Yine bu odada... Yerde nefes nefese yatıyorum. Kalkmaya çalışıyorum ama vücudum çok ağır, gücüm yetmiyor. %15'i geçebilmek için çok denemem rağmen
hiçbir şey değişmedi.
Nefesimi düzene sokup ayağa kalkmam gerek ama bunu yapamıyorum. Bilincimin kapanmaması için özel bir çaba sarf etmem gerekiyor ve sonunda uzaktan gelen bir ses duyuyorum, babamın sesini.
-Tam bir israfsın.
Bu sözlerle beraber artık yavaş yavaş gözlerim kararıyor. Etrafı duyamaz oluyorum. Sadece düzensiz nefes alış verişim, korku, ümitsizlik ve ben kalıyorum. Daha fazla dayanacak gücümün kaldığını hissetmiyorum...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
What A Waste~ TodoBaku
FanficSen olmadan yaşadığım her an acı vermekten başka bir şeye sebep olmuyor. Ama artık sorun yok. Çünkü yanına geliyorum birazdan. Bencillik olduğunu düşünebilirsin, ben de farkındayım. Gerçek bir kahraman gibi ölmeliydim. Senin gibi. Ama... Olanlarda...
