Shoto'nun ağzından
Sabah derse pek de hoş olmayan bir haberle başladık.
Ama duyduklarına kimse şaşırmamıştı.
Zaten beklenen bir şeydi. Aylardır buna hazırlanmıyor muyduk?
Peki ben neden gerginim?
Sadece olacakların günü hakkında kesin bir bilgi yok.
Her şey bana bağlıymış gibi hissediyorum.
En küçük hatamda her şey korkunç ilerleyebilir.
Dersler tamamen iptal edildi. Denilene göre bir süre sadece güçlerimizi geliştirebilmek için uğraşacakmışız.
Bu yüzden sabah ilk iş olarak dışarıda eğitimlere başlayacaktık. Tabii ilk önce, tam şu an da, bize olacak savaş hakkında sınıfta bilgi veriyorlardı. Kullanılabilecek muhtemel taktikler, şu anlık planlanan bölgenin durumu, oluşturulan gruplar... Her ne kadar anlatılanlara kendimi veremesem de
anladığıma göre öğrencileri yapabildikleri kadar geride tutacaklarmış.
Ama farkındayım.
Karşımıza kimler çıkacak bilmiyorum ama hepsinin en nihayetinde amacı One For All'a ulaşmak.
İşte bu yüzden insanların içinde kalamam.
Bu gücü kabul ettiysem, sorumluluğunu da almalıyım. Ne anlama gelirse gelsin hemde.
Peki her şeyin bu kadar farkındaysam neden bedenim titriyor?
Sonra gözlerim istemsizce Katsuki'ye kayıyor... Duruşuna bakıyorum.
Arkasında olduğum için yüzünü göremiyorum ama tahmin edebiliyorum.
Gergin. Bu gerginliğinin benimle ilgili olması canımı sıkmıyor değil.
O da farkında olmalı.
Hayır, hayır sadece o farkında değil.
Savaşta, yanımda kimse olmamalı çünkü tek sorun kötüler değil.
Ya ben kontrolümü kaybedersem?
Henüz istediğim yerde değilim. Hâlâ belli bir sınırın üstüne çıkamıyorum. Ofa'nın diğer güçlerinin hiçbiri belirmedi. Kullanıcılarla iletişime bile geçemedim. Geçmem gerekiyor mu onu bile bilmiyorum!
Üstüne üstlük ne zamandır doğru dürüst çalışamıyorum bile!
.
.
.
...
Peki ya Endevour?..
O da olacak mı?..
En güçlü kahraman tabii ki de savaşa gelmek zorunda. Her ne kadar pislik herifin teki olsa da...
Umuyorum ki onun yanında kalmak zorunda kalmam.
Tanrım, aklımı kaybedeceğim sanırım...
Kafamın içi anlatılanları dinlemek için fazla doluydu. Büyük ihtimalle buradaki herkes gibi. Dersin(?) ne zaman bittiğini bile anlayamamıştım. Bu yüzden sınıftan çıkarken Aizawa Sensei'in söylemek istediği şeyi ona birkaç kez tekrarlatmak zorunda kalmışım anlaşılan.
Aizawa: Todoroki, birkaç dakikalığına odama gelebilir misin?
Sonunda duyabildiğimde yerimden de kalkmıştım, Aizawa sensei'in peşinden giderken söyleyeceğim şeyleri kafamda planlamaya başlamıştım bile.
Kesinlikle tek kalmalıyım ve başarılı olmalıyım.
Başka bir seçeneğim yok çünkü.
1 asır sonra tekrar merhaba 🗿🗿🗿
Nasılsınız, iyisinizdir umarım💯💯💯
burada hâlâ birkaç insan vardır mıdır acabadır💔💔💔
Hikayem her ne kadar spastik olsa da devam ettirmek istiyorum sanırım🐎🐎🐎
Kendinize iyi bakınız🔥🔥🔥
ŞİMDİ OKUDUĞUN
What A Waste~ TodoBaku
FanfictionSen olmadan yaşadığım her an acı vermekten başka bir şeye sebep olmuyor. Ama artık sorun yok. Çünkü yanına geliyorum birazdan. Bencillik olduğunu düşünebilirsin, ben de farkındayım. Gerçek bir kahraman gibi ölmeliydim. Senin gibi. Ama... Olanlarda...
