DAYLIGHT'S END (Galvez Series #1)

Kabanata 36

Daylight's End

Emergency

Kung kahapon ay tila may mga sapot pa ang utak ko at hindi pa tuluyang nap-proseso ang lahat ng nangyari, sa sumunod na araw ay maaliwalas ang salubong ng araw at langit.

I woke up feeling better but... a little sweaty. I tossed the comforter out of my body. Doon ko nakita ang suot na puting malaking long sleeve polo at sweatpants. Surely this wasn't my clothes. Namula ako sa kaisipang binihisan niya ako mag isa.

Wala siyang katulong kaya sino ang gagawa nu'n.

Ngayon lang rumehistro ang hiya at pag ka-conscious ko matapos ng nangyari. How am I going to face him now!

Napaangat ang ulo ko nang marinig ang pagpihit ng knob mula sa labas. Awtomatiko akong bumalik sa pagkakahiga at tinakpan ang buong katawan ng kumot. I heard his footsteps neared until I felt him tug the sheet away.

"Get up. We need to talk," he ordered in a calm voice.

Nang umusli ang ulo ko palabas ay kinapa niya iyon upang maramdaman ang temperatura.

"You're sweaty," he obviously said. Nahawakan siguro ang pawis sa noo ko.

"Who changed my c-clothes?"

"Me? Who else?" Seryoso ngunit nagmamalaki ang boses niya. Like I'm asking a dumb question! Napapikit ako ng mariin.

"Bakit ikaw! You should have called someone to do it!" Giit ko.

"Kaya ko naman kaya bakit pa ako tatawag ng iba." He tug the sheet again."C'mon. Don't be so stubborn. Wala ka pang kinakaing matino mula kahapon."

"I need to shower!" Ani ko para lumabas ito ng kwarto.

"Alright. You want me to carry you inside—"

"I'm fine! Thank you!" He chuckled lowly.

Nang lumabas ito ay agad akong naligo. I used his shampoo since I got nothing to demand something right now. Ang pinroblema ko matapos magpatuyo ay damit. Nakalimutan kong wala pala akong damit dito! Suot ang mahaba at malaking robe nito ay lumabas ako ng kwarto upang manghiram nalang.

But as I neared the bed, I found a paperbag lying on top. Nang buksan ko ay isang dress at undergarments ang laman. My cheeks heated while I was putting it on. Kung hindi ba naman sobrang oa nito ay long sleeves at hanggang talampakan ang biniling dress na kulang nalang ay lagyan ng hoodie para completely covered na from head to toe. Literally speaking.

I found him facing my laptop and paperworks that I remembered dala ko galing school. Umangat ang mata niya ng mahagip ako ng paningin. He scanned my body in a most intense way that I felt electricity ran down my spine, stopping me midway. His lips lifted for a smirk and rested his back on the couch. Nakahalukipkip ang mga braso.

Sa kabila ng paninitig niya, tinapangan kong humakbang palapit.

"What are you doing?" I asked.

Kumibit lamang ito. Hindi nilulubayan ng mata. I went closer only to find my remaining works done. I tilted my head at him. Urging him to answer my hunch. Hindi ito nagsalita bagkus ay hinila ako pababa sa kandungan niya.

"Hm. You smell like me." I felt his nose travelled on my exposed neck and sniffed. Nanindig ang balahibo ko doon.

"Let's eat," he announced but remained on his position. He wrapped his hands around me. Ininspeksyon ko naman ang ginawa niya upang kompirmahin sa sarili.

My stomach suddenly grumbled na nagpagising sa kan'ya. Kung hindi pa yata ito tutunog ay hindi ito aalis sa ginagawa. At nad-distract rin ako sa paminsan minsang dampi ng labi nito na parang insekto na hindi tinatantanan ang nectar sa bulaklak hangga't hindi kuntento.