"Başarı bir yolculuktur. Bir varış noktası değil."
Bu cümleyi duyduğum anı hatırlıyorum. Kucağıma bir deste büyülü sözcük bırakılmış gibi hissetmiştim. İçimde biriktirdiğim tüm yenilgilere başkaldırmak için ihtiyacım olan küçük bir kıvılcım yakalam...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
💙
Arkadaşlarım yüzüme baktıkları an bir şeyler olduğunu anladılar.
Birce gelinliğiyle ilgili bazı tereddütleri olduğunu bahane ederek pansiyona geçmemiz gerektiğini söylediğinde erkekleri evde bırakıp pansiyondaki odalarımıza doğru yol aldık. Beni sıkıştırmak için evin bahçesinden çıkmamızı zar zor beklediler.
"Ne oldu?"
"Onu öpmüş." Jülide benim yerime cevap verdiğinde Birce çığlık attı. Erva ve Çiçek ise kıkırdamakla meşgullerdi.
"Öptün mü gerçekten Bensu? Ne kadar öptün? Nasıldı? Bana her şeyi anlatmak zorundasın," dedi Birce koluma girerken.
"Hayır, değilim."
"Ay gerçekten öpmüş!" Koluma sıkıca sarılmış tiz bir sesle konuşan arkadaşımı sakinleştirmenin ne yazık ki hiçbir yolu yoktu.
"Bu aşkın mimarının Birce olduğunu söyleyebiliriz," dedi Çiçek Erva'ya. "Kuzey'le Bensu yıllar önce de beraber çalışıyordu. Birce ikisinin bir çift olacağına çok emindi."
Jülide kafa sallayarak, "Doğru söylüyor," dediğinde kızlar söylenmeye başladılar. Jülide'nin aşka inanmıyor olduğunu düşünmüyordum, sadece insanın aşık olduğuna karar vermesi için bir süreci yaşaması gerektiğini savunuyordu. Aslında hepimiz ona katılsak da Birce ve Çiçek daha romantik olduğu için her ilişkinin aşkla doğduğuna inanmaya çok heveslilerdi. Jülide ile onlara karşı kendimizi korumak pek kolay olmuyordu ama baş etmeye çalışıyorduk. Pansiyona girdiğimizde Çiçek bizi ikinci kata çıkardı. Hepimizin odaları buradaydı. Gelişimiz planlı olduğundan bu hafta sonuna müşteri almamışlardı, pansiyonda yalnızca biz olacaktık.
Buraya birçok kez gelmiştik yani odaları gezmeye ihtiyacımız yoktu. Hepsi benim odama girip yatağımın üzerine doluşmayı tercih ettiler. Şu an aralarına karışmak istemediğim için pencerenin yanındaki tekli koltuğa oturdum.
"Ee?" dedi Erva. "İyi miydi?"
"Ne iyi miydi?"
"Öpüşmeyi soruyor canım eltim," dedi Birce. Sevecenliği had safhada olduğu için Erva'nın omzuna bir öpücük kondurmayı da ihmal etmedi. Keyfi yerinde olduğunda bir sevgi topuna dönüşürdü.
Cevap vermeye niyetim yoktu ama dört çift göz üzerime dikilip odada tuhaf bir sessizlik oluştuğunda pes ederek sinirlerim bozulmuş bir halde güldüm. "Çok iyiydi arkadaşlar. En kısa zamanda tekrarlamayı planlıyorum. Bu sizin için yeterli bir cevap olur mu?"
"Olmaz, bir sürü sorum var. Öpüşmeden önce ne söylendi? Sonrasını da anlatmalısın. Önce kim öptü? Ne kadar sürdü? Bunların hepsini bilmemiz gerekiyor."
