love at first sight • jikook

5'✯

❦

Dziesięciolatek siedział u siebie w pokoju, mając przed sobą rozłożone zeszyty oraz książki i ćwiczenia. Matematyka nigdy nie była jego mocną stroną, a zwłaszcza kiedy miał się uczyć na sprawdzian. I to nie tak, że się nie uczył wcześniej, robił to za pomocą wujka Jina czy taty, jednak teraz w jego głowie siedziało jedno słowo – babeczki.

Bo właśnie nie mógł się doczekać, aż zacznie razem z Jiminem i wujkiem przygotowywać babeczki, żeby później pójść do domu opieki starszych ludzi i sprzedać babeczki z okazji nadchodzących świąt. Był już myślami gdzie rzuca Jimina mąką a on mu oddaje a potem razem rzucają w Seokjina. Jednak jak narazie mógł sobie wyobrazić jak się świetnie bawią.

Jimin uparł się żeby mieć dobrą ocenę z tego sprawdzianu, ponieważ jak twierdzi, musi mieć dobrą średnią na koniec semestru. Brunet jakoś nie przejmował się ocenami jak jego przyjaciel, tak samo jak Yoongi i Hoseok. Park był zupełnie inny i różnił się od całej trójki, ale Jeonggukowi to nie przeszkadzało. Właśnie dlatego go lubił.

- Jeongguk skup się wreszcie. Nie bujaj w obłokach. Po raz siódmy źle napisałeś przykład. - spojrzał zrezygnowany na Jimina, po czym przewrócił oczami. Westchnął pod nosem aby zaraz pod czujnym okiem przyjaciela zacząć poprawiać to co źle napisał. - Zależy ci na tym sprawdzianie?

- Oczywiście, że... nie. - odpowiedział pod nosem a kiedy zobaczył krytyczne spojrzenie Jimina, zaśmiał się pokazując mu tym razem dobrze zrobiony przykład. - Zależy ale ja to umiem i ty też, więc może skończmy się uczyć i chodźmy robić te babeczki!

- A co jak... -

- Jimin zamknij się, bo kopne cię w dupę i wtedy będziesz jęczał. - fuknął pod nosem, zaraz zamykając swój zeszyt.

Nie przejmując się Jiminem, zamknął także jego zeszyt i zaraz spakował wszystko do jego plecaka. Nie chciało już mu się siedzieć a musieli jeszcze umówić się na godzinę, o której mogą dziś wpaść. Im świeższe ty lepsze te babeczki.

- A wujek wie, że idziemy robić te babeczki? - zapytał młodszy chłopak, ściągając swoją bluzę by po chwili zostać w samej koszulce.

- Tak, przygotował wszystko kiedy my się uczyliśmy.

- Raczej ja się uczyłem. - prychnął pod nosem, na co Jeongguk przewrócił oczami.

Brunet już więcej nic nie powiedział, łapiąc za małą rączkę Jimina, kierując się z nim prosto do kuchni. Ekscytacja jaką czuł, była do nieopisania. Bardzo cieszył się, że spędzi tak czas razem z Jiminem. Lubił nawet bardzo, spędzać z nim czas sam na sam. Oczywiście nie zapominał o swoich kochanych przyjaciołach.

Jak się okazało wujek Jin wszystko przygotował, mając na sobie różowy fartuch. Jeongguk uśmiechnął się wyciągając z szafki zaraz taki mały (także różowy) dla siebie i Jimina. Po założeniu go, od razu stanęli przez starszym gotowi do pracy.

- Skoro już jesteście gotowi, to w takim razie Jimin trzymaj szklankę i do tej miski wsyp dwie szklanki mąki. - powiedział starszy co zaraz Jimin zrobił uważnie aby nie rozsypać mąki dookoła. - Ty Gguk wsyp tam dwie łyżeczki proszku do pieczenia, tego o, dwie łyżeczki cukru waniliowego o tego i dwie łyżeczki kakaa. Jak zrobię resztę.

Po chwili każdy już był czymś zajęty. Jimin mieszał zaraz te mokre składniki za poleceniem wujka Seokjina a Jeongguk te suche. W tym czasie starszy kroił czekoladę w małe kotki, wrzucając je zaraz do zmieszanych już składników. Kiedy wszystko było gotowe, razem wlewali masę do foremek będąc mocno skupionym aby nic nie pobrudzić więcej niż było.