Little do you know (Valle d'Aosta Series) |COMPLETED| UNDER REVISION

Chapter 21

Giselle

Nagising akong may ngiti agad sa labi. Hindi muna ako bumangon at inalala ang nangyari saamin noong nakaraang araw. We're official now. Sunday ngayon kaya niyaya niya akong magsimba. Kasama pa rin naman namin si Kadynce dahil nga baka may magtaka na magkasama kami na kaming dalawa lang.

Bumangon na ako at naligo. Paglabas ko ay nagitla ako nang makita ko kung sino ang prenteng nakaupo sa couch at may hawak na naman na libro. Ang aga-aga.

" Hey. Good morning" bati ko. Tumango lang siya at ngumiti.

Napasimangot ako. " Ang aga-aga kong nagising tapos wala man lang good morning? Ang pangit ng ugali mo baby sa totoo lang."

She looked at me amusingly before she chuckles. Tumayo ito at lumapit saakin. She pull my waist closer to her.

Mamamiya!

" Isang good morning lang naman." Sabi ko. Medyo distracted na ako dahil malapit siya.

She didn't say anything, instead she lean in and claim my lips making me gasp for air.

Hindi naman nagtagal ang halik niya saakin. " Good morning, Professor"

Napanguso ako. " Bakit professor? I'm your girlfriend now. You should start calling me baby"

" Baby?"

Oh damn! That one is so sexy!

" Hmm. I'm your baby diba?"

" No. I'm the baby here. I'm still 17, remember?"

" Yeah. You're right. That's why I'm calling you baby. But stop calling me Professor. But it feels illegal dahil hindi ka pa nasa legal age.  " I pouted kaya natawa siya.

Inayos nito ang strand ng buhok ko na napunta sa mukha ko and put them behind my ears.

" Should I call you sweetie, hunnybunch, loveydovey, honeypi—"

Mahinang kinurot ko ito sa bandang tiyan. " Tigilan mo nga ako"

She chuckled. " I'm sorry. Just teasing you. " She smiled. " I always want to call you Moon."

" Why?"

" Remember when you said ' bakit nasali ang moon? Pake ko sa buwan?'. I can't forget that so I want to call you like that"

Napasimangot ako. Pinaalala ba naman kasi saakin ang kabobohan ko sa part na 'yon. Nagtataka ako kung bakit hindi ko alam 'yon. Nasaan kaya ako nang ituro ng English teacher namin ang idioms? Siguro nakikipagtsismisan sa katabi o di kaya nagpaalam na magccr pero sa canteen ang punta.

" But there is one reason why I want to call you moon"

Napatingin ako sakanya nang may kinuha ito sa bulsa at napangiti ako nang makita ang kinuha nito.

An anklet.

Lumuhod ito at inangat ang right foot ko at sinuot saakin ang moon anklet design. It's a minimalist anklet.

" Because even though you're not full, you still beautiful. You're not perfect, no one is perfect. Still, I want to look at the sky and be mesmerize of how portentous you are. You give me lights in my darkest. " Madamdaming wika nito bago tumayo at pinagmasdan ako.

"I know it's too early to say this but I still want to say those three little words" she beam and cupped my cheeks. "I love you."

Sumikip ang dibdib ko at hindi makapaniwala sa mga naririnig mula sakanya. Totoo? Mahal niya ako?

May kinuha ulit ito sa bulsa at nakita kong anklet din 'yon kapareho saakin pero sun ang design.

" And this is mine. "