Hidden Desires The Series

Chapter 22

Sutthayas POV:

(Phone ringing)

Nagising ako sa lakas ng ringtone ng phone ko. Naihilamos ko ang kanang kamay sa aking mukha dahil sa inis. Pagkatapos ay kinuha ko ang phone at tinignan ko kung sino ang tumatawag.

'Mommy!'

Natataranta akong naupo sa aking bed at agad na sinagot ang tawag ni mommy.

"Son? How are you? Why is it too long for you too pick my calls?!"mahihimigan ang pagka-excited sa kanyang boses.

"Mom!"napalakas ata ako sa pagsigaw dahil sa excited,"...well, I am physically and emotionally ok mom. I'd miss you, anyway!"bigla akong nakaramdam ng lungkot sa katotohanang miss ko na si mom.

"Ugh! I'd miss you too, son!"naramdaman ko ang lungkot sa boses ni mommy matapos niyang sumagot sa kabilang linya.

"Kamusta naman po kayo diyan?"

"We're fine here, son!"

"Good to know po."may ngiti sa labing tugon ko. Nang bigla ay hindi ko namamakayang naluha ako. "...mom, mag-iingat po kayo lagi ah? Ingatan niyo ang sarili niyo!"pagpapaalala ko sa kanya. Hindi ko rin kasi maalis sa sarili ko ang mag-alala lalo na sa tuwing naaalala ko sila sa Thailand.

"Are you crying?"napalunok ako sa agarang tanong na iyon ni mom matapos niya akong mahalatang umiiyak. Dala ng garalgal na boses.

"No mom!"agad kong sagot.

Isang napakalakas na buntong-hininga ang aking pinakawalan bago pa man magsalita si mommy. "Ok. You take care of yourself too anak! Huwag laging kami ang inaalala mo."napangiti nalang ako matapos niya akong paalalahanan rin gamit ang wikang Pilipino kahit na uutal-utal ito.

"Noted po mom!"

"By the way, have you already found your Tita's house?"bigla akong nanlumo sa tanong ni mommy sa kadahilanang diko pa nahahanap.

"Not yet mom! Pero don't worry, nag-krus na ang landas namin ni Type. Pero..."

"What?"

"Di pa kami nagkakausap."

"Why?"

"It is because he is so busy with his friends and classmates. May event kasi ang school ngayon and they are all participated with the event!"paliwanag ko na agad namang nakuha ni mom.

"Okay?"patanong na tugon niya.

"But you know mom, hindi na Type ang pangalan niya dito sa Pilipinas."balita ko kay Mom.

"Huh!? Why?"

"I don't know. Baka parte kultura nila?"

"Culture? What kind of culture?"usisa ni Mom.

"I don't know! Buti na nga lang may nakilala akong friend eh!"kinuwento ko lahat lahat kay mom ang tungkol kay Kean. At the end, natuwa siya at very thankful siya dahil sa mabuting loob na pinakita niya sa akin.