DAYLIGHT'S END (Galvez Series #1)

Kabanata 55

I just want to thank you guys for making it this far, for supporting my first ever story. I am no writer and I literally just tried this platform to express what I feel, to paint my imagination and to share what I have in mind.

This is the last chapter of the story! See you on Rouxe's part ssysiessss!

Daylight's End

Lifetime

Hindi na ako nagsayang ng oras. Matapos iwan si Farah sa asawa niya ay pinatakbo ko ang sasakyan sa condo nito.

I haven't heard of him for a week now. I wonder if he really believed what I said.

Damn you, Gaia! Kung hindi ay dapat kumakatok pa iyon hanggang ngayon sa pinto mo!

With the way how hatred dominated his face that day I'm sure as hell it's going to be very hard for me.

"Good morning, ma'am!" Bati ng gwardya nang makarating ako sa condo niya.

Isang maliit na ngiti lamang ang iginawad ko saka dumiretso sa elevator. Ilang minuto lang ay nasa palapag na ako nito. I sighed as I stared at the passcode. I typed in my birthday and the door dinged right after. I thought for a second he changed the numbers out of anger.

I pushed the door open. Agad akong napatakip sa ilong nang pumasok sa pang amoy ang matapang na alak na humahalo sa pabango nito. Magulo ang living room at nagkakalat ang bote ng iba't ibang liquors. Sa sulok ay nakita ko ang basag na malaking vase na desenyo na tila inihagis sa pader base sa pagkatabingi ng flatscreen tv na parang nahagip nito.

When I got to his room upstairs ay ganoon rin ang ayos. I knotted my forehead when I saw an empty open duffel bag on top of the bed. Kinuha ko iyon sa pagtataka. Inilibot ko ang tingin sa loob. What's this?

Dinala ako ng paa sa isang kwarto kung saan ang walk in closet nito. Napanganga ako nang mabuksan ang bawat cabinet. Where did he go?

Walang laman ang dating punong mga damit na nakahanger sa loob at maski ang mga naiwan kong damit. Napaupo ako sa panghihina at naiyak sa nasaksihan. Saan naman pupunta iyon kung hindi sa bahay nila?

Maybe he's at work?

Mabilis kong inalis ang luha at agarang tumayo nang maisip iyon. I run back outside and drove to where their company is. Nang marating ko ang office nito ay sinalubong ako ng nagtatakang secretary ni Rouxe. Mukhang hindi pa ako nito nakilala nang magtagal ang titig niya. He rose up from his seat and greeted me.

"Is Rouxe in a meeting right now?" Ani ko nang masilip sa bukas na blinds ang opisina nito. His chair were empty and no signs of him.

Umiling ang secretary.

"No, ma'am. Ilang araw ng hindi pumapasok si Sir tsaka wala po akong natanggap na mensahe sa kan'ya na liliban ulit ito sa trabaho. His cousin, Mr Chance is temporarily taking over the company. Nasa meeting siya ngayon. Papunta na nga ako sa conference room at may kinuha lang uh, do you want me to call him—"

"No, uh. Hindi mo ba siya makontak? Tanungin mo lang kung nasaan siya..." Agad siyang tumalima at dinukot ang phone sa bulsa. Tinawagan ko ito kanina ngunit hindi naman sumasagot.

My shoulders slumped when he disappointingly shook his head.

"Hindi sumasagot, ma'am."

Tumango ako at nakagat ang labi sa frustration. I nodded my head in defeat.

Bumalik ako sa condo at nag isip kung saan pang lupalop ito maaaring mapadpad. Nakatulog nalang ako sa pag iisip at ng magising ay madilim na ang paligid. Napamura ako nang maduwal na naman kaya dali dali akong tumakbo sa cr.