ငါဆိုတာ.....{Zawgyi & Uni} [ COMPLETED ]

🍷17🍷{ Zawgyi }

ျမက္ခင္းျပင္ေပၚမွာ ထိုင္ကာ တိမ္ကင္းစင္ၿပီး အဆံုးမရိွတဲ့ ေကာင္းကင္ႀကီးကို ေငးၾကည့္ေနတဲ့ မုန္း အနား စ်ာန္ ၀င္ထိုင္လိုက္ၿပီး

စ်ာန္ - မုန္း အဆင္ေျပရဲ့လား။

မုန္း - ေျပပါတယ္။ တစ္ခါတစ္ေလေတာ့ ခိုက္ ကို သတိရမိတယ္။

စ်ာန္ - အခ်စ္ၪီး ကို လြယ္လြယ္နဲ႔ ဘယ္သူမွ မေမ့ၾကဘူး။

မုန္း - ကိုရိပ္ ကေတာ့ သူ႔အခ်စ္ၪီးကို ေမ့သြားၿပီ။

စ်ာန္ - ဘာလို႔ သူက ပါလာရတာလဲ။ အဲ့ဘိုးေတာ္ႀကီး အေၾကာင္း မေျပာစမ္းနဲ႔။ သူေၾကာင့္ ငါ ပညာေတာ္သင္မသြားရတာ။

မုန္း - နင္ကေရာ တကယ္သြားခ်င္လို႔လား။ ကိုရိပ္နဲ႔ မခြဲႏိုင္ပဲမ်ား

စ်ာန္ - ဘာ...ဘာလို႔ မခြဲႏိုင္ရမွာလဲ။

မုန္း - ငါ့မ်က္လံုးကို တည့္တည့္ၾကည့္ၿပီးေျပာ နင္ ကိုရိပ္ ကို ခ်စ္ေနတယ္မလား။

စ်ာန္ - ဘာေတြ လာေမးေနတာလဲ။ မခ်စ္ပါဘူး။ ခ်စ္စရာလား။

မုန္း - နင္ က်ပ္က်ပ္ညာ သိလား။ ဒီည ကုမၸဏီ ႏွစ္ပတ္လည္ပြဲ ရိွတယ္။ ၿပီးေတာ့ အစ္မေကသရာပါ လာမွာေနာ္။

စ်ာန္ - သူဘာသာ လာခ်င္လာ မလာခ်င္ေန။ ငါနဲ႔ ဘာဆိုင္တာ က်ေနတာဘဲ။

မုန္း - ေအး နင္နဲ႔မဆိုင္ဘူး။ ကိုရိပ္ အနား သူကပ္မွ ေဂ်ကိုက္မေနနဲ႔ သိလား။

မုန္း က စ်ာန္႔ေခါင္းကို ေခါက္ၿပီး ထိုင္ေနရာမွ ထကာ အိမ္ထဲ ေျပး၀င္သြားသည္။

စ်ာန္ - အ့!! မုန္းရိပ္ဆူး!

စ်ာန္လည္း ထိုင္ေနရာမွ ထကာ မုန္းအေနာက္ကို အေျပးလိုက္ေတာ့သည္။ ေခါင္းကိုင္တာ၊ ေခါင္းေခါက္တာ မႀကိဳက္ေသာ စ်ာန္႔ ပါေလ

ထမင္းစားခန္းထဲမွာ ေရေသာက္ေနတဲ့ မုန္း ကို လက္ထဲမွာ ဖြတ္ယူလာတဲ့ တုတ္ေခ်ာင္းေလးနဲ႔ ရိုက္ပစ္လိုက္သည္။

မုန္း -  အ့! စ်ာန္ ဘာလို႔ ရိုက္တာလဲ။

စ်ာန္ - နင္ ဘာလို႔ ငါ့ေခါင္းကို ေခါက္သြားတာလဲ။

မုန္း - နင္ လိမ္ေနလို႔ ေခါက္တာေလ။ ကိုရိပ္ကို ခ်စ္ေနတာကို လိမ္ေျပာေနတဲ့  အလိမ္အညာေကာင္ရဲ့