Hidden Desires The Series

Chapter 1: Na miss mo ba ako agad?

ANDREI's POV:

Many people says, that life is too unfair. Mali. Nasa sa iyo lang talaga kung paano mo kilalanin ang pagkatao mo at kung paano mo tanggapin ang lahat ng blessings na binibigay ng diyos sa iyo.

We are here in this world not to be like others. We are here to learn and discover such things. Even the deepest differentiation to others, we must know. But, it doesn't meant that you are differ from them. Instead, you are greater than them coz you are differ from what they are. We are all both human and has a different rights.

Sa paglipas ng taon, mas lalo kong natanggap ang lahat ng pangyayari sa buhay ko. Masalimuot man, pero hindi yung naging rason para buangin ako. Or I should say, para patumbahin ako. Kundi, it serves as my strength to fight.

Krrrng krrrng krrrng

The phone rang. Agad kong sinagot ang tawag matapos kong makita kung sino ang tumatawag.

"Hello?!" I answered.

"Hi Andrei, Good Morning!"bungad ni Stephanie sa kabilang linya. Ngumiti ako.

"Good morning!"

"So what? Ready ka na?!"biglaang tanong niya. Nangunot ako ng noo sa kadahilanang hindi ko alam kung ano ang tinutukoy niya.

"S-saan?"tanong ko.

"G*g* ka bang bading ka? Diba lalabas tayo ngayon?!"malakas na sigaw niya. Ngumisi ako.

"Huh?!"takang tanong ko,"...may sinabi ba kayo? Kasi kung meron man, wala akong naaalala."

"Punyet*!"natawa ako,"..hoy pwede ba?! Huh? Hindi ka na bago sa grupo no! Given na to na every saturday, may bond tayo with our friends?.."insultong sagot ni Steph, "..hayst! Iba talaga kasi pag seryoso masyado! Jan ka na nga"at binabaan ako ng linya.

'Binabaan ako. Babaeng to di makausap ng matino. Tsk tsk tsk tsk'

Hindi na ako nag-aksaya pa ng oras. Natatawa akong nagtungo ng bathroon at tiyaka naligo para sa aming bond with my friends. Ni text ko lang saglit si Steph at tiyaka na nagbihis.

Makalipas ang ilang minuto, natagpuan ko ang sarili pababa mula sa kwarto. Habang naglalakad, nakasalubong ko si mommy.

"Oh! Bihis na bihis ka. Saan lakad mo?!"taas-kilay na tanong ni mommy. Ngumiti pa muna ako't bumati sa kanya ng magandang umaga at humalik sa pisngi niya bago sumagot.

"Lalabas lang po ako with my friends, mommy. Alam mo na, un wind po!" Nakangiting tugon ko.

"Madalas ata ninyong ginagawa yan nak. Baka naman may ibang kalokohan kayong inaatupag?"sagot ni mommy habang naglalakad patungong dining area.

"Mommy, once a week lang namin tong gawin. Ikaw nga? Almost the whole week ginugugol namin sarili namin sa pag-aral. Napapagod din ang utak namin mommy kaya kailangan din naming mag unwind kahit sa isang araw lang."malumanay kong tugon.

"O siya sige. Basta mag-iingat kayo, huh?"nagpapaalalang ika ni mommy.

"Naman po mom"

"Kumain ka na muna bago ka umalis."utos ni mommy.

"Sure mom!"

Yan si Mommy. Kadalasan, seryoso at nagagalit ng walang dahilan. Bihira mong makikita na maganda ang mood kaya naman pag ngumiti, at nilambing, dapat sinusulit mo na. Kaya naman, ganun nalang ako kung magpaalam at maki pag-usap sa kanya.