Eyes Open

Rozdział Dwudziesty Trzeci

Dominka's POV

Przypatrzyłam się jeszcze raz mojej siostrze.

Była przerażona.

Zastaniawiało mnie, czemu tak niedostępna oraz atrakcyjna dla facetów osoba może mieć tak zabawną minę.

Może dlatego, że nigdy faceci się mną nie interesowali, oczywiście był jeden wyjątek, ale nie lubię poruszać tego tematu, bo to była jedna wielka pomyłka, a tu nagle znalazłam sobie kogoś takiego jak Kuba?

Ze wściekłości zabuzowała we mnie krew.

Sama nie wiem dlaczego, ale nagle obudziła się we mnie ogromna żądza udowodnienia Tamarze, że nie tylko jej szczęście dopisuje w miłości.

Pociągnęłam Kubę za rękę i już po chwili znajdowaliśmy się przed gmachem szpitalu.

Podjęłam nieudolną próbę wgramolenia się do samochodu mojego towarzysza, ale przez moją "świetną" koordynację ruchową musiałam się wywalić przez obcas, który ugrzązł mi w szczelinie chodnika.

Na szczęście osoby niezwykle głupiej, patrz ja, Kuba zjawił się w porę i mnie złapał.

Podziękowałam mu promiennym uśmiechem, na co odpowiedział tym samym i powoli, obchodząc się ze mną jakbym była ze szkła, wziął mnie na ręce.

Pierwszy raz poczułam się lekka jak piórko, kiedy trzymał mnie w swoich ramionach.

Nagle ktoś mocno uderzył mnie w głowę.

Zanim straciłam przytomność zauważyłam jeszcze jak wpakował mnie na tylne siedzenie samochodu, zatrzasnął drzwi, usiadł na miejscu kierowcy i ruszył z kopyta.

Kuba's POV

Ja po prostu nie mogłem jej tak potraktować, nie potrafiłem.

Co prawda dostałem rozkaz, aby coś dotkliwego jej zrobić, ale za bardzi ją polubiłem.

Z piskiem opon gwałtownie zawróciłem.

♥♡♥♡♥♡♥♡♥

Hejka!

Jesus Marczak, co z tymi tam ludźmi się dzieje!

Mam do was prośbę, która ma dla mnie przeogromne znaczenie:

Zostawcie po sobie jakiś ślad, please!

Buziaczki!