What A Waste~ TodoBaku

U.A.

Shoto'nun ağzından

Bugün lisenin ilk günü.
Babama göre tüm o kendi emeklerinin meyve vermeye başlayacağı ilk günmüş. Çünkü ona göre ben onun yarattığı bir şeymişim.

Tek yapmam gereken en iyi kahraman olup All Might'ı geçmek. Yani kısaca;
Babamın yıllardır beceremediği hayallerini gerçekleştirmek. All Might'ı geçmek...

Sadece 15 yaşındayım.
Gerçekte ne için yaşadığımı bilmiyorum. Ama bunu bilmeme gerek yok. Kendim için yaşadığımı düşünmüyorum çünkü... Amaçlarım benim istediğim gibi değiller. Hayallerim benim istediğim gibi değil. Kahraman olmak her şeyden çok istiyorum. Ama bu şekilde değil.

—Shoto, hazır mısın? Bugün lisedeki ilk günün! Seni kendi okuluma gitmeden önce uğurlamak istiyorum. (Fuyumi askm)

—Ah, tabii geliyorum. Hazırım.

Odamdan çıkmadan önce aynada üstüme bakmak için durdum. Üstümdekilere  bakmak istiyorum ama gözlerim sol gözümdeki yaraya kayıyor. Her zamanki gibi. Gerçekten kötü gözüküyor.

(YN-azının ortasına çarpcam bak shoto. O YARA SANA YAKIŞIYO KİMSEYE YAKIŞMAZ KOLAY KOLAY AMA SANA HAVA KATIYO LN)

Babamın bir hediyesi...

Saçlarımla yüzümdeki büyük yarayı kapatabilmek için biraz oyalanıp kapıya yöneldim. Ablam önümde duruyordu. Yüzünde kocaman bir gülümsemeyle.
Ben de onun kötü hissetmemesini sağlamak için pek de iyi olmasada gülerek karşılık verdim.

—Harika görünüyorsun. Ah, demek benim küçük kardeşim liseye geçti ha! Zaman ne kadar çabuk geçiyor. Orada arkadaş edinmeye çalış tamam mı? Momo harika bir kız evet ama yeni arkadaşlar da edinmelisin. Eminim seni çok seveceklerdir. Ayrıca annem de seni birileriyle arkadaş olarak görmekten mutluluk duyardı.

Arkadaş edinmek en son isteyeceğim şey olabilir. Bana göre gerek yok. Ayrıca orada bu arkadaşlık saçmalıklarıyla uğraşacak vaktim de yok. Beni sevmelerine de gerek yok. Konuşmalarına bile gerek yok. Momo benim ilk ve tek arkadaşım, o yeterli. Ama yinede bunu ablama söyleyerek onun moralini bozmam kabalık olur. Bu yüzden söylediği şeye kafamı sallayarak geçiştirmek en iyisi olacak.

.

.

.

Ablam Fuyumi ile vedalaşmamın ardından servisi beklemek için dışarıya çıktım. Momo dışarıya çıkmıştı bile. O benim aksime daha heyecanlı görünüyordu. Ayrıca o da benim gibi U.A. 'ya  özel bir sınavla gelmişti.

Onun yanına gelince beni henüz fark etmediğini anladım. Gerçekten de heyecanlı ve sanırım korkuyor.

-Günaydın, Momo.

-Aa Günaydın!

-Heyecanlı görünüyorsun. Seni endişelendiren bir şey mi var? Geldiğimi çok geç fark ettin.

-Önemli bir şey sayılmaz aslında. İlk gün... Arkadaş edinebilecek miyim bilmiyorum... İlk günden her şeyi mahvetmekten korkuyorum sanırım.

-Senin gibi biriyle neden arkadaş olmasınlar ki? Ayrıca harika bir özgünlüğün var. Bunun için endişelenme... O özgüvenin nereye gitti?

- Sadece biraz korkuyorum. Tek arkadaşım sendin şimdiye kadar...       
Hey! Sen neden bu kadar rahatsın? Kendine güvenin yine tam bakıyorum. Sen de arkadaş edinmeye çalış lütfen. Yeni insanlarla tanışmalıyız, Shoto.

- Sen varsın. Bu yeterli. Ayrıca oraya arkadaş edinmek için gitmiyorum. Senin için oradakiler gözünde arkadaş olabilir ama benim için... Hepsi birer rakip daha fazlası değil.

Momo tam bu söylediklerime karşı çıkıp bir ''anne'' gibi öğüt vermeye başlayacağı sırada servis bize doğru geliyordu bile. Teşekkür ederim, tanrım. Tam zamanında.
Sınıfımız gerçekten de çok şanslı. Böyle bir anneye sahip oldukları için.
(YN-ilk gün olduğu için servisle gittiler)

İLK BÖLÜM BİTTİHHHGHHHHHHHGGHG 
🤲🏻
OKUDUĞUNUZ İÇİN TEŞEKKÜRLERR
<3333
Kendinize iyi bakınnn
Görüşmek üzereeee
Oylamayı unutmayın🌈
Ilysm

5 oyu geçerse devam ettiririm hehehm 📿