Tainted Series#1: The Billionaire's Lover ( COMPLETED)

Chapter 27

Kuya assisted me to sit in the throne chair  in silver frame with white faux leather na nakalaan para sa akin sa gitna ng stage. Sinigurado muna nitong maayos ang aking pagkakaupo bago nito kinuha ang microphone sa host. Looking at my brother standing in front of the crowd full of authority makes me so proud of him. Kahit blangkong mukha lang ang ipinapakita nito alam mong sanay na sanay itong humarap sa mga tao. 

I saw the girls drooling over him pero deadma lang si kuya sa mga ito. I know the reason, dahil nakita ko ang babaeng gusto ni kuya nasa hanay ng mga tao.

" Good evening, everyone..." Kuya Nate's voice echoed around the room." I'd like to say thank you, for celebrating with us tonight in welcoming our long lost princess." 

I don't know but very time I hear him calling me 'princess', it's like he's saying it full of love na para akong naiiyak.

 " It's been 14 years nung nawala ang aming prinsesa ..." panimula niya at tumingin ito sa akin. Pakiramdam ko bumalik ako sa araw nung umiiyak ako at sumisigaw ng tulong sa kanya habang sinasakay nila ako sa van.

" I've been blaming myself all those years dahil ako ang kasama niya nung kinuha siya sa amin. Ang sana masaya naming bonding sa parkeng yon ay biglang naging bangungot sa buhay naming magpamilya. A nightmare that keep haunting me every night." aniya at nakita ko pang napalunok siya na tila nahihirapan. Ibinalik nito ang tingin sa harap at muling naging seryoso.

"She so young back then para mahiwalay sa amin. I almost lost my sanity thinking how my sister will survive in this cruel world. Anong laban ng isang batang limang taon gulang lamang? Araw-araw kong hinihiling na sana kumakain siya ng maayos, na sana inalagaan siya ng mag kumuha sa kanya at higit sa lahat hiniling ko sana wag nilang pahirapan ang kapatid ko. " I saw how his jaw clenched after saying those words. 

I heard people gasping na tila hindi makapaniwala sa kanilang narinig. May ibang hindi napigilang mapaluha lalo na ng makita nilang tahimik na umiiyak si Mom sa katabing sofa with dad beside her tryin to console her.

"But three years ago, we found her." Tumango-tango ito na tila inaalala ang gabing natagpuan niya akong duguan at halos mawalan na nang malay.

"I finally found my sister after how many years of searching,  na kung hindi ko pa naagapan, baka tuluyan na siyang nawala sa amin ng gabing yon." Muling umigting ang kanyang panga at nakita ko pang kinuyom niya ang kanyang kamao.

"Losing our princess at a very young age is the hardest part at muntik pang mawasak ang pamilyang inalagaan nang mga magulang ko. But knowing that she's alive and suffered a lot is harder than hardest that I can't just let those who hurt her get away with it." may diin ang bawat salitang binibitawan ni Kuya. I know that it's a warning. 

"My sister don't deserve the treatment you gave her, no one does. You know who you are and and you can't hide away from what you and your family did to my sister. You mess with the wrong family and you have to...deal.with.me." he said the last three words full of rage in his eyes na nagpatahimik sa lahat. 

Ilang minuto ang lumipas bago ito nakabawi at muling nagsalita. This time tumingin ito sa akin ng nakangiti, matatamis na ngiting minsan lang niya pinapakita. Muli itong humarap sa mga tao na dala ang mga ngiti sa kanyang mga labi.

"But for now, let me introduce to you the joy of our family,  my one and only sister,  our princess, NATHALIA DIVINA CASTILLO." he said.

Naglakad ito palapit sa akin at agad ko naman akong tumayo ako at yumakap sa kanya. Mom and Dad followed and we hugged each other for a while bago ko kinuha ang mikropono sa kay Kuya.

"Good evening, everyone." Bati ko sa lahat ng dumalo. I gave them the sweetest smile that I already mastered while I'm  still attending my personality development lessons back then. Isa ito sa mga natutunan ko at ngayon ko lang ma-aapply dahil simula ngayon haharap na ako sa maraming tao.