Hidden Desires The Series

Chapter 9

Ezequiel's POV:

Kaya mo yan!

Sa isip ko ay sinabi ko iyon at nagbabaka-sakaling marinig niya ang sinabi ko matapos itong matahimik at hindi agad makatugon sa tanong na ibinato sa kanya.

"Woah! Mag thank you ka nalang! Hanggang sa singing competition ka lang!"sigaw ng isa pang estudyante dahilan para mag-init ang buong katawan ko. Pero hindi ko na iyon pinansin pa.

"Tsh. Umalis ka na diyan!"

"Wala dapat may oras. Nag-iisip lang yan ng maisasagot eh!"

"Dis-qualified na yan!"

Napatayo na ako sa inis sa mga naririnig kong isinisigaw nila. Ngunit kumalma ako matapos akong tapunan ni Andrei ng makahulugang tingin nito.

Iyon ang hindi ko maipaliwanag. Kasi nagkakaganto ako sa tuwing siya ang inaapi. Pilit ko mang iniiwasan ang nararamdaman ko pero sadyang mas nangunguna ito kompara sa pagpipigil ko kaya hinahayaan ko nalang iyon na maghari.

"Thank you, for that wonderful question, Sir!"marahan at seryosong paninimula ni Andrei dahilan para muling mag-ingay ang crowd.

"Woah!"

"Hindi na yan maaari!"

"Nakapag-isip na yan ng maisasagot!"

"Wala!"

"Duga!"

"Pwede bang magsitigil kayo?! Respeto naman para sa contestant! Yes, natahimik siya. Pero hindi natin sitang pwedeng husgaan agad-agad. Na pepressure yung tao!"galit na awat ng Dean sa aming Department. Isa kasi siya sa mga judge dahilan para magsitahimik ang lahat. "..go ahead, no. 3!"

"Before anything else, I just want to make things clear!...."madiin na sinimulan ni Andrei amg kanyang pagsagot sa ganitong paraan. Seryoso ngunit hindi mahihimiganang galit sa kanyang boses, "...if you all thinking that I used that time to think for what I will going to answer, then you are all idiot to think that. Cause, I just get surprised with the question. And to tell you honestly, I am not interested with this competition. So wala kayong pakialam kung sasagutin ko ang tanong o hindi! Gusto ko lang din na malaman ninyong lahat, na wala po akong respeto sa mga taong hindi karespe-respeto kahit sino pong kaharap ko kung hindi ninyo ako kayang i-respeto!"napalunok ako matapos niyang sabihin ang mga iyon sa harap ng mga judges. Ito rin ang naging rason dahilan para manahimik ang lahat.

Akala ko nung una, doon niya tatapusin yung sinasabi niya ngunit nagkamali ako. Dahil sa pagkakataonv ito, ay kanyang sinagot ang tanong ng judge.

"Now, sorry for that interruption. The question is, assuming that I am belong to the community. What were I going to do? Be part of them or not. Well as a human, as a student and as a person, we all know that those persons who are in LGBTQ, is also a human, a person, a student, a citizen with a heart, conscience, and dignity who also feels compassion, love, and other feeling we feeled. Though we are all considered as an animal in this world, a biggest form of an animal, we don't have the right to treat them as a lowest form of an animal. They are not an animals like cow, carabao, and other form of living animals we have here, instead they are also a form of a human who looks for respect, love, and acceptance as what we are looking for. Above all, they are also a human being who always looking for equality as what of the majorities looking for."agad na nagpalakpakan ang mga nasa loob at nagugulat sa kanyang isinagot. Maging ako man ay namangha sa kanyang statement about LGBTQ. Akala ko, doon na natatapos pero nagkamali ako ng muli siyang magsalita, "...now, if I were going to those, I will choose to stay in the community and defend them because as a citizen of this country, they have also they rights even though they are born to be like what they are. That could be all, Thank you!"muli ay nagsitayuan ang lahat maging ang mga hurado at nagpalakpakan mga ito ng may bahid na ngiti sa mga mukha.