BADE (Mahalle Serisi - II) TAMAMLANDI

BADE - 20.Bölüm

Bölüm: 20 - Kuşku

*

BADE  BARBAROS

Gözlerimi kapattım usulca. Duyduklarımın yanlış olması gerekiyordu. Bedenim titrerken ellerimi kaldırıp kulaklarımı kapattım.

Bulunduğum yerde titremeye başladım.

Yapmamıştı... hayır hayır! Böyle bir şey yapmamıştı! Benim sevdiğim adam birini öldürmemişti.

Yutkunamadım.

Gözlerimi araladığımda, karşımda bana bakan gözlerde gördüğüm gerçekle nefes dahi alamadım.

Canım yandı. Aklımın bir köşesinde hayal olduğunu düşündüğüm, rüya görüyorum zannettiğim cümleleri yankılandı.

Bu bana yaptığı ikinci itiraftı!

"Senin için ölürüm de öldürürüm de Bademim" düşündükçe cümlelerinin gerçekliğiyle yüzleştim. Adeta nefesim kesilir gibi oldu.

Ne demişti bana o?

"Sana zarar gelmemesi için kendimden bile geçer, olmaktan korktuğum kişiye dönüşürüm!"

Bakışlarımı o aşık olduğum yeşillerine doğru çevirdim. O gözler bana asla yalan söylemezdi.

Söylememişti de.

Hayatımda ilk defa Osman'ın bana yalan söylüyor olabileceğini düşündüm.

Yalan olmasını istedim.

"Bademim... bir şey söyle yalvarırım" olduğu yerde duruyor adım dahi atmıyordu. Gözlerini bile kırpmıyordu ki!

Sahi, ben nasıl bakıyordum ona şuan?

Ne söylemem gerekiyordu.

Düşünemiyordum.

Gözlerimi sımsıkı kapatıp bakışlarımı yüzüne doğru çevirdim tekrar. "Ne yaptın?" diyebildim pürüzlü sesimle.

"Bade..." korkuyla bana doğru bir adım attı, gözlerimi yumdum sımsıkı tekrar. Adımlarım geriye doğru gitti.

Korktum.

İlk defa, sevdiğim adamdan korktum.

"Ne yaptın?"

Bakışlarımı tekrar o aşık olduğum yeşillere çevirdim. İlk defa o yeşillerde huzur bulmuyordum. İlk defa iliklerime kadar korkuyordum.

Gözbebeklerinin titrediğini hissettim.

Korkuyordu, soluklarından anlıyordum.

"Öldürdüm, öldürürüm de Bademim. Ben senin için her şeyi yaparım" yutkunamadım. Nefesim, soluk borumdan geçemedi.

"Neden?"

Kaşları çatıldı hemen. "Neden mi? Bir de bana nedenini mi soruyorsun?" keskin bir tonda konuştu. Ses tonu her zaman tok ve kalındı ama bu sefer farklıydı.

Çok farklıydı.

Aynı anda, sinir, öfke ve korku barındırıyordu.

Hepsi kendisineydi.

"Soruyorum"

Gözlerini kapatıp tekrar araladı bana doğru, yeşilleri doluyordu. "Gülüm, yapma. Uzak durma benden, bakma bana böyle..." kaşlarım havalandı.

"Nasıl bakıyorum ki ben sana?"

"Korkarak" dedi sesi titreyerek. Nasıl olduğunu anlayamadan büyük adımda yanıma geldi. Yüzümü ellerinin arasına alıp saçlarıma öpücük kondurdu.