!!Smut içerir!!
"Bembeyaz tenin bu gece kırmızıya bürünecek güzelim"
"Seni arzuluyorum babacık"
"Böyle devam et! Adımı inle!"
Gözü korkmuş olan kedicik, cesur olmaya, bu gece Jungkook'un vahşi aslanı olmaya hazırdı.
Jungkook "Özür dilerim sevgilim. Seni koruyamadım. Ne olur beni affet! Bak, burdayım. Yanındayım. Biliyor musun? Her gece kalbim sızlıyor. Hep seni görürüm umuduyla yatıyorum yatağa. Bu gecede beni görmeye gelir misin? Bak ben hep burdayım"
Üstüne oturduğum beyaz mezar taşına ismi yazan yere gözlerimi dikmiş her gün ondan af diliyordum. Belki beni duyuyordur. Gözümden akan bir damla yaşın ardından, başıma düşen yağmur damlası irkilmeme neden oldu. Dün gece onu ilk defa rüyamda görmüştüm. Taehyung çıktığı yolculuk nedeniyle yalnızdım. Ve Yoongi rüyama girmişti. Benim Taehyung'dan uzak durmamı söylemişti. Fakat o beni esir tutuyordu. 6 sene önce o olaydan sonra şirketimi başka birine vermiş beni kendi yanına almıştı. Neredeyse 1 yıl süren tedavimin sonunda öğrenmiştim bunları. Yağmur şiddetlenmiş, sanki Yoongi'nin bir işaretiymiş gibi, inadına, can yakarcasına yağıyordu.
Do "Bay Jeon gitmemiz gerek!"
Sesimi çıkarmadan son kez ismine baktım. Tam tamına 6 yıl olmuştu. Ve bu sanırım ilk iletişimimizdi. Onu çok özledim. İsteksizce yerimden kalkıp bana şemsiye tutan bay Do'nun yanına gittim. Arabaya bindiğimde, yine usulca ağlıyordum. Cama çarpan yağmur damlaları da bu sefer bana eşlik ediyordu. Sonbaharın ilk yağmurlarıydı. Telefonuma gelen bildirimle elim ister istemez cebime gitti.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Narsist köpek! Daha dün benimle canla başla ilgileniyordu. Bay Do'ya dönüp kestirmeden eve gitmemizi söyledim. Başıyla onaylayıp yola devam etti. Her saat daha da kalabalık olan bu Seul, artık benim için hiçbir şey barındırmıyordu. Yoongi yok olduktan sonra benim hayatım da yok olmuştu. Taehyung'un elinde bir oyuncak gibiydim. Kendi kararlarımın verildiği. Emirlerimin uyulduğu hiçbir evre yoktu. 6 yıl önce tüm herşeyimi kaybetmiştim çünkü ben. Hayatım, Taehyung'un elindeydi. Geçtiğimiz yolun üstünde eski şirketim olduğu gözüme çarpmıştı. Kafamı çevirdiğimde bir şey dikkatimi çekti. ~MinProdüktör~ düşündüğüm şey olamazdı değil mi!?
Jungkook "Bay Do arabayı sağa çeker misiniz?"
Do "Ama bay Jeon!"
Jungkook "Lütfen bu önemli!"
Başıyla onaylayıp kenara yanaştı arabadan indiğim gibi büyük adımlarla şirkete girdim. İçerisinin eski halinden eser yoktu. Elinde kıyafetlerle asansöre ilerleyen bir kız gördüğümde yanına ilerledim.
Jungkook "Bakar mısın!?"
"Tabi buyrun"
Jungkook "Buranın müdürü kim acaba?"
"Bay Min"
Jungkook "Ah, peki onu nerde bulabilirim?"
"Bilmiyorum, bugün görmedim ama 24.kata çıkarak asistanının yanına gidip ona sorabilirsiniz"
