Bugün Cuma ve ben geldimmm... Bu arada ara finale son birkaç bölüm kaldı, haberiniz olsun çiçeklerim.
Keyifli okumalar!
▪️▫️
Neredeydim? Kime aitti kulağımda çınlayan ses? Nereden geliyordu burnuma bu yanık kokusu?
Kalbimin içinde kendi ellerimle açtığım bir yara vardı. Durmadan kanıyordu, dikiş tutmuyordu bir türlü. Acım dinmiyordu. Aslında ben bu acıyı hak ediyordum.
Çünkü ben, dünya üzerinde yaşayan en iğrenç kadındım.
Parmaklarımı kuru topraktan geçirerek toprağı avuçlarımın arasına aldım ve sıktım. Parmaklarımın arasından dökülen toprak ait olduğu yere, babamın mezarının üzerine düştü. Mezar taşında yazan tarihe baktım.
13 Mayıs 2017
Babamın yangına kurban gittiği gün. Benim elimi kana buladığım, sevdiğim adamın bana, Oyunbozan, diyerek adımı koyduğu gün.
Bu kez de mezar taşında yazan isme ve ismin altında yazan yazıya kaydı gözlerim.
Tamer Yel
Dünyanın en iyi babası, huzur içinde uyu.
Ruhsuz bakışlarım mezar taşında dolandı. Babamı altına alan toprağı daha sıkı tuttum avcumda, ona tutunmak ister gibi.
Babam öldüğünden beri mevsim kıştı. Güney'den sonra yaz olur muydu?
"Ölüm sahiden huzurlu bir şey mi baba?" diye sordum mezar taşına.
Cevap gelmedi.
"Babaannem haklıydı, sen cennete gidecek kadar iyi bir adamdın," diye mırıldandım boğazımdaki yumru nefesimi keserken. "Bu yüzden senin ölümün huzurludur baba, ama biliyorum, benim hayatım cehennemde son bulacak."
Dudaklarım acı bir gülümsemeye kıvrıldı.
"Kendime acıyorum," dedim titreyen sesimle. "Hem bu dünyada hem öbür dünyada cehennemi yaşayacağım için çok acıyorum kendime. Çünkü bunu ben seçtim, tercih hakkı benimdi ve ben cehennemi seçtim... Asla kavuşamayacağız bu yüzden. Ama sakın sincabına üzülme, sen her zaman insanın asıl cehennemini yüreğinde taşıdığını söylerdin, ben zaten doğduğumdan beri cehennemlikmişim baba, sakın bana üzülme."
Ağlamak istedim. Yüreğimdeki acı katlandı ama yine ağlayamadım.
"Sana bir söz vermiştim, aşık olduğumda korkmadan, çekinmeden yanına gelip sana söyleyecektim, hatırlıyor musun?" diye sordum babamın toprağını okşayarak. "Aşık oldum baba."
Acı dolu, histerik bir kahkaha attım. Tir tir titreyen sesimden yayılan kahkahalar Zincirlikuyu Mezarlığında yankılandı, gecenin karanlığına karıştı.
"Biliyorsun, bana herkes kolay kolay katlanamaz," dedim neşeli tutmaya çalıştığım sesimle. "Hırçınlığımı, inadımı, sabırsızlığımı, hele de çenemin düşüklüğünü çekemez hiç kimse. Ama... Aşık olduğum adam beni bütün kusurlarımla seviyor baba. Hatta inanır mısın bilmem ama dünyanın en sabırlı adamı kendisi. Zaten bu kadar sabırlı olmasa mümkün değil katlanamaz bana! Nazımı da çekiyor, inadımı da. Şımarıyorum mesela, ağzını açıp tek kelime etmiyor, gülüyor hatta. Beni de güldürüyor. Yanında çocuklaşıyorum, kaybettiğim masumiyetimi buluyorum onunla."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
OYUNBOZAN
Ficción General*Yetişkin içerik! | 18+ ögeler ve sahneler içerir!* Sevdiği ve uğruna ölümü göze alabileceği herkesi kaybetmiş bir kadın, kendini birdenbire acımasız bir oyunun içinde bulmuştu. Kuralsız, adaletsiz, haddini aşan bir oyun... Sınırlarını çiğnedi, eng...
