Unlove Tiffany Madrigal

Dream

Makalipas ang masalimuot na panyayari sa parking lot we are back in our normal routine. Normal nga ba? Well it's kinda normal, pasok sa school discussions ng mga prof, assignments, secret business meetings, and etc.

Simula ng bantaan ako ni tiffany naging mabait po akong student. Yes dahil masunurin akong tao hindi na ako nakikipag usap sa kung kani kanino lang ng walang naman importanteng paguusapan o gagawin. Well hindi lang pala ako pati na din sina Gab and Samara hindi ko alam kung anong nangyari after namin umalis sa cafeteria pero mukhang hindi lang ako ang pinagbantaan ng araw na yun dahil ng magkita kita na kami sa loob ng classroom halata sa mga mukha nila ang takot and pagkalito.

Hindi namin napagusapan ang bagay na yun dahil hangga ngayon ay sariwa pa din ang kanilang mga pagbabanta. Never in my life na natakot ako sa isang babae. Gosh kung alam ko lang na ganito ang magyayari ay lumipat nalang ako ng school baka nga may mga girlfriends and flings na kami kung ngkataon. But the heck how can we move on kung bawat galaw namin ay parang may nakabantay sa amin.

And hindi lang ito ang problema ko. Hindi ako naniniwala sa magic. Lalo na sa mga aswang at multo sabi nga nila maniniwala lang ang isang tao kung nakita nila ang mga kaganapan. But then shit happen. May mga pangyayari na hindi ko mahanapan ng kasagutan. Ngunit wala nga bang kasagutan ang mga nangyayaring ito? Cguro andito din ang sagot sa mga katanungan ko.

Dahil sa pagiisip ko hindi ko namalayan na wala na pala akong kasama dito sa classroom. Napatingin pa ako sa paligid wala na talaga tao ganun ba kalalim ang aking naiisip at pati pagalis ng mga kaibigan ko ay hindi kuna namalayan?. Hindi man lang sila ngpaalam sa akin.

On the way na ako sa cafeteria as usual doon po lagi ang meeting place namin ni ate kapag maguiwian na hindi ko alam kung hindi ba siya nabubusog sa bahay kasi lagi nalang itong gutom.

"Wait masayado ba akong late lumabas?". Wala na kasi akong makitang mga tao sa paligid. The fuck lorein pinaghintay mu nanaman ang kapatid mo sa cafeteria. Sa naisip ay mabilis kung tinahak ang daan patungung cafeteria.

I don't know pero hindi ako mapalagay parang may bagay na magaganap.

Nang makapunta ako sa cafeteria ay laking pagtataka ko dahil walang katao tao. Maging ang mga trabahador dito na huling umuuwi ay hindi ko makita. Is this sa joke? Damn kung isa itong joke hindi nakakatawa.

"Maybe i should go home na. Yah
I'm going home". Akmang maglalakad na ako paalis ng may magsalita na kinagulat ng sistema ko.

"Where are you going Stefanie Versosa?".
"What the fu--? How did you?". Naguguluhang tanong ko sa nagsalita. Hindi ko ito makita dahil malayo siya sa akin.

"I know everything Stefanie". Simpleng sagot nito.
"Bu-but how?". Nagtatakang tanong ko dito.
"I-i, hm. Im sorry. Hanggang sa huli naging selfish pa din ako". Mapaklang sabi nito.
"You'll know everything soon. Sa oras na malaman mo ang katotohanan sana mapatawad mu ako". May pagsusumamong sabi nito.

May iniwan akong note sa palad mo. When you saw her diary basahin mo ito. Doon mo malalaman kung ano ang mga nagyari bago siya nagtangkang magpakamatay.

"What do you mean?". "Hindi ko maintindihan".
Naguguluhang sabi ko dito.

"Please be happy Stefanie Versosa and I'm so sorry!. W-wai----".

"You need to wake up, there's someone waiting on you. She's worried". Nakangiting pahayag nito.

"Oh, yeah i dont know kung kailang kupa bang sabihin ito. But don't worry about your father. I'll make them proud and happy specially carmen".

What the hell are you talking about? What did you do? How did you?.
Si Daddy and C-car---".

Goodbye Stefanie. Malungkot na paalam nito.

CARMEEN!!!!

Pak!!

"Sino si CARMEN!".  Nanggagalaiting tanong ni tiffany.

"Ti-tiffany?". Nahihintakutan tanong ko dito.

"Who is she?". Naiinis na tanong nito. "Fuck you Lorein Forbes. Im worried dahil sabi ng mga kaibigan mo hindi ka nila magising sinampal ka na nga ng ilang beses ni samara para magising ka lang. Pero ano ah sobrang sarap ba ng panaginip mo? Carmen ah!". Mapaklang sabi nito. "Are you having a wet dream? Really? Kaya ba pinagpapawisan ka ng sobra?".

"Wag ko lang makita yang carmen na yan.
Damn. Once na makita ko yang babae na yan i will kill her. Do you inderstand? Are you even listening? Damn you! mukhang wala kapa sa sarili mo". Makamandag na sabi nito.

"Mukhang kulang pa yang nasa mukha mo para magising ka". Naguluhan naman ako dahil sa sinabi niya. Anong nasa mukha ko?.

"PAK!!!". Sabay bagsak ng pintuan ng classroom namin. O-ouch ang sakit ng sampal nila. What the nila? Sinong nanampal sakin? Naiinis na sabi. Napatingin naman ako sa paligid mababakas sa mukha nila ang pagaalala at pagtataka.

Napahawak naman ako sa aking mukha ang sakit mukhang kailangan ko ng ice. Ngunit nawala din ang atensyon ko sa sakit na nararamdaman ko ng makita ko ang nakasulat sa aking palad.

What the heck!
_________________________________________
6/5/21

Hehehe sorrry sa typo and wrong grammar. Hehe.