuwintas ng walang hanggan.