Leave yourself to your daddy •|Yoonkook|•

Beni gerçekten düşünüyormuş gibi davranmayı bırak Jungkook!

Kapı tıklandı.

Jungkook
"Gir"

Yoongi
"Bana neden kızdın?"

Jungkook
"Üzgünüm Yoongi, bilmediğin şeyler var, hatta biliyor musun üzgün falan değilim buna alışsan iyi edersin"

Aynadan ona bakıyordum üzgün duran yüzünün yerini şaşkınlık alıyordu sonra tekrar yüzü düştü ağlamaklı duruyordu. Geri çıkıp kapıyı kapattı. Gözlerim tekrar kendimi bulurken üzüldüğümü hissettim nasıl böyle kolayca üzülebiliyordum? Babam gibiyken başkasını üzmüş olmam beni hiçbir zaman üzmezdi. Ama Yoongiye her bişey yapmaya kalktığımda ikinci kez düşünüyordum. Aynaya tekrar baktım ve Jungkook minik bir bedenin seni alt etmesine izin verme! Diyerek çıktım. Odaya girdiğimde Yoongi yoktu. Aşağı indiğimde koltukta da oturmuyordu mutfağa falanda baktım yoktu. Balkona baktığımda yere oturmuş ağlıyordu. Onu böyle görmek kalbimi acıtıyordu. Neden peki? Kapıyı açtığımda bacaklarını biraz daha kendine çekti ve yüzünü gizlemeye çalıştı. Eğilip ona seslendim.

Jungkook
"Yoongi saat kaç olmuş ve hava buz gibi nabıyorsun burda daha çok hasta olucaksın"

Yoongi
"Beni gerçekten düşünüyormuş gibi davranmayı bırak Jungkook! Zaten sana inananda suç, beni gerçekten umursadığını düşünen bende kabahat, git yanımdan daha çok kalbimi kırıyorsun!"

Ağlamaklı sesi kalbime tek tek darbeler yapıyordu.

Jungkook
"Yoongi sana öyle davranmak istememiştim, seni gerçekten umursuyorum, gel buraya özür dilerim"

Kafasını kaldırdı soğuktan ve ağlamaktan kızarmış gözleri ve burnuyla benimde gözlerimin dolmasına neden olmuştu. Napmıştım ben böyle, onu kaldırıp içeri koltuğa oturttum ve karşısına geçip ellerinden tuttum.

Jungkook
"Ben gercekten özür dilerim Yoongi ne duygularıma hakim olamayıp ne de bu kadar ağlayacağını düşünmemiştim, gerçekten özür dilerim"

Gözleri bana bakmaya başladığında yaklaşıp kırmızı olmuş burnundan öptüm. Bunu yapmakla yanakları kızarmaya başlamıştı. Başını öne eğmesiyle bı elimi elinden ayırıp başını kaldırdım ve dudağından öpmeye başladım bı an şaşırsada o da ufak ufak karşılık veriyordu. Kendisi gibi olan minik dudakları çok tatlıydı. Geri çekildiğimde daha çok kızaran yanaklarından dolayı kafasını eğip bana dediği söz beni güldürmüştü.

Yoongi
"Jungkook, hasta olucaksın"

Jungkook
"Olsun, senin yanındayım ya, sen iyileştirirsin beni meleğim"

Dediğim sözle kafasını kaldırıp bana baktı şaşkındı. Biraz fazla ileri gittim sanki desem? Az önce öpüştüğümüzün farkında değildi galiba?

Yoongi
"Jungkook"

Jungkook
"Evet meleğim"

Yoongi
"S-sen?"

Jungkook
"Tek tek söylemeye devam edeceksen tekrar öpücem, çünkü dudaklarının tatlığı beni çileden çıkarıyor"

Yoongi
"Biz şimdi sevgili miyiz?"

Jungkook
"Yok sadece zevk için öptüm tek gecelik gözüyle bakıyorum sana"

Dediğimle yutkundu kalbinin burukluğunu hissedebiliyordum hemen lafı düzelttim.

Jungkook
"Şaka yapıyorum evet meleğim sevgiliyiz"

Gülümsedi ama gülümsemesini öksürük ve burnunu çekmesi bozmuştu. Hâlâ iyileşmemiş olması beni üzüyordu. Ve bı kaç dakika önce yatak odasında ona söylediğim şeyler beni üzüyordu. Nasıl o kadar cani olabilmiştim. Uyku sersemligi beni mahvediyordu.

(Bişey dicem ben bundan memnun olmamaya başladım herşey çok hızlı ilerledi, allak bullak oldu ve bilmiyorum şey yapamadım sinmedi içime kusura bakmayın nolur🥺 bu arada lütfen vote verin ya, son olarak bu kadar masum bı fic olarak da kalmayacak bilginize neyse devam)

Jungkook
"Hastaneye gidelim, bu böyle olmayacak"

Yoongi
"Gerek yok iyiyim ben"

Jungkook
"Ne demek iyiyim Yoongi daha çok hastalanıyorsun ya tekrar ateşlenirsen?"

Yoongi
"Sen bakıyorsun işte bana"

Jungkook
"Öyle masum masum bakarak kurtulamazsın hadi kalk gidiyoruz"

Yoongi
"Amaaa"

Jungkook
"Neden istemiyorsun meleğim"

Yoongi
"Popoma iğne yapmalarını istemiyorum ama ben yaa🥺"

Jungkook
"Oyy kıyamam merak etme yapmayacaklar, söz veriyorum dokundurtmayacağım onlara"

Başıyla onayladı ve Taehyunu arayıp buraya gelmesini söylerken Yoongi üstüne bişey almaya gitti.