What A Waste~ TodoBaku

Please Don't Hate Me

Todoroki'nin ağzından

Hayır senden hoşlanmıyorum, Todoroki.
Sana aşığım Todoroki Shoto.

Bana aşık mı?
Doğru mu duydum?
Beni birisi nasıl sevebilir?
O yanılıyor... Bu aşk olamaz. Ya da her neyse.

Ama... Bir yanım da tam tersini düşünmek istiyor gibi.

Sanki vücudum ikiye ayrılmış.
Bir tarafım hep bunun hayalini kuruyor ve içten içe arzuluyor.
Ama sanki diğer tarafım... Diğer yarım ise bunun bir yalan olduğunu söylüyor.

Kafamda dönen sözler...

Onun sana aşık olduğunu düşünme sakın!
Kim sana aşık olur ki? Yüzüne bak! İğrenç...

Sesleri susturmak giderek zorlaşırken, delirmemek söz konusu bile değil.
Tam bulunduğum ana geri dönecekken kafamdaki ses tekrar konuşmaya başlıyor.

Ona da zarar vereceksin... Ailene yaptığın gibi.

Bu sözlerle beraber tökezliyorum. Yanıma yaklaşan kişilerle beraber tekrar sesler susuyor.

-Todoroki-kun sen iyi misin?

Midoriya'nın sesiyle, etrafa bakma şansım oluyor ve endişeli yüzler görüyorum. Durum daha da kötü. İnsanlar benim için endişeli.

Ve nefret ediyorum bu bakışlardan. İnsanların bana acımasından nefret ediyorum.
Bu sefer şaşkınlık yerine sinir bedenimde yayılırken neden bilmiyorum ama toparlanabiliyorum.

Herkesin bakışlarını değiştirebilmek için konuşuyorum sonra:

-Bakugou uyandı.

-Oh.. Bu güzel! Todoroki yorulmuş olmalısın sen ve ben burada kalalım. Çocuklar siz Bakugou'nun yanına gidin isterseniz ama lütfen hemşire ya da doktora da haber verin. (Momo)

-Ben haber vermeye gidiyorum! Siz içeriye girin!(Iida)

Ayakta duracak hâlim gerçekten yok.
Herkes Bakugou'nun yanına gitti.

Momo burada?.. O neden gitmedi?

-Momo sen neden gitmedin?

-Ha? Şey uhm... Neden biraz oturmuyorsun?

-Oh... Evet neden olmasın?

Dediğini yapıp oturdum. Zaten ayakta duracak gibi de değildim.

Birkaç saniye sadece sessizlik etrafı sardı. Daha sonra ise Momo konuşan ilk kişi oldu.

-Bakugou ile bir şey mi oldu? Shoto iyi görünmüyorsun.

Ona olanları anlatmak ve fikir almak her şeyden çok istiyorum ama gereksiz yere onu meşgul etmek bencilce geliyor.

-Hadi ama Shoto... Ne seni rahatsız ediyorsa çıkar! Eminim yardımcı olabileceğim bir şey vardır.

-Bilmiyorum. Gereksiz yere-

-Kes şunu Shoto! Seninle ilgili hiçbir şey benim ve diğerleri için gereksiz değil tamam mı?

-...
Anlatmalı mıyım gerçekten?

-Evet!

Sadece bir kere bencil olmak istiyorum.

-Bakugou... O bana... Aşık olduğunu söyledi.

Söyledim.
Ama Momo şaşırmış görünmüyordu. Aksine mutluydu. Bu çok saçma.

-SONUNDA SÖYLEDİ Mİ YANİ?

-Hey! Hastanedeyiz Momo.

-Ah! Özür dilerim. Kusura bakmayın...
Shoto! Aman Tanrım ne kadar rahatladığımı bir bilsen! Peki sen ne dedin? Ona senin de aşık olduğunu ikimizde biliyoruz!!

-Hiçbir şey.

-Ne?

-Kaçtım... Ben ne diyeceğimi bilemedim.

-Oh, Shoto...

-Momo, ben nasıl seveceğimi bilmiyorum. O da bunu görecek ve benden nefret edecek. Buna... Dayanabileceğimi sanmıyorum işte.

-Hey, bak ne diyeceğim. Ben onunla konuşmuştum daha önce. Hatırlıyor musun? Seni revire götürdüğü gün. Shoto... O zamandan belliydi. O gerçekten senden istese de nefret edemez... Ona bir şans vermelisin.
O seni severken sen de onu sevebilirsin. Eğer böyle düşünerek ondan ayrı kalırsan hem sem hem de o acı çeker. Bunu ikiniz de istemezsiniz değil mi?

Duygularımdan nefret ediyorum.
Hayatımın sonuna kadar tek bir maskeyle idare edemez miyim?
Hayır hayır... Tüm bunlar yanlış. Kimseyle bağ kurmamalıydım. Asıl amacım bu değil. Eminim hislerim yok olur. Uzun sürmez, sürmemeli.
Daha önce hiç böyle olmamıştı. Belki de hasta oluyorumdur ve bunu aşkla mı karıştırıyorum?

-Shoto, aşık olmanın yanlış olmadığını biliyorsun değil mi?

-???

-Bu hissettiğin duygular eğer ona karşılık verirsen seni daha güçlü yapacak... Konu sadece özgünlüğün değil... Güçlü olman gereken başka konular da var.
AH TABİİ Kİ DE-
Yani tabii ki de her şeyde güçlüsün ama bu böyle gitmez. Sana yardım etmeme izin vermiyorsun bir şekilde hep uzağız. En yakın arkadaşımsın, en yakın arkadaşınım. Ama seni gerçekten iyi hissettiremiyorum. Arkadaşın olarak sana yardım edemiyorum... Ama belki o eder!.. Belki... Mutlu olursun. İnan bana bunu hak ediyorsun Shoto... Ah, emin ol herkesten çok ediyorsun. O yüzden aptal inadını bırak ve ona açıl!
O sana senden nefret edemeyecek kadar aşık bunu sen hariç neredeyse herkes gördü! Sen hâlâ...

Sadece gereksiz sorunlarımla onu rahatsız etmek istemedim ve şimdi o kötü bir arkadaş olduğunu mu düşünüyor?
Bana ne kadar yardımcı olduğunun bu kadar mı farkında değil?
Yaşama tekrar tutunmama neden olmuşken hem de!
Ve... Ne demek herkes farkında?

-Dur bir dakika... Neyi anlamıştın? Onun benden nefret ettiğini düşünmüştüm hep eğer söylemeseydi böyle düşünmeye devam edecektim de...

-Oh, Shoto... Sana öğretmem gereken çok şey olacak! Keşke daha önce anlatsaydım!
Ama önemli değil artık. İlerde çok zamanımız olacak.
Evet, kararını verdin değil mi?

Karardan önce...

-Momo... Bana ne kadar yardımcı olduğun hakkında hiçbir fikrin yok mu gerçekten? Sen olmasaydın... Bilemiyorum... Her şey çok daha kötü olurdu benim için. Sen tanıdığım en iyi arkadaşımsın. Hep öyle kalacaksın bunu hiçbir şey değiştiremez. Sakın bir daha-

-Daha çok konuşmalıyız. Aynı ortaokulda ve ilkokulda yaptığımız gibi! Her şeyin üstesinden ancak bu şekilde gelebiliriz, gelebilirsin. Bana her şeyi anlatabilirsin!

-Sen de bana. Bunu biliyorsun değil mi? Tamam, kabul ediyorum moral vermede benden kötüsü yok ama eminim bir şeyler-

-Sana güveniyorum, Shoto. Sen anlattığın sürece hiç çekinmem! Hadi şimdi Bakugou'nun yanına gidelim. Söylemek istediğin şeyler olduğuna eminim.

-Ah, tabii. Ama önce bir sorum var.

-Evet?

Bu soru kafamda çok ani gelişmiş olsada merak ediyorum. Belki yardım edebilirim?

-Senin içinde... Böyle biri oldu mu? Uh, aşık olduğun?

Oyyyy momojirousuz bnha fic'i mi olur ay.
Okudığunuz için teşekkürler!!
ERKEN YB ATTIM SUPERİM.
Kendinize iyi bakınn
Ilysm<333