Leave yourself to your daddy •|Yoonkook|•

Jungkook gitme!

Ne zaman uyuya kalmıştım ben gözlerimi açtığımda Yoongi dibimdeydi belime sarılmış kafasını da boynuma gömmüştü. Ona bu kadar yakınken kokusunu içime çekme fırsatı bulmuştum. Kendine has güzel bı kokusu  vardı. Elimle tekrar ateşine baktığımda ateşi düşmüştü. Umarım başka biseyi yoktur derken Yoongi bı anda öksürdü. Ah Yoongi! Nasıl bu kadar hasta olabilirsin ki bı anda ne yaptında böyle hasta oldun. Yanından kalkmak için kıpırdandığımda

Yoongi
"Jungkook gitme!"

Ardından tekrar bı öksürük. Yarı uyanıktı elimi yanağına götürdüm.

Jungkook
"Burdayım Yoongi merak etme, sen iyi olana kadar hiçbir yere girmeyeceğim!"

Kirpikleri boynuma deydiğinden gözlerini açtığını anlamıştım. Yavaşça geri çekildi. Kendine baktı ve

Yoongi
"Sarıldığım için özür dilerim ben hep yastığa sarılarak uyurum. Beni duşa sen soktun değil mi? Çok fazla başım ağrıyor."

Jungkook
"Tekrar utanmayacaksan evet ben soktum"

Yoongi
"Teşekkür ederim, geliceğini düşünmemiştim. Ne ara seni içeri aldım onun bile farkında değilim"

Kolumdaki saatime baktığımda.

Jungkook
"İyi değilim dedin? Seni böylece bıraksa mıydım? Yaklaşık 5-6 saattir burdayım Yoongi, sana çorba bile yaptım"

Yoongi burukça gülümsedi tekrar öksürdüğünde ayağa kalktım ve

Jungkook
"Hadi sen üstünü değiştir bende sana çorba koyayım"

Başıyla onayladığında odadan çıktım. Mutfağa gidip çok soğumamış olan çorbayı biraz daha ısıtıp tabağa koydum ve içeri masaya götürdüm. Odaya geri dönecektim ki Yoongi gelmişti bile masaya oturup bana bakmaya başladı.

Jungkook
"E hadi yesene, yoksa ben mi yedireyim?"

Yoongi
"Güzel kokuyor, sana ne kadar teşekkür etsem az Jungkook"

Jungkook
"Sen ilk önce şu çorbanı içte ondan sonra  teşekkür edersin Yoongi, biraz iyi ol daha bu hale nasıl geldiğini konuşucaz"

Yoongi ağzını açacağı sırada lafa atladım.

Jungkook
"Önce çorba!"

Yoongi gülümseyip çorbasını içmeye başladı. Bitirdiğinde, tabağı mutfağa götürdüm. Geri döndüğümde Yoonginin koltukta bağdaş kurmuş oturuyor olduğunu gördüm. Gözleri üstümdeydi.

Jungkook
"Evet şimdi nasılsın?"

Yoongi
"Boğazım ve başımdaki ağrı dışında iyiyim"

Jungkook
"İlaç var mı? Getireyim"

Yoongi
"Mutfakta sol taraftaki dolabın içinde olması lazım"

Mutfaktan ilacı alırken soru yönelttim

Jungkook
"Ee soyle bakalım 1 saatte bu hâlâ nasıl geldin? Benim yüzümden dimi?"

Yoongi
"Benim yüzümden oldu Jungkook kendini suçlama. Kendi duygularımı kontrol edememek beni hasta yapıyor bı anda 3-4 duygu değişimi yaşayabiliyorum. Buda beni her seferinde hasta yapıyor"

Jungkook
"1 saat içinde o kadar duyguyu yaşamak için sebeplerin neydi?"

Yoongi
"Size saygısızlık ettiğim için üzgündüm, sizin bana öyle demeniz ve benim utanmam ardından beni görmeye gelmiş olmanız mutluluk ve bunları o an yatıştıramamış olmamın agresifliği beni bu hâle getiriyor. İlk defa olmuyor"

Jungkook
"Benimde payım var Yoongi gerçekten özür dilerim. Bı anda söyleyip seni utandırmak istemezdim."

Yoongi
"Gerçekten kendini üzme Jungkook ben yeterince üzdüm kendimi, sonuç ortada"

Jungkook
"Sonucu bu olduğu için üzülüyorum ya zaten"

Gözlerindeki parlaklık yoktu, hâlâ iyi değildi o ateşi atlatmış olsada hasta olmuştu. Acaba her detayına bu kadar dikkat eden sadece ben miydim? Yoksa o da bana dikkat ediyor muydu? Neden bunu düşünüyordum? Kafasını kaldırıp bana soran gözlerle baktı ama bişey söyleyecekken vazgeçmişti. Üstüne gitmek istemiyordum hâlâ iyileşmemişti. Elindeki hapı anca yutuyordu. Suyun ademcik elmasından geçişine dair her detayını izliyordum dokunmadan bile anlaşılan yumuşak saçları, okşamamamam için zor duruyordum. Bı anda ikimizde

Yoongi
"Jungkook"

Jungkook
"Yoongi"

Gülümsediğimizde o geniş gülüşünü görmüştüm yine

Yoongi
"Burda kalıcaksın değil mi? Yani yatakta söylediklerin doğruydu"

Jungkook
"Kalıcam Yoongi"

Yoongi
"Teşekkür ederim. Şimdi sen söyle ne söyleyecektin?"

Jungkook
"Bana istediğin zaman sarılabilirsin her seferinde özür dilemene gerek yok"

Yanıma yaklaşıp usulca sarıldı. Bu onuda benide rahatlamıştı.