KARMAŞIK

SANANE?!

Multimedia da Humayın konuştuğu çocugun resmi var.

Humaydan...

Okulda birinci dönemin sonuna yaklaşmıştık.Benim Melisayla ve Enginle muhatap olmamam onlarla konusmamami engelliyordu ve ben bundan çok mutluydum.Kızlarla sıranın başına toplandık.Bir birimize tanıdığımız erkeklerin numarasını verip onları gizliden ariyorduk. Sınıfın kapısı bi anda açıldı.Burak. Okula gelip benim yumusayacagimi düşünüyorsa yanılıyor. Yanımda oturdugu için yine geldi ve kizlari kaba bir şekilde sıradan indirdi. Ben onu umursamiyomusum gibi yaparak.

"Hadi devam edelim kızlar."

" Gidin başka bi yerde oynayın."

"Oynamıyoruz ki. Sadece erkeklerle konuşuyoruz."

" İyi devam edin."

"Kızlar bu sefer ben konusucam çocukla."

"Sıra Aleyna daydi ama eğer kabul ederse sen konuş."

"Derya sıra olmasın isteyen konuşsun. Tabii ki izin veriyorum Humaycim."

"Teşekkür ederiiimmm."

Telefonun ikinci calisinda açılması beni heyeanlandirmisti.

"Alo"

" Selam yakışıklı"

"Selam güzelim."

"Nerdesin? Napiyosun?"

"Evdeyim. Yatıyorum. Gel beraber olsun."

"Ahaha canım ya."

Kızlar oğlanın resmini gosterdiler. Bende etkilendim cocuktan.

"Şu an telefonda senin resmine bakiyorum da senin o saçların ne tatlı yaa."

"Sevdiysen eğer gel eve işte. Sana sevecegin daha çok şey gosteririm."

Bunu deyince utandım. Ve Buragin sinirli sinirli bize baktığını gördüm. Kızlar dan biri"Baklavaları çok güzel."deyince Burak sinirlensin diye bende tıpkı kızların dediği gibi cocugun baklavalarından bahsettim.

"Baklavalarin mi var?"

" Evet. İstersen ne kadar olduğunu canlı canlı say"

Kızlardan birinin fisildamasi üzerine guldum ve söylediği şeyin aynısını söyledim.

" Baklavalarinin şerbeti oluyum lağn!"

"Gel gel ben sana daha ne serbetler gostericem."

Bi anda telefonumu elimden aldı ve firlatti. Bunu yapan kişi sizce kim? Tabii kide Burak. Telefonu atınca hızlı bir şekilde beni kolundan tutup duvara yasladi kızlar çığlık atarken erkekler"Bastır be Burak. Kim tutar seni!!"diye bağırıyorlardı. Burak ta sanki gaza gelmiş gibi bana yaklasti nefesini hissedebiliyordum. Gözlerinde bana bakarken ki bakışını göremedim. Bu sefer gerçekten öfke vardı. Beni kolundan tutup götürmeye çalışıyordu ama ben gitmemek için ayaklarımı yere bastiriyordum. Ama pes etmedi beni yerde sürüklemeye başladı.

"Bırak kolumu hayvan"

"Hayvan mi?"

" Evet hayvan!!"

" O hayvan şimdi seni alsinda gör"

Ne? Ne dedi şimdi bu? Bunları dusunurken elimi bıraktı ve bir elini bacaklarimdan aşağıya doğru ilerletip altından kavradı saclarimin arasında elini hissettigimde beni kucağına alacağını anladım. Beni erkekler tuvaletine soktu. Hemde kucağında. Tuvalettekileri zorla çıkardı. Ve beni kapıya yasladi belimden tutup kendisine doğru çekti ve kulağıma küçük bir kelime fisildadi.

"Çok mu merak ediyorsun baklavalarini çocuğun?"

"Evet hemde çok!"

" Bana bagirmaman gerektiğini öğrenmiş olman gerekiyordu."

" Umrumda degilsin. Burak Aydemir"

" Merak ediyo musun gerçekten?"

" SANANE?!"

"Banane mi?"

" Evet SANANE?"

" Gel benimle"

Cevap vermeme izin vermeden kolumdan suruklemekle ugrasmayip beni tekrar kucağına aldı.