BADE (Mahalle Serisi - II) TAMAMLANDI

BADE - 14.Bölüm

Bölüm: 14 – Geldi ve ansızın oturdu inadına

*

Bir ah çekip dünya dedim

Bu gece bana dar mı her yerin?

Gözlerime baksan, inanacaksan

İste senin için ölebilirim

*

Şaşkınlıkla kalakalan benliğime bakındım bir süre. Anlam veremiyordum olanları, bu adamın burada neden olduğunu bile anlamıyordum ki!

Nasıl anlayacaktım?

Ben karşımda olan bu adamı sadece fotoğraflarından ve Osman'ıma yaptıklarından biliyordum çünkü. Şimdi ne yüzle bizim karşımızdaydı? Nasıl çıkabilmişti bunca zaman sonra Osman'ımın karşısına?

Bu adam mıydı babası?

Nasıl kıyabilmişti ona? Nasıl bütün çocukluğunu elinden alabilmişti! Aklım almıyordu... alamıyordu bir insan evladı nasıl böyle bir şey yapabilirdi ki?

Nasıl yapmıştı! Delirecektim...

Nejla annem...

Kendi annemle eş tuttuğum kadın! Nasıl olurdu ya? Nasıl olurdu da bu adamı buraya alabilmişti? Korkuyla elim karnıma ulaştı.

Bebeğim.

Bu adamdan öldüresiye korkuyordum ben! Sevdiğim adama yıllarca yapmadığını bırakmamıştı! Bir de karşımıza geçmiş ukala bir şekilde sırıtıyordu!

Terbiyesiz!

Ahlaksız!

Ah keşke dışarıdan da düşündüklerimi söyleyebilseydim! O kadar cesaretli olabilseydim... olamıyordum işte. Ben ancak kendi düşüncelerimde bu adamla savaşabiliyordum ama Osman'ım öyle değildi ki! Osman'ım onunla yıllarca savaşmıştı. O, ona karşı geldikçe bilenmişti bu babası olacak adam. Benim sevdiğim adamı diri diri mezara sokan adamdı kendisi! Sahi, ne demişti adı için? Bakışlarım kendisine kenetli bir şekilde bekliyordum. Hiçbir şekilde cevap dahi verememiştim. Muhatabı bendim oysaki. Bana doğru konuşmuştu. Sevdiğim adamı yıllar önce yaptığı gibi gene tiye almıştı!

Bir insan nasıl kendi öz evladına bunları yapabilirdi!

Bu adam iğrençti! Tam anlamıyla iğrençti. Bakışlarımı kendisinden kaçırıp Nejla anneme doğru çevirdim. Gözlerinden bile okunuyordu bu adamdan korktuğu neden aramamıştı o zaman bizi! Sevdiğim adama, Osman'ıma doğru döndüm hemen.

Ellerini yumruk yapmış, sinirden bütün damarları şişmiş bir şekilde bekliyordu. Babasına bakıyordu! Adım ne demişti o adam bana?

Cevher Enver Barbaros!

Yüzüne yerleştirdiği ukala gülümsemeyle bakıyordu hala bize doğru. Dosdoğru hedefi Osman'ımdı!

Osmandı hedefi!

"Anne?" diye seslenen Osman'a kaydı bakışlarım, Nejla anne titriyordu. Adım kadar emindim ki bu adam buraya zorla girmişti! Kadıncağız korkusuna titriyordu!

"Osman... annem!"

Kalbim öyle bir atıyordu ki! Korkudan ölecektim resmen!

"Oğlum... nasılsın?" diyerek koltuğa iyice yayıldı. Bacağını, diğer bacağının üstüne attı anında. İrkildim! Rahatlığına şaşırıyordum! Bir insan nasıl böyle rahat olabilirdi!

Osman, babasını umursamadan direkt annesine doğru bakıyordu.

"Anne? Neler oluyor!"

"Annem... konuşalım mı biraz?" dediğinde sesi titriyordu Nejla annenin! Kadın resmen titriyordu korkusundan. Bunu anlamak için aptal olmak gerekiyordu!