Leave yourself to your daddy •|Yoonkook|•

O artık yok!

! FİNAL !
! SAKIN AĞLAMAYIN !

Hiç istemediğim bir güne uyanmıştım bu sabah. Dün gece öylece kalsaydık ne olurdu sanki.

Yoongi
"Günaydın sevgilim"

Bana bakıp gülümseyen bir çift kahverenginin en açık tonlarına sahip gözler gördüğümde mutsuz ifademi değiştirip gülümsedim.

Jungkook
"Günaydın bebeğim. İyi uyuyabildin mi?"

Yoongi
"Evet ama hâlâ uykum var"

Burnundan öptüm.

Jungkook
"Tamam, o zaman biraz daha uyuyalım"

Sımsıkı sarılmıştım o da bu sevgi gösterimi karşılıksız bırakmayıp sarılmıştı. Tekrar gözlerini kapattığında kokusunu içime çekmek için boynuna gömüldüm. Yaptığım şeyle huylanmıştı.

____

Jungkook
"Bebeğim benim çıkmam lazım!"

Yoongi
"Neden? Nereye?"

Jungkook
"Şirkete gitmem lazım. Önemli şeyler vardı onları unuttum"

Yoongi
"Bende gelsem?"

Jungkook
"Bebeğim evde kal dinlen olur mu?"

Yoongi
"Pekala. Çok geç kalma. Saat 7 zaten"

Jungkook
"Kalmam güzelim merak etme"

Alnından öpüp stresli bir nefes alıp verdim, kapıdan çıktım ve arabaya ilerledim. Yoongi kapıdan dikilmiş bana gülümsüyordu. Bende ona gülümsedim ve arabayı bahçeden çıkardım. Taehyung'un söylediği yere gitmem yarım saatimi alırdı. Bu yüzden düşünceli düşünceli yavaş gitmeye karar verdim. Gitmeyedebilirdim. Ama bu sefer kendisi beni gelip alırdı. Ve bunu gerçekten Yoongi'nin gözü önünde olmasının istemiyordum. Acaba neden çağırıyordu. Belkide tebrik edecektir. Ne saçmalıyorsun Jungkook ne tebrik etmesi adam seni çiğ çiğ yiyecek. Kırmızı ışıklarda durmuşken sigara yaktım. Ya dönemezsem? Yeşil ışık yanmıştı fakat benim ayağım gaz pedalına gitmiyordu. Arkamdaki arabalar korna öttürmeye başlayınca basmıştım gaza.

Neredeyse 15 dakika geçmişti yolda fakat oraya gitmeme hâlâ yarım saatlik bir yol vardı. Sigaranın zehirini ciğerlerime çekip dumanın yukarı çıkarak yüzümde gezmesini sağlamıştım. Gerçekten çok stresliydim. En fazla ne olabilirdi ki!?

•Mesela seni tek kurşunla öteki dünyaya yollayabilir Jungkook. Başka faztezili şeyler istiyorsan söylemen yeterli.•

Kendi kendime •ayrıca eğer geç kalırsan da sikecek• zaten diyip gaza yüklendim. 25 dakikada vardığımda. Gözüm Taehyung'u aradı. Arabadan inip nehrin kıyısına ilerlediğimde elleri cebinde asi duruşu ile nehre dönük olduğunu gördüm. Hiç değişmemiş. Ayak seslerimi duymuş olacak ki kafasını dahi çevirmeden konuştu.

Taehyung
"Gelebildin demek"

Soğuk sesi içimi dondurmuştu. Yutkundum.

Jungkook
"Beni neden çağırdın Tae?"

Taehyung
"Görünen o ki kendinin üstün olabileceği birini bulmuşsun. Fakat Min Yoongi sana hiçbir şey veremez. O daha 27 yaşında"

Jungkook
"Bana ne verip veremeyeceği seni ilgilendirmez!"

Taehyung
"Ah noldu sana böyle? Nasıl bu kadar cesursun? Altımda titreyen o tavşana ne oldu? Fazla yükselme bence. Ezilirsin!"

Jungkook
"Beni neden çağırdın!"

Cesur cümlelerim onu etkilemiyor istifini dahi bozmuyordu. Tiz bir kahkaha attı. Kalın sesi kükrercesineydi, korkmamı sağlamıştı bile. Boğazını temizleyip gülüşünü kesti. Ciddileşip, bana döndü. Kahve gözleri acı kahve rengine bürünmüştü.

Taehyung
"Yoongi'den ayrılıcaksın!"

Jungkook
"Ne demek bu!? Benim hayatım seni değil kimseyi ilgilendirmez!"

Taehyung
"Anlatamadım sanırım. Sen! Benimsin! O çok sevdiğin kedicik ölür!"

Son kelimesinin baskınlığından sonra parmağını şıklattı. Ardından arkasında kalan arabanın kapısı açıldı. Yoongi iki adamın kolları arasındaydı. Ağlamıştı. Kızarık gözleri, burnu... Onu kaçırmış, zorla almıştı!

Jungkook
"Yoongi! Onu hemen bırak!"

Taehyung
"Sen bırakırsan neden olmasın. Ben sözümü tutarım Jungkook. O şimdiye ölmüştü bile. Fakat sana şuan bir şans tanıyorum. Ya onu bırakırsın sadece benim olmaya devam edersin. Ya da bu minik kedi ölür"

Sinirden gözlerim doluyordu.

Jungkook
"Hayır! Beni öldür! Taehyung? Beni öldür! Onu bırak!"

Yoongi
"Hayır!"

Yoongi kısılan sesi ile güçsüzce bağırmıştı. Ona aldırmadım. Dizlerimin üstüne çöküp

Jungkook
"Ne olur Taehyung! Sana yalvarıyorum! Onu bırak! Beni öldür? Yalvarı-"

Kulaklarımda çınlayan silah sesi ile kafamı kaldırdım. Tae'nin kafası arkaya dönük, sağ elinde silahı arkaya doğru tutuyordu. Gözlerim aşağı kayınca. Yoongi yere yığıldı.

Jungkook
"Hayıırrr! Yoongii!!"

Deli gibi ağlıyordum. Aralıksız hıçkıra hıçkıra ağlıyordum. Bebeğim ellerim altında can vermişti. Benim Beyaz meleğim gerçek bir melek olmuştu. Lanet olsun!

Taehyung
"Hadi gidelim güzelim"

Jungkook
"Neden! Neden yaptın bunu!"

Taehyung
"Jungkook gidelim!"

Jungkook
"Hayır! Bırak beni!"

Yoongi'nin yanağını okşuyordum. Soğuk teni dahada soğumaya başlamıştı bile. Bir ümit ısınsın diye ellerini ellerim arasına alıp sıcak üflemeye başladım. Taehyung tek koluyla bileğimden tutup beni ayağa kaldırmıştı. Fakat benim ayakta duracak halim yoktu. Tekrar yere Çökmüştüm...