Eyes Open

Rozdział Pierwszy

Dedykacja dla @CoraPosejdona , która skutecznie mnie zmotywowała.
Ps.: Lucas pojawi się w następnym rozdziale :-).

♥♡♥♡♥♡♥♡♥♡♥♡♥

Kilka godzin przed Prologiem

Wstałam rano. Tak mi się przynajmniej wydawało dopóki nie spojrzałam na zegarek.

Była dziesiąta. Zaraz, dziesiąta?!

Jak to?! Przecież dzisiaj idę do szkoły, nie mogę się spóźnić!

Szybko wstałam, wybudzona całkowicie. Moim rodzicom się dostanie!

Nie... No bo po co budzić swoją siedemnastoletnią córkę, żeby poszła do szkoły? Napewno sama się obudzi...

Zła i wciekła popędziłam do ich pokoju. To nie zdarzyło się pierwszy raz!

Otworzyłam drzwi i zamarłam... Czy oni do diaska sobie smacznie?! Nie wieżę. Ja po prostu nie wieżę.

Jeszcze bardziej rozwcieczona, krzyknęłam:

- Wy tu sobie smacznie śpicie, a ja się do szkoły śpóżnię?

- Tamara, proszę uspokój się - głosem nie znoszącym przeciwu rozkazała moja mama.

- Właśnie, spokojnie, dzisiaj owszem idziesz do szkoły, ale dopiero na trzynastą - zawtórował jej mój tata.

- Jak to?! - nie potrafiłam mu ot tak uwierzyć.

- Ech, Tamara, Tamara... Naprawdę zapomniałaś, że dzisiaj jest zakończenie roku szkolnego?

- Yyy.... Tak. Sorry, za pobudkę.

Speszona wróciłam do mojego pokoju. Jak mogłam o tym zapomnieć?!

Dobra, mniejsza o to. Muszę się ubrać.

Podeszłam do szafy i otworzyłam ją. Szybko wyciągnęłam z niej moją białą sukienkę, którą zawsze zakładam na takie okazje. Aż zaklnęłam z niezadowolenia, gdy okazało sie, iż jest niewyprasowana.

W ekspresowym tempie pobiegłam po żelazko i deskę do prasowania. Wyprasowałam ją i pobiegłam się umyć.

Po krótkim, lecz odświeżającym prysznicu nałożyłam lekki make-up i ubrałam się.

Gotowa udałam się w kierunku szkoły.

Gdy przeszłam kilkanaście metrów, dogoniła mnie moja siostra.

Podbiegła do mnie. Naprawdę komicznie to wyglądało, gdy biegła w szpilkach, roztrzepanej fryzurze i krótkiej miniówce.

Zaczęłam się śmiać. Poprawka, dostałam napadu śmiechu.

Na dobre się zagadałyśmy i nawet nie zauważyłyśmy, gdy znalazłyśmy się na przeciwko szkoły.

Teraz już tylko musiałyśmy przejść przez ulicę.

Machając moim koleżankom z klasy, weszłam na pasy nawet się nie rozglądając.

- Tamara nie! Stój! - usłyszałam wrzask mojej starszej o dwa lata siostry.

Ostatnie co pamiętam to mocne uderzenie.

Potem była tylko ciemność...

♥♡♥♡♥♡♥♡♥♡♥♡♥

Hej, witam was, tego pięknego, niedzielnego poranka. Życzę Wam miłego dnia i obiecuję, że jutro dodam kolejny rozdział.

Mam do Was pytanie. Czy ktoś byłby chętny do zrobienia okładki? Jeśli tak, to proszę, skomtaktujcie się ze mną :-).

Miłego dnia!
Buziaczki!